Dead Rising 3 Review

Het is altijd lastig als de doden besluiten om weer op te staan. In Dead Rising 3 maak je de wereld mee in de dagen na een zombie-uitbraak en die is verre van normaal.

Het avontuur in deze zombiesurvivalaar begint niet echt verhalend. Het komt neer op een melding dat er een zombie-uitbraak is geweest en dat er nu 72 uur voorbij is gegaan. Je neemt controle over Nick Ramos, een man waarvan je tot dan toe niets weet. Toch wekt hij interesse op, omdat hij een 12 in zijn nek heeft getattoeerd. Staat het voor het aantal mensen dat hij heeft vermoord? Het aantal jaren dat hij in de gevangenis heeft gezeten? Hoe dan ook, je wilt meteen meer van hem weten als je aan Dead Rising 3 begint.

Je loopt met hem rond en al snel loop je de eerste zombies tegen het uitgemergelde lijf. Gelukkig maar dat ze rustig lopen zoals de zombies uit The Walking Dead, want als ze zouden kunnen rennen dan zou het niet alleen nog veel enger worden, maar ook veel moeilijker. Niet dat je rustig langs ze kunt lopen, want zodra ze lucht van je krijgen en je dus te dichtbij komt, springen ze met uitgestrekte armen naar je toe. Mmm, een lekker stukje lever gaat er wel in bij meneer en mevrouw Ondood.

Om te voorkomen dat ze zich zover in je middenrif vreten, kun je allerlei voorwerpen van de grond rapen om hun hersenpan in te slaan. Dat kun je doen met een loden pijp, maar ook met een auto-uitlaat of een knuppel. Schieten is ook mogelijk, want onderweg kom je allerlei soorten pistolen tegen. Word je ondanks alles toch gegrepen, dan dien je met de Xbox One-controller te schudden om van ze af te komen.

Waar er in de vorige Dead Rising-delen nog flinke tijdsdruk was, is dat in Dead Rising 3 niet meer het geval. Je kunt gerust de missies die je moet doen even laten zitten om achter een van de psycho’s aan te gaan. Psycho’s zijn eigenlijk zijmissies, waarin je vecht tegen een overlever die ze niet allemaal op een rijtje heeft. Een van de eerste psycho’s die je tegenkomt is een aziaat die een aardig stijltje vechtkunst combineert met een zeisachtig zwaard. Het zijn toffe gevechten waarin je soms even moet stoppen om op adem te komen.

Sowieso heeft Dead Rising 3 een sterke moeilijkheidsopbouw. Sommige personages moeten specifiek op een bepaalde manier worden uitgeschakeld en het duurt soms even voordat je hebt ontdekt hoe. Gebruik je een zwaard? Begin je molotovcocktails te gooien? Stap je in de auto om hem te overrijden? Wat ook belangrijk is, is om in de gaten te houden waar op de vechtlocatie eten of drinken ligt. Het feit dat de game zich drie dagen na een zombie-invasie afspeelt, moet je gewoon vergeten voordat je Ramos een bagel of een kopje koffie naar binnen laat werken.

Eten en drinken is essentieel. Niet dat je er per se aan moet denken omdat je anders na een x aantal minuten sterft, want dat is niet zo. Eten en drinken zijn manieren om je kracht terug te krijgen, je HP aan te vullen. Essentieel dus om altijd te weten waar een lekker pak ontbijtgranen of een fles water in de buurt ligt, want er zitten heel wat heftige tegenstanders tussen en die geven je niet teveel tijd om op kracht te komen.

Het klinkt nu allemaal bloedserieus, maar dat is Dead Rising 3 absoluut niet. Je kunt Ramos laten rondklakken op vrouwenhakken, of een wapen samenstellen waarbij een pistool niet langer kogels maar dildo’s schiet. Er zit ook veel ranzigheid in, zoals een hele dikke dame die dingen doet die niet zo hygienisch zijn maar menig gamer zal doen schaterlachen. Het moet maar net je humor zijn, maar ook als het niet je humor is, dan is Dead Rising alsnog genieten. Ergens is het toch best voor te stellen dat de wereld knettergek wordt nadat er zoiets slopends gebeurt.

Gelukkig ziet Dead Rising 3 er ook niet uit alsof alles komisch is bedoeld. De personages zien er niet extreem realistisch uit, maar ook niet te cartoonesk, er is een mooie middenweg gevonden. Er zitten stukken in de game die adembenemend zijn, zoals het moment waarop Ramos op een verhoging staat en er honderden zombies onder hem krioelen. Een Kodak-momentje, ware het niet dat het eigenlijk maar een nare wereld is geworden.

Er is absoluut veel detail in de graphics en de omgevingen gestoken, maar heel af en toe verdwijnt of verschijnt er ineens een muur die er eerst niet was. Vooral als je je op wat minder belangrijke locaties bevindt, dan zul je dit merken. Ontwikkelaar Capcom Vancouver had hier iets meer de puntjes op de i mogen zetten, want het is een vreemde gewaarwording in een wereld die er verder piekfijn in orde uitziet.

Wat heel tof is aan die wereld, is dat er overal voorwerpen liggen. Zoals eerder aangegeven kun je vanalles en nogwat oppakken als wapen, maar je kunt het ook op andere manieren gebruiken. Het is mogelijk om met die attributen wapens samen te stellen. Je pakt een hamer en een kettingzaag en je maakt je eigen ‘hamerzaag’ door in je inventory op A te drukken en de items te selecteren. Voor die samengestelde wapens heb je wel blauwdrukken nodig, die je her en der door de spelwereld heen kunt vinden. Een bekend element uit de serie welke in Dead Rising 3 nog beter is uitgewerkt.

Dead Rising 3 draait vooral om het doden van zombies en dat is heerlijk om te doen. Als je je gun op een zombiehoofd richt en de trigger overhaalt, dan knal je die kop er zo af. Sla je de zombie tegen zijn schouder, dan reageert hij daar ook heel natuurlijk op door eerst met zijn schouder naar achter te bewegen. Veel bloed en gorigheid, dus je kunt er een heerlijke rommel van maken.

Maar houd er rekening mee dat wapens maar een bepaald aantal tijd of kogels mee gaat. Je merkt aan het trillen van je triggers dat het er bijna op zit en dat je op zoek moet gaan naar nieuwe wapens. Tenzij je nog iets in je inventory hebt zitten natuurlijk. Je hoeft vaak ook niet lang te zoeken naar fris nieuw wapentuig, want waar je ook staat, je ziet eigenlijk altijd in de verte wel een nieuw item liggen.

Ramos blijft trouwens niet alleen, want er zijn allerlei vriendelijke personages die hij onderweg tegenkomt. Allemaal hebben ze zo hun eigen karakter en de performance capturing is zeer overtuigend gedaan, waardoor ze ook geloofwaardig worden. Bovendien zijn ze niet irritant, dus als je ze ergens mee naar toe moet nemen, dan gaan ze ook echt achter je aan en slaan ze af en toe zelf nog een zombie neer. Een heel aangename verrassing waardoor het gevoel dat je samenwerkt enorm wordt versterkt.

In de echte wereld consumeren we veel mediaproducten die met zombies, apocalypsen en andere virus-uitbraken te maken hebben. Je zou denken dat Dead Rising 3 een overload hiervan is, maar niets is minder waar. Ontwikkelaar Capcom Vancouver heeft er zo’n verscheidenheid aan zombies, vette wapens en rare humor ingestopt dat Dead Rising 3 fris blijft. En dat is een hele prestatie, gezien alle bloed en ranzigheid die aan je voorbij schuifelt.