Doom II Review

Doom II is ondertussen alweer vijftien jaar oud en dus vond ontwikkelaar id Software dat het tijd werd om een nieuwe generatie kennis te laten maken met de klassieke shooter. Heeft Doom II zijn beste tijd gehad of kan het spel nog steeds heel wat gamers bekoren?

Invasie
Net als in de eerste Doom kruip je in de huid van de anonieme Doomguy. Je hebt net je missie uit deeltje één volbracht en keert tevreden terug naar huis. De strijd begint echter opnieuw wanneer je ontdekt dat de aarde is overgenomen door dezelfde demonen die je eerder al in de ruimte hebt verslagen. Het is jouw doel om de laatste overlevenden te redden en op een ruimteschip te zetten. Vervolgens daal je af naar het centrum van de aarde waar je de poorten van de hel moet sluiten.

Beperkte vrijheid
Als je van een stevig potje nostalgie houdt dan zit je bij Doom II op de juiste plek. Er is namelijk weinig tot niets verandert aan het origineel. Je moet je dus nog steeds een weg banen langs hordes demonen om het einde van elke map te bereiken. Tijdens je missies krijg je een mooi aanbod wapens ter beschikking, waaronder de sterke shotgun en de coole kettingzaag. De sterkste wapens kun je terugvinden in de talrijke geheime kamers die het spel kent.

Waar veel mensen waarschijnlijk over zullen struikelen, is de beperkte bewegingsvrijheid die Doom II biedt. Omhoog en omlaag kijken is er niet bij en ook springen is onmogelijk. Dit wil niet zeggen dat demonen op een andere verdieping veilig zijn. Wanneer je op de muur onder een tegenstander schiet zal je kogel automatisch een weg banen naar de demoon.

Naast die beperkingen op je bewegingen, gaat het rondlopen en kijken ook nog best sloom. Dit zorgt ervoor dat je meerdere malen een kogel in je rug krijgt, omdat je niet snel genoeg kunt omdraaien.

Genieten van het geweld
Voor een klassiek spel bevat Doom II best wel wat grafisch sterke beelden. Op sommige momenten krioelt het van de demonen waardoor je al snel in een mengeling van bloed en darmen rondloopt. Het is duidelijk dat Doomguy geniet van al het geweld. Onderaan het scherm zie je namelijk zijn gezicht dat de hele verandert met de situatie waarin je je bevindt. Zo zal je een duivelse grimas zien verschijnen wanneer je met een sterk wapen aan het schieten bent.

Doelloos rondlopen
Net als alle oudere spellen is ook Doom II enorm moeilijk om uit te spelen. Hoeveel games hebben tegenwoordig nog vijf verschillende moeilijkheidsgraden? Enkel de diehard gamers zullen het einde bereiken in de Nightmare modus. Het leveldesign bied je ook weinig hulp en de maps lijken vaak op ingewikkelde doolhoven. Gelukkig heb je altijd een map bij en die zal je meer dan eens nodig hebben.

De meeste terreinen bestaan uit kleine kamers en gangen en elke kamer heeft een deur of een schakelaar die je zal moeten activeren. Helaas is het niet altijd duidelijk wat een bepaalde hendel activeert en dus dwaal je een hele tijd doelloos rond tot je ontdekt wat je precies hebt geactiveerd.

Eenzame multiplayer
Naast de singleplayer beschikt Doom II ook over een online co-op en multiplayer modus. Het is echter wel een eenzame boel online en als je geen vrienden hebt met de game, dan is het vinden van een tegenstander een uitdaging op zich. Ook kampt de multiplayer met connectieproblemen, waardoor er enkele seconden vertraging kan optreden. Iets dat in een simpele game als Doom II toch niet zou mogen. Voor de multiplayer ervaring kun je dan ook beter gebruik maken van de splitscreen optie.

Conclusie
Doom II is een spel dat vooral de oudere generatie gamers zal aanspreken. Als je houdt van oldschool games zul je je niet storen aan de beperkte bewegingsvrijheid en de ingewikkelde maps. Ook de nieuwe generatie gamers zal er vast nog wel in slagen om de oude graphics en stijl te appreciëren. Maar toch kunnen we vaststellen dat Doom II aardig veroudert is en we liever een wat beter geüpdate versie hadden gezien.