Destiny The Taken King Review - Zo hoort Destiny te zijn!

Een vermoeiend levelsysteem, een warrig verhaal, generieke omgevingen en het ergste: devaluatie van content. Problemen die we allemaal kennen van Destiny. Een jaar later begint Bungie een nieuw hoofdstuk met The Taken King, een uitbreiding die zowel verse content levert als orde op zaken stelt. Lees hier onze Destiny The Taken King review.

Er zijn maar weinig games waarbij het gamejournaille zo ernstig verdeeld was als bij Destiny. De één kwam superlatieven tekort door de prachtige, apocalyptische setting en de intense shoot-outs waar Bungie patent op lijkt te hebben, de ander sabelde de game neer vanwege het onpersoonlijke verhaal en het eindeloze grinden tot we een ons wogen. Bungie presenteerde Destiny als een volwaardige MMO-shooter, maar verdiende dat predikaat niet door enkele schrijnende tekortkomingen.

Met The Taken King, de grootste uitbreiding tot nu toe, probeert de Halo-studio de scheve verhoudingen min of meer recht te trekken. De missie was klip en klaar: spelers overrompelen met een groots en spectaculair avontuur. Dat doet The Taken King zonder meer, en wel met een legio aan indrukwekkende (en nu ook begrijpelijke!) tussenfilmpjes, waarin bepaalde passages uit het originele verhaal beter worden uitgelegd.

Zo goed als het ronduit briljante Halo wordt het misschien niet, maar Bungie doet in elk geval een poging de epiek van laatstgenoemde met een haast overdreven combinatie van bombast en drama te evenaren.

Belangrijker is dat de ongenaakbare status van Bungie als verhaalverteller eindelijk weer wordt bevestigd. Het verhaal in The Taken King gaat verder waar The Dark Below (de eerste DLC) ophield. Door het vermoorden van antagonist Crota hebben de Guardians kwaad bloed gezet bij Oryx, de vader van Crota en bovenal The Taken King. Deze tweehoornige en onverbittelijke schurk is de leider over de mysterieuze Taken, schepsels die lichaam en geest van bestaande vijanden in het Destiny-universum over kunnen nemen.

Daarmee voorzien zij de bestaande vijanden van nieuwe krachten. Zo kunnen Cabal-monsters opeens energiestralen uit hun schilden schieten en vermenigvuldigen Psions wanneer zij belaagd worden. Zomaar achteloos een magazijn legen op een Taken, is niet aan te raden. Je zult continu je tactieken moeten aanpassen om hen de baas te blijven. Immers is het aan jou als Guardian om de opmars van de Taken te stoppen, een strijd die uiteindelijk wordt beslecht in een van de nieuwe Public Events die Destiny rijk is: de Court Of Oryx.

De oorlog tegen de Taken brengt je naar tal van indrukwekkende gebieden, van tropische oorden, satanische vlaktes tot een reusachtig Hive-schip dat luistert naar de naam 'Dreadnaught', een gevaarte zo krachtig en reusachtig dat het een groot gat in de ringen van Saturnus heeft geslagen. Rondlopen door de technisch hoogstaande ruimtes is al een ervaring op zich. Enorme ruimteschepen vliegen boven ons hoofd en beneden het station woedt een grootse oorlog tussen de Taken en de Cabal, een oorlog die wordt opgeluisterd door die kenmerkende orkestrale Destiny-soundtrack.

In The Taken King is de Dreadnaught het belangrijkste strijdtoneel. Je krijgt in het verhaal ruimschoots de kans het ruimteschip te onderzoeken, missies te spelen en geheimen (zoals speciale voorwerpen) te ontdekken. Voor het eerst in Destiny moet je zelfs enkele puzzels oplossen om het einde van het level te halen. Verwacht daarbij geen algebra-achtige praktijken, maar torens die je op een slimme manier moet beklimmen. Uiteindelijk, na het verslaan van enkele eindbazen en het overleven van gevechten tussen de Cabal en de Taken, neem je het als speler op tegen Oryx in de nieuwe Raid. Werkelijk waar een weergaloos gevecht van ongeëvenaarde klasse.

De sappige details blijven jullie uiteraard bespaard. Wat we wel kunnen verklappen, is dat het verhaal in Destiny zich ontvouwt op een manier die we niet van de game gewend zijn. Zo gebeuren er onverklaarbare dingen op de Dreadnaught, is de spelwereld zowaar levendig en belangrijker: je snapt wat er gaande is en wat je precies moet doen.

Nolan North, de nieuwe stem van je Ghost, voorziet je van heldere uitleg en nuttige anekdotes die het verhaal beter uitlichten. Om heel eerlijk te zijn gaan we liever met hem op pad dan met de ietwat monotone Peter Dinklage, die naar onze mening een nogal teleurstellende bijdrage leverde aan het originele verhaal.

Hoe dan ook: The Taken King is en blijft hartstikke creatief en uniek in zijn presentatie en vormgeving, wat het extra merkbaar maakt dat de missiestructuur zo verdomd conventioneel is. De vermoeiende opdrachten waarbij je je Ghost moet beschermen tegen een golf aan vijanden zijn weliswaar geschrapt, toch blijft Destiny wat de missies betreft een redelijke rechttoe-rechtaan shooter. In principe is het enige wat je doet je een weg door het monsterlijk gespuis schieten om het vervolgens tegen die onvermijdelijke eindbaas op te nemen.

Zo'n eindbaas geldt overigens als prima excuus om eens flink gebruik te maken van de nieuwe subklassen die The Taken King introduceert. Deze alternatieve versies ontgrendel je simpelweg door een bepaalde missie in het verhaal te voltooien. Na het vernietigen van een zwerm aan vijanden in een soort Egyptische woestijn, spelen we voor onze Titan de subklasse 'Sunbreaker' vrij. De Titan schakelt bij activatie naar third-person en zet met zijn explosieve Hammer of Sol zijn tegenstanders in vuur en vlam.

Dit ziet er niet alleen bijzonder fraai uit, het is ook een prima manier om tientallen vijanden in één klap weg te vagen. Door vijanden te verslaan en opdrachten voltooien, ontwikkel je je subklasse en speel je steeds meer vaardigheden (zoals speciale granaten) vrij. Zo krijgt de Hunter na verloop van tijd de mogelijkheid een paarse pijl af te vuren die de handelingssnelheid van vijanden vertraagt. Daarmee manifesteert de Hunter zich nog meer als ondersteunende klasse.

Minstens zo indrukwekkend is de nieuwe subclass van de Warlock. Bij het activeren van de speciale aanval schakelt de Warlock naar een derdepersoons perspectief en zweeft hij á la Storm in X-Men over het strijdveld. Door op de rechterschouderknop te drukken vuur je bliksemschichten af waarmee je de Taken letterlijk kunt verpulveren. Niets geeft meer voldoening dan met deze klasse zoveel mogelijk dood en verderf zaaien in de Crucible-modus.

De nieuwe subklassen verlengen de herspeelbaarheid van Destiny aanzienlijk, alsook de verhoging van de levelcap tot maximaal 40. Spelers die waren afgehaakt omdat ze eindeloos moesten grinden om hun level te verbeteren kunnen opgelucht ademhalen, want in The Taken King stijg je weer gewoon in niveau door traditioneel ervaringspunten binnen te slepen. Dat is goed nieuws, want een van de grootste kritiekpunten in Destiny was dat je keer op keer dezelfde eindbazen moest verslaan in de hoop dat er een nieuwe legendarisch item voor je neus zou droppen.

Met The Taken King, waarbij je automatisch op level 25 in kan stappen, stijg je gewoon in level door missies te doen, Strikes te voltooien en door vijanden in de pan te haken. Dit betekent niet dat je Light Points er helemaal niet meer toe doen: zo kun je alleen bepaalde moeilijkheidsgraden vrijspelen als je X aantal Light Points hebt. Je kan bijvoorbeeld alleen deelnemen aan de Nightfall strike wanneer je light level minstens 260 is, en voor de Raid moet je light level minimaal 290 zijn. Je doet er dus wederom goed aan om de wereld van Destiny af te struinen op zoek naar waardevolle items, of door traditiegetrouw items en onderdelen samen te smelten tot een wapen of een outfit.

Destiny voelt en oogt met het omgegooide levelsysteem meer dan ooit als een MMO-shooter. De levendige(re) Tower en de nieuwe questlog, waarbij je in één oogopslag al je missies en opdrachten kunt zien, versterken dat gegeven. Vooruit, door het relatief beperkte aanbod aan quests en zijmissies zal de log nooit helemaal vollopen, maar het geeft alvast aan welke kant Bungie met Destiny op wil gaan. The Taken King biedt alvast een inkijkje; zelfs na het uitspelen van het verhaal (wat ongeveer zes uur duurt) is er nog een shitload aan content om vrij te spelen.

Daarmee verwijzen we onder meer naar enkele nieuwe legendarische Strikes, inclusief frisse variaties op de oude. Kortgezegd zijn de Strikes veel uitdagender en afwisselender dan in het origineel. Zo is er een Strike waarbij je in totale duisternis het moet opnemen tegen een eindbaas. Een bizar moeilijke strijd die je alleen in je voordeel kunt beslechten door goed te communiceren met je teamgenoten. Bestudeer zijn looproute en wacht het monster op om vervolgens een flinke kogelregen op hem af te vuren.

Andere nieuwigheden zijn enkele (overdonderende) Patrol-missies, een hagelnieuwe 6v6 Rift-modus en een fors uitgebreide Crucible met een handjevol nieuwe maps, een bizarre hoeveelheid aan wapens en uiteraard de eerder genoemde drie nieuwe klasses. Ten slotte is - niet onbelangrijk - het lootsysteem in Destiny van een grondige schoonmaakbeurt voorzien. Voortaan ontvang je items en gear die beter aansluiten bij je personage. Hierdoor voorkom je dat je bepaalde legendarische items dubbel krijgt. Destiny is daardoor vooral eerlijker geworden.

Dan zijn er nog aanpassingen die niet meteen in het oog springen, maar wel verregaande gevolgen hebben voor het spelverloop. Zo verkrijg je makkelijker legendarische items, schiet je met een shotgun van een afstand minder secuur en is de algehele balans tussen de klassen rechtgetrokken. Eigenlijk is de waslijst met aanpassingen en verbeteringen te groot om in dit verslag uiteen te zetten. Maar laat duidelijk zijn dat deze uitbreiding Destiny op alle fronten van nieuw elan voorziet.

Bungie kon de eerste verjaardag van het zowel geliefde als gehate Destiny op geen denkbaar betere manier vieren. The Taken King is het schoolvoorbeeld van hoe een uitbreiding hoort te zijn: groots, vernieuwend en spectaculair.

Destiny had kennelijk een jaar lang nodig om uit te groeien tot wat het nu is: een verhaalgedreven en intense shooter boordevol uiteenlopende wapens, knotsgekke tegenstanders en eindbazen en een overtuigend loot- en levelsysteem. Proficiat Destiny, niet alleen met je verjaardag, maar vooral met deze weer-ga-loze uitbreiding.