Demon Slayer The Hinokami Chronicles Review - De arena-fighter die iets te makkelijk is

Demon Slayer was al een vrij nieuwe, maar niettemin erg populaire Japanse manga en anime serie. Helaas is de manga inmiddels ook alweer afgelopen, maar dat mag de pret niet drukken: Cyberconnect2 brengt ons een arena-fighter gebaseerd op de manga serie. In de game kunnen we de schermutselingen van Tanjiro Kamado volgen als hij lid wordt van de Demon Slayer Guild.

Demon Slayer begint als Kamado arriveert bij de Demon Slayer Guild, waar hij samen met een gevarieerd gezelschap van aspiranten getest zal gaan worden. Het zal geen verrassing zijn dat Kamado slaagt en toegelaten wordt als laagste rang slayer. Al snel krijgt Kamado zijn eerste opdracht en wordt hij op pad gestuurd om geruchten van demonen-verschijnselen te onderzoeken. Kamado heeft alleen een eigen historie: zijn hele familie is door de opper-demoon gedood en zijn zusje is door toedoen van die demoon zelf in een demoon veranderd. Kamado heeft dan ook maar één uiteindelijk doel: zijn familie wreken en zijn zus redden.

Demon Slayer The Hinokami Chronicles is verdeeld in een singleplayer Story mode en een (lokaal of online) multiplayer gedeelte. Het verhaal volgt in grote lijnen het eerste seizoen van de anime en wordt verteld in een achttal hoofdstukken. Elk hoofdstuk bestaat uit geanimeerde cutscenes die zo uit de tekenserie weggelopen kunnen zijn (en dat deels ook zijn), afgewisseld met vrij door te spelen gebieden. Deze gebieden bieden wat basis-collectibles, zij-missies in de vorm van personen of voorwerpen die je af moet lopen en random gevechten met lagere, generieke demonen.

Stel je hier vooral niet al te veel van voor, de gebieden zijn lineair recht-toe recht-aan, met weinig echt exploratie-mogelijkheden. Ook de gevechten met demonen voelen wat als 'moetjes' aan, opvulling dus tot je de echte (eind-)bazen tegenkomt. Die bazen leveren naast de broodnodige verhaalprogressie ook de leukste gevechten, waarbij je de diverse mogelijkheden die Demon Slayer te bieden heeft kan toepassen.

De gevechten met zowel de generieke demonen als de (eind-)bazen vinden plaats in een aparte arena en zijn daarmee geïsoleerd van de wereld waar je vrij in kan bewegen. Hierbij is de moeilijkheidsgraad niet echt bijzonder hoog, ook met voornamelijk de basis-gevechtsacties kan je de meeste bazen prima aan. Mocht je toch falen, dan biedt de game je de mogelijkheid om toch door te vechten, maar dan kan je aan het einde van het hoofdstuk de S-rating wel op je buik schrijven. Het is jammer dat de gevechten zo weinig van je vechterscapaciteit vergen, daardoor valt het epische aspect van de diverse gevechten toch enigszins in het niet.

En episch, dat zijn de gevechten zeker. Diverse eindbazen hebben speciale 'moves' waardoor ze bijvoorbeeld het hele speelveld kunnen doen kantelen of je kunnen bestoken met spinnerag, waardoor je je niet meer kan bewegen. Jijzelf hebt ook speciale 'Ultimate Finish' moves tot je beschikking, die per personage verschillen. Zo zijn er meer verschillen tussen de diverse personages, maar komt het eigenlijk steeds neer op een standaard aanval, parry en dodge, en kan je energie 'sparen' om een Boost in te zetten of een Ultimate Finish te lanceren. Zoals gezegd heb je dat laatste helemaal niet nodig in de verhaallijn, maar kan je al wel mooi oefenen en leveren ze mooie beeldvullende aanvallen op.

De verhaallijn is niet bijzonder lang, met een uurtje of zes a zeven ben je hier echt wel doorheen, zelfs als je probeert alle collectibles te vinden. Jammer is dat het verhaal ook niet 'af' is. Het behandelt het eerste seizoen en de Mugen Train, waardoor je het uiteindelijke lot van de verschillende karakters niet te weten gaat komen, en je dus met toch een wat onbevredigend gevoel over blijft.

Voordat je goed en wel aan de multiplayer kan beginnen zal je eerst die verhaallijn uit moeten spelen. Daarmee unlock je namelijk de meeste fighters. Het rooster aan fighters is niet bijzonder groot, met twaalf standaard fighters en zes additionele fighters die je via de verhaallijn kan ontsluiten. De verschillende fighters verschillen vooral in de techniek die ze als Demon Slayer inzetten en is steeds gebaseerd op één van de elementen. Jammer is dat diverse fighters ook nog eens varianten op dezelfde persoon zijn. Zo zijn er wel drie Tanjiro Kamado's, geleend uit verschillende fasen van het verhaal.

Er zijn diverse modi waarin je het gevecht aan kan gaan. Als eerste kan je in practice mode je kunsten oefenen in combinaties van de verschillende spelers en kan je in de tutorial mode alle gevechtsopties uit proberen. Heb je daarna je vechtstijl en favoriete character gekozen, dan kan je aan de slag met de Versus mode en de Ranked mode. Daarnaast kan je zowel lokaal als online het gevecht aangaan. Dit is waar het gevechtssysteem pas echt tot zijn volle recht komt, uiteraard afhankelijk van je tegenstander(s).

Demon Slayer is een goed verzorgde fighter, die eer doet aan het materiaal dat voorhanden is. Het verhaal is mooi vormgegeven, maar is helaas wat aan de korte kant. De gevechten met de eindbazen zijn gevarieerd en voorzien van fraaie manga-effecten, maar helaas te makkelijk waardoor je nooit gedwongen wordt het onderste uit de kan te halen. Dat kan dan weer bij de (online) multiplayer gevechten, waarbij je keuze hebt uit een beperkt aantal karakters, waarvan er ook nog eens enkelen achter de verhaallijn weggemoffeld zitten.

De game had best wat meer 'body' mogen hebben, maar biedt zeker wat plezier voor spelers die op zoek zijn naar een fighting game.