Deponia Review

Wanneer je de naam 'Deponia' hoort vallen, zul je ongetwijfeld denken aan een of andere demonische pony. Althans, dat deden wij wel. Niets is echter minder waar. Deponia is een rasechte point & click titel waarin er weer de nodige mysteries moeten worden opgelost. Ben jij klaar om een wereld te betreden waar letterlijk en figuurlijk een luchtje aan hangt?

Deponia is namelijk een planeet vol met neergestort ruimteafval, waarin jouw personage Rufus maar al te ongelukkig ronddwaalt. Sterker nog, al in de intro zie je een grimas afgetekend op zijn gezicht. Gelijk wordt duidelijk dat Rufus snakt naar een afwisseling van omgeving. Zijn droom is het verhuizen naar Ellysium, een wereld waar grote steden in de lucht zweven. Weg van al die rommel op het aardoppervlak. Niet zo gek, aangezien je in Deponia niet eens een fatsoenlijke douche kunt nemen. Hij is een rasechte luiwammes en niemand in zijn omgeving kan hem meer luchten, figuurlijk. Maar ja wat wil je op een plek waar iedere voetstap kan leiden tot een vrije val in een afvalhoop? “Hey, zie ik daar nou de etensresten van de buurman in mijn tuin?” We geven Rufus geen ongelijk! Je kunt de wanhoop bijna ruiken op die vuilnisbelt!

Lachen, gieren en brullen
Gelukkig is het geen sombere boel op Deponia. Nee, de game zit vol met humoristische momenten die je vaak genoeg even laten vergeten dat je je op een vuilnisbelt bevindt. Voordat het introfilmpje überhaupt begint, krijg je al een scene te zien met Rufus en zijn sarcastische metgezel Wendel, waarin de basis van het point & click-systeem je alvast even haarscherp wordt uitgelegd. Vaak zijn dergelijke tutorials zó saai dat de game je al vanaf het begin af aan demotiveert om verder te gaan, maar Deponia maakt van de nood een deugd en zal al in de eerste minuut een brede grijns op het gezicht van menig gamer toveren.

Deze humoristische ondertoon hangt dan ook constant in de lucht als je weer eens te maken krijgt met één van de vele tussenfilmpjes, dialogen of bijdehante opmerkingen van Rufus. Mooi uitgangspunt, want het leven is al serieus genoeg.

Simpele besturing
Het is daarom ook maar goed dat Deponia de besturing heerlijk simpel heeft gehouden. Al die poespas waarin je constant maar in menu’s aan het rondklooien bent zul je in deze game niet vinden. Nee, dit avontuur bestaat uit een reisgezelschap van twee, namelijk jij en Rufus, en een heleboel interessante voorwerpen die je kunt vinden en gebruiken in zijn zoektocht naar een betere wereld.

En wat voor een zoektocht! Op een begeven moment vindt Rufus een meisje dat gered moet worden uit kwaadaardige handen. Het gaat echte faliekant mis en ze raakt bewusteloos. Vanaf dat moment raakt onze antiheld in een absurd en complex verhaal terecht om haar voor zich te kunnen winnen. Maar ja, Deponia maakt weer eens snoeihard duidelijk dat liefde niet over rozen gaat.

Aan variatie van puzzels geen gebrek
Gelukkig is het pad dat Rufus bewandelt verre van saai te noemen. Originele puzzels die hem ervan proberen te weerhouden verder te komen, staan namelijk op de voorgrond. Rufus houdt ervan om alles tot in de puntjes te verzorgen. Zo weigert hij twee verschillende sokken aan te trekken. Gevolg is dat je hem, aan het begin van zijn avontuur, twee verschillende sokken in een ketel met kokend ziet gooien zodat ze precies dezelfde kleur krijgen. Anders dan tiptop verzorgd gaat de man echt de deur niet uit.

Kort daarna moet hij de stoel uit de lanceerpod van een raket met een moersleutel verwijderen, om die vervolgens te vervangen door een brievenbus, zodat hij op die manier ruimte kan maken voor zijn grote koffer. Want ja, reizen gaat niet zonder bagage. Je moet er maar op komen. Ook word je vaak genoeg uitgedaagd om objecten met elkaar te combineren, zodat Rufus met zijn creatieve geest iets moois kan maken om hem te helpen.

Soms iets té vergezocht
Deze mate van complexiteit is tevens een valkuil in Deponia, aangezien sommige oplossingen in een puzzel wel érg vergezocht zijn. En op de XGN-redactie ontbreekt het echt niet aan een paar goede speurneuzen. Gevolg is dat je soms een lange tijd willekeurige aan het klikken en combineren bent om maar de juiste oplossing te vinden. Zo wordt de vaart uit het spel gehaald en werkt het puzzelen op een begeven moment vrij demotiverend. Daar tegenover staat dan wel weer dat een geboekte winst je extra blij zal maken.

Een grote kleurrijke afvalhoop
De planeet Deponia mag dan vies zijn en stinken, er kan niets gezegd worden over de vrolijke kleuren die de game je voorschotelt. Een cartoonesk grafisch jasje zorgt voor een aangename spelbeleving. Ook de animaties zorgen voor een bepaalde flair. De bewegingen in de animaties lopen net niet vloeiend over, waardoor het lijkt alsof we terug zijn in de jaren '90. Je zult snappen wat wij bedoelen als ook jij je in Deponia verliest. Heerlijk over de top is het geheel. De opzwepende en ietwat ondeugende achtergrondmuziek draagt alleen maar bij aan de gedachte dat je deze game niet al te serieus moet nemen.

Één van de leukste point & click games in jaren
Op het feit dat de oplossing bij sommige puzzels aardig vergezocht is na, voelt Deponia aan als een zeer aangename verrassing. Een titel die eigenlijk na release pas op de radar is gekomen en toch zo’n goede indruk heeft achtergelaten, verdient toch absoluut extra punten. Deze game is simpelweg één van de beste point & click titels die de afgelopen voorbij is gekomen. De humor is namelijk ijzersterk en het is heel moeilijk om niet gecharmeerd te raken van de dromerige en zeurderige Rufus met zijn sarcastische opmerkingen. Het is moeilijk om te ontkennen dat er met veel liefde en zorg aan Deponia is gewerkt. Op de vraag of Rufus het meisje krijgt? Tja, om daar achter te komen zul je zelf je speurneus op moeten zetten.