Dead Island 2 Review - Zombies meppen in Hell-A

Een game die Dead Island heet, maar zich niet op een eiland afspeelt, is al bijzonder. Maar hoe dood is een ondode zombie eigenlijk? Maakt niet uit, nadat hij kennis gemaakt heeft met onze Homewrecker weten we het zeker: die staat niet meer op! Of dat een hele game leuk is, lees je nu in onze Dead Island 2 review.

Het is niet je dag. Net neergestort in Los Angeles (voor de vorm hier hernoemd naar Hell-A) met je vliegtuig, moet je je een weg uit het brandende wrak zien te worstelen. Alsof dat nog niet erg genoeg is, blijk je neergestort in je grootste nachtmerries: in een wijk afgeladen met zombies!

Terwijl je je een weg probeert te banen naar veiligheid, wordt je gebeten door één van de ondode belagers, maar dan gebeurt het: je verandert zelf niet in een zombie! Je blijkt immuun te zijn en dus mogelijk de sleutel in handen te hebben tot de redding van de mensheid tegen deze zombie-plaag. Maar voordat je daaraan kan denken moet je jezelf eerst nog zien te redden: wegwezen uit Hell-A!

Zo lastig als onze hoofdpersoon het lijkt te krijgen in Dead Island 2, zo lastig was ook het ontwikkeltraject van de game zelf. Dead Siland 2 werd immers al in 2014 op de E3 aangekondigd, maar daarna werd het heel lang stil. De ontwikkelaar destijds, Yager, ging kopje onder en het leek dat Dead Island 2 de vergetelheid werd ingezogen.

Dat bleef zo tot er vorig jaar diverse geluiden rondzongen dat er nog steeds aan de game gewerkt werd en dat hij misschien zelfs al dat jaar uit zou komen! Uiteindelijk werd de game vorig jaar op gamescom opnieuw aangekondigd met een nieuwe trailer, een heuse lanceringsdatum en een wisseling van de wacht: Dambusters had de ontwikkeling van de game overgenomen. Na nog een laatste moment-vertraging is het nu eindelijk zo ver: Dead Island 2 ligt voor ons en is helemaal speelbaar!

Een dergelijk lastig ontwikkeltraject heeft meestal wel gevolgen voor de game die uitgebracht wordt, maar fans van de Dead Island serie kunnen gerust zijn: de game is op en top Dead Island. Dat betekent veel diverse zombies en een groot aantal wapens om die zombies mee te ontleden.

Dat kan je best letterlijk nemen, want Dambusters heeft elke zombie opgebouwd uit diverse anatomisch correcte onderdelen. Raak je hem met een bijl op het hoofd, dan kan je de schedel splijten en er een stuk van de hersenen uit zien spatten. Hak je in op een arm, dan kan je die zo van de romp afhakken. Hetzelfde geldt voor ingewanden. Je moet dan ook niet gek opkijken als je een zombie voor je hebt die nog net op één been wankelt, geen armen heeft en een bijl in zijn hoofd heeft staan.

Natuurlijk is de schade die je aanbrengt sterk afhankelijk van het wapen dat je gebruikt. Een botte hamer zal een zombie pletten en door de lucht doen vliegen, terwijl een kapmes eerder lichaamsdelen zal verwijderen. Elk wapen is bovendien te modificeren en uit te rusten met vuur, elektriciteit of een groen chemisch goedje, waar je de zombies mee kan doen wegsmelten.

Je kan je wapens niet oneindig gebruiken, de game kent immers wear, wat je dwingt om regelmatig nieuwe wapens uit te proberen. Gelukkig kan je je wapens bij een workbench repareren en verder optuigen, zodat je steeds weer je favoriete wapens kan blijven inzetten.

Na een tijdje word je dat zombies meppen wel een beetje zat, maar juist op dat moment brengt Dambusters de nodige vernieuwing. In eerste instantie zijn dat lange-afstandswapens (geweren, luchtbuksen en een nailgun bijvoorbeeld), later zijn dat andere mogelijkheden die we hier niet gaan verklappen. Dambusters zorgt er in ieder geval voor dat de gameplay steeds opgefrist wordt, hoewel het natuurlijk wel steeds zombies slachten blijft.

Dead Island 2 is geen open wereld game in de letterlijke zin van het woord. Het verhaal van Dead island leidt je door tien districten van Hell-A terwijl je een pad waadt naar de vrijheid. Elk van deze disctricten (variërend van het hautaine Bell-Air tot de Hollywood filmstudio's, de Pier en Venice Beach) zijn ieder voor zich vrij te bezoeken en te ontdekken. Voor je je reis start kan je kiezen uit een zestal hoofdpersonen, ieder met hun eigen sterke en zwakke kanten, maar behoudens de stem konden we de invloed op de gameplay toch maar moeilijk onderscheiden. Wij concentreerden ons meer op de wapens en hun upgrades, waarmee we de karakteristieken van de personages grotendeels teniet deden.

Er zijn diverse zij-missies in Hell-A te doorspelen, variërend van het helpen van een influencer met het maken van catchy video's tot het zoeken van vermiste personen. Maar je kan er ook voor kiezen om gewoon willekeurige huizen binnen te gaan, zeker in Bell-Air. De megagrote huizen in die wijk vragen erom om doorzocht te worden, terwijl alles achtergelaten is alsof ze er morgen zo weer in kunnen trekken (nadat ze de zombie-sporen opgeruimd hebben natuurlijk). Sommige huizen zijn zelfs nog bewoond en daar zitten vreemde snuiters tussen.

De diverse locaties zijn losjes aan elkaar verbonden, waarbij het grote verschil tussen de vorige en huidige generatie sterk opvalt. Op de PS4 kan je zo tegen een laadscherm van 30 seconden aan zitten te kijken, terwijl op de PS5 je je afvraagt waarom je de melding [] to enter game te zien krijgt.

Wie het verhaal beschouwt denkt misschien aan die andere, momenteel nogal populaire, game met geïnfecteerden, The Last of Us. Dambusters heeft zich inderdaad duidelijk laten inspireren door die game. Ook hier word je immers gebeten door een zombie, maar blijk je immuun en daarmee misschien wel de redder van de mensheid. Daarmee neem je een unieke positie in in de (spel)wereld, maar daar eindigt de parallel wel zo'n beetje mee.

Dead Island is een stuk minder subtiel en meer gericht op zo veel mogelijk, op zo uniek mogelijke manier zombies stuk maken. Daar is overigens helemaal niets mis mee. Dat wordt ook alleen maar leuker als je daar je omgeving bij weet te gebruiken, bijvoorbeeld door losliggende stroomkabels te overgieten met water uit een jerrycan of oliedrums met vuur te bestoken. Ook de zombies zelf zijn heerlijk gevarieerd, met screamers, die zombies in grote getalen oproept, en grunts in diverse maten die Hulk-achtig op de grond stampen en vuurbestendige zombies die maar wat graag al brandend op je af rennen.

Gaandeweg je 25 uur durende ontsnappingstocht uit Hell-A ontmoet je een grote varieteit aan steeds sterker en gevarieerdere zombie-vijanden. Wie de vele zij-missies ook volgt kan daar overigens nog makkelijk 10 uur extra bij op tellen. Vergelijken we dat met de 3-4 uur die de campagne in de allereerste Dead Island kostte, dan kunnen we wel stellen dat we wat content betreft niets tekort komen.

Als we dan tóch een punt van kritiek moeten geven: vooral in het tweede deel van het spel raakte de game soms van de leg, waardoor de waypoint verdween en we niet verder konden komen. Dat noodzaakte ons een aantal keer om de game af te sluiten en opnieuw te starten, waarna alles weer hersteld was.

Ook was niet altijd helemaal duidelijk wat er van ons verwacht werd, zeker omdat het grootste deel van de tijd het doel samengevat kon worden met 'ga naar de waypoint toe', waardoor de momenten dat dat níet het geval is, je enigszins overvallen. Ook kunnen de latere gevechten best pittig worden, waarbij er geen mogelijkheid is om de moeilijkheidsgraad te verlagen. Dan is het even doorbikkelen dus, maar dat maakt het gevoel van overwinning des te groter als het wél lukt.

Dead Island 2 speelt lekker weg en laat je met een flink arsenaal aan wapens experimenteren op een diverse selectie zombies. De aaneenschakeling van diverse mini-open wereldjes laten beperkt vrij onderzoek toe en werkt prettig, vooral op de current-gen consoles.

Het verhaal heeft niet zo heel veel om het lijf, maar dat verwachten we ook niet van een zombie-slasher. Het is adequaat en leidt je in zo'n 25 uur langs de belangrijkste hotspots in de game. De game loopt soepel, met hier en daar een pop-in, maar niets om echt hard over te klagen.

De game blijft soepel draaien, zelfs als er een tiental zombies op het scherm verschijnt, waarbij de helft in brand staat en de andere helft een schok van je prikstok krijgt. Zeker gezien de lange voorgeschiedenis van de game is dat een grote verdienste. Wie lekker ongecompliceerd zombies wil gaan slachten is bij Dead Island 2 helemaal aan het goede adres, hoewel we bij een dame in Pamela Anderson baywatch-badpak op Venice Beach toch iets charmanters dan een zombie in gedachten hadden.