Enemies Closer Review (Blu-ray)

Jean-Claude van Damme was ooit een ware held op het witte doek. Hij heeft kerels zo groot als huizen in elkaar geslagen, maar is alweer een tijdje niet meer echt te bewonderen in films (op The Expendables 2 na dan). Nu is er dan Enemies Closer, een film waarin hij een grote rol heeft. Of dat garant staat voor een ware blockbuster is echter nog maar de vraag.

aIn Enemies Closer reizen we af naar een mooi bebost eilandje in Canada, waar boswachter Henry Taylor zijn brood verdient door papiertjes te prikken en dergelijke. En soort veredelde conciërge dus. Op het eiland wonen slechts twee mensen, namelijk Henry en een oude man in een afgelegen hutje. Het eiland staat echter op het punt wat drukker te worden.

Op een dag stort er namelijk een vliegtuig vol drugs neer vlakbij het eiland en een aantal drugdealers is op zoek naar de lading ervan. Deze drugsdealers zijn meedogenloos en acteren onder leiding van de veganistische Xander (Jean-Claude van Damme), maar dat is nog niet alles.

Nee, want dan zou het verhaal wel heel plat zijn. Intussen duikt Clay op aan de deur van Henry en die wil hem om het leven brengen in verband met zijn militaire verleden. Henry heeft namelijk de broer van Clay laten sterven in de strijd en Clay geeft Henry de schuld. Het resultaat is dat ze elkaar te lijf gaan en de hele blokhut van Henry aan puin slaan.

Uiteindelijk komen de drugsdealers bij de twee uit met Henry als hoofddoel. Op deze manier worden Henry en Clay gedwongen samen te werken om te overleven. Xanders duiker is namelijk overleden en nu heeft hij een vervanger nodig. Het toeval wil dat Henry niet zomaar in het leger zat, maar dat hij een duiker bij de Navy SEALs was.

Als je naar het verhaal kijkt, is dit niet de enige toevalligheid maar stikt de film van dit soort toevalligheden. Zo zijn de drugsdealers toevallig van Frans-Canadese afkomst en dat komt voor het Belgisch-Franse accent van Van Damme goed uit.

De film kent niet alleen toevalligheden, maar ook veel bedoelde of onbedoelde grappen. Van Damme heeft een kapsel als een rossige Einstein en zoekt tussen het moorden door naar wilde aardbeien, terwijl hij koelbloedig meer grappige one-liners spuugt dan dat hij adem haalt.

Een mooi voorbeeld hiervan is als hij iemand als menselijk schild heeft en tegen zijn tegenstander zegt dat die beter zijn wapen kan laten vallen. Als diegene dan “Maar ik ben degene met het wapen” zegt, roept Van Damme flauw “Maar ik ben de kerel met de kerel”. Enemies Closer is dan ook een film zoals je die uit de jaren 80 gewend bent.

En met een dergelijke film bedoelen we dan ook platte actie waarbij je zeker niet te veel na moet denken. Verwacht dan ook geen al te diep uitgewerkt verhaal of personages met een gigantische achtergrond, want dat is er simpelweg niet in Enemies Closer. Qua acteerwerk kom je ook niets te kort, want er wordt prima geacteerd en ook het camerawerk is prima.

De actie in de film is ook behoorlijk goed, al zie je wel alles van mijlenver aankomen. Tegenwoordig wil een film nog wel eens onoverzichtelijke gevechten bevatten, maar dat is hier niet het geval. Als je films zoals Total Recall, Die Hard, Under Siege en Kickboxer leuk vindt, dan ga je je zeker vermaken met deze film, want de film doet exact hetzelfde.

Enemies Closer is een prima film die je op een verloren avondje zeker eens moet bewonderen. Let er hierbij wel op dat het echt een B-film betreft waarvan je niet mag verwachten dat het verhaal te diepgaand is of het acteerwerk over de top goed is. Wel mag je anderhalf uur hersenloos geweld en foute humor verwachten.

Hoewel de film echt de standaard formule van de films uit de jaren 80 en 90 volgt (de goeden tegen de slechten en niets meer) volgt, weet de film je te vermaken vanaf het begin. Let vooral niet op de toevalligheden die de film je voorschotelt. Niet de blockbuster zoals Van Damme ze ooit wist te maken, maar wél de moeite waard. Koop die popcorn dus maar alvast!