Diabolical Pitch Review

Met Diabolical Pitch slaat ontwikkelaar Grasshopper Manufacture een andere richting in. De studio staat bekend om zijn No More Heroes-games en is het tevens de ontwikkelaar voor het opkomende Lollipop Chainsaw. Ook Sine Mora, welke een goed cijfer ontving van XGN, staat op zijn naam. Of Diabolical Pitch, die exclusief voor de Kinect-sensor is ontwikkeld, Grasshoppers naam eer aandoet kun je in deze recensie lezen.

In Diabolical Pitch speel je als pitcher McAllister. De man staat een wedstrijd te gooien als hij plots een steek in zijn arm krijgt en deze niet meer kan bewegen. Op een dag besluit hij onverwachts om naar het amusementspark Queen Christene’s Dream Island te gaan. Echter, op de weg ernaartoe wordt hij aangereden. Als hij bijkomt is hij opeens in het park en staat er een raar kijkende koe naast hem die McAllister een bionische arm geeft, waardoor de pitcher weer kan gooien. Verder vertelt het schepsel dat McAllister naar het achterste kasteel van het park moet en dat is waar de game begint. Het moge duidelijk zijn dat het verhaal niet het sterkste punt is van de game. Nee, Diabolical Pitch moet het hebben van z’n ballen, want daar zul je er veel van gooien tijdens je reis door het park.

Knallen met die ballen
Om precies te zijn bestaat Diabolical Pitch voor 90 procent uit het bovenstaande; honkballen gooien. Om het geheel daarom iets te variëren, heeft Grasshopper de zogenaamde Diabolical Pitches in het spel geïntroduceerd. Deze pitches zijn als het ware speciale worpen die een paar keer per gebied kunnen worden geactiveerd. Gedurende het spel speel je verschillende pitches vrij en deze worpen zijn een aangename afleiding tussen al de normale worpen in.

De verscheidene worpen verschillen genoeg om niet hetzelfde aan te voelen. Moet je bij de ene pitch als een hulk met beide armen in de lucht zwaaien om je vijanden omver te blazen, bij de andere verandert je arm in een kanon en knal je er lustig op los. Helaas werkt niet alles naar behoren. Sommige worpen worden niet gelezen door Kinect, wat resulteert in de dood. Het gebeurt niet vaak, maar als het gebeurt, is het wel zuur. Niemand wil vlak voor het einde van een gebied onterecht het loodje leggen.

Voordat je je Diabolical Pitches kunt gebruiken, moet je ze eerst kopen. Dit kan in het menu dat je aantreft tussen de levels door. Je kunt dingen kopen met de punten die je tijdens je avontuur behaalt. Behalve pitches kun je er ook voor kiezen om verbeterings- of scorekaarten te kopen, waardoor je bijvoorbeeld langer kunt gooien of je combo’s vaker meetellen. Het verzamelen van de honkbalkaarten is misschien wel het meest verslavende deel van de game, want je wilt natuurlijk zoveel mogelijk punten behalen en alle pitches een keer uitproberen.

Wat een beestenboel
Het spel zelf bevat vijf verschillende werelden, welke elk weer vier gebieden bevatten. Elke wereld heeft zijn eigen thema, zoals het een amusementspark beaamt. Zo zul je onder andere rondschieten op het kerkhof en duiken in de ruimte. Niet elk gebied is even mooi uitgewerkt, maar door alle chaos op het scherm zul je hier niet heel erg op letten. De moeilijkheidsgraad gaat per gebied omhoog in de vorm van nieuwe of sterkere vijanden. De meeste vijanden lopen naar je toe en zijn te verslaan door ze snel genoeg neer te gooien.

Bij sommige vijanden moet je echter beter oppassen. Zo zul je konijnen en bavianen tegenkomen die met voorwerpen gooien. Gelukkig zijn de aanvallen te ontwijken door bijvoorbeeld over de projectielen heen te springen. Andere vijanden hebben weer een stalen lichaam, waardoor alleen headshots tot de dood leiden. Hierbij komt je andere arm kijken. Met de arm waarmee je niet werpt, lock je namelijk een tegenstander, waardoor McAllister een honkbal tegen het hoofd aan werpt. Na een tijdje wordt het eeuwige gegooi wel wat eentonig. De levels zien er misschien anders uit, maar de gameplay herhaalt zich steeds weer en na alle gebieden een keer in je eentje gespeeld te hebben, zul je niet zo snel weer opnieuw beginnen. Dit is dan ook het grootste minpunt van de game en kan de beleving van de game aantasten.

Plezier voor twee
Gelukkig is daar een oplossing voor; de multiplayer, die speelbaar is met twee spelers. Je speelt in de multiplayer in dezelfde werelden en gebieden als de singleplayer. Ook is er geen verschil in het aantal vijanden. Wel is er een aantal extra bewegingen in de game gestopt die speciaal voor de multiplayer zijn ontworpen. Zo is er de revive-beweging. Als je medespeler verslagen is, kun jij hem helpen. De speler zonder levenspunten steekt dan zijn arm uit en als de andere speler de arm vastpakt, geeft hij een deel van zijn levenspunten aan zijn medespeler, waardoor beide weer kunnen spelen. Ook is er een Diabolical Pitch die alleen werkt met z’n tweeën. Het is goed dat Grasshopper Manufacture hieraan heeft gedacht, want zo voelt de multiplayer niet aan als een goedkope kopie van de singleplayer.

Echter doordat de multiplayer niet in moeilijkheid verschilt met de singleplayer, is de multiplayer een eitje om te voltooien. Een tactiek is niet meer nodig en je zult dan ook vaak in het wilde weg gaan gooien. Neem wel voldoende pauzes, want je arm gaat al het intensieve gewerp niet fijn vinden. In zowel de singleplayer als in de multiplayer zul je al snel last krijgen van je arm, door de eentonige bewegingen die je aan het maken bent tijdens het spelen. Ook hier komt het probleem met Kinect weer de hoek om kijken. Doordat Kinect namelijk niet altijd even goed reageert ga je alleen maar harder zwaaien, wat weer resulteert in nog meer pijn in je arm. Gelukkig is er nog een pluspuntje te vinden. De multiplayer heeft namelijk een paar onderdelen die van je vragen dat je elkaar meerdere keren vastpakt. Hierdoor kun je overwegen om in plaats van met een vriend, samen met een leuke meid te spelen.

Een irritant, leuk spel
Diabolical Pitch is een game geworden waarin waanzin en honkballen centraal staan. Je zult dan ook vele honkballen over je beeld zien vliegen. Normaal of via de vele speciale pitches. In de vijf verschillende werelden zul je veel verschillende vijanden voorbij zien komen, met elk hun sterke en zwakke punten. De multiplayer zorgt ervoor dat je ook met een vriend of vriendin kunt rondschieten en springen in Queen Christene’s Dream Island. Helaas pakt Kinect niet altijd alle bewegingen mee en dit kan soms leiden tot de nodige irritatie. Ook worden de levels op een gegeven moment erg eentonig, maar dit kun je met de multiplayer enigszins verhelpen. Ga ook niet te lang door met gooien, want anders kun je een dokter gaan opzoeken. Al met al kunnen we stellen dat ontwikkelaar Grasshopper met Diabolical Pitch een redelijke game aan zijn lijst mag toevoegen.