Datura Review

Een rustige wandeling in het bos. De blaadjes knisperen onder de voeten, er vliegen wat vlindertjes die even op de hand neerstrijken en er klinkt vredige muziek. Zucht, even helemaal zen… Of is dat slechts tijdelijk?

Datura is gemaakt door ontwikkelstudio’s Plastic en Sony Computer Entertainment Santa Monica (bekend van God of War). De twee hebben eerder samengewerkt aan het interactieve kunstwerk Linger in Shadows en lijken met Datura eenzelfde soort weg in te slaan. Er gebeuren vreemde dingen, de game is zeer intuïtief en er wordt een fijn sfeertje neergezet. Echter bevinden we ons nu niet in een stedelijke setting, maar in een bos.

Eerst word je echter wakker in een ambulance. Als de zuster even niet oplet, dan trek jij jezelf los van de bedrading en infusen waardoor je hart er tijdelijk mee stopt. Nadat de verpleegster je lichaam een paar goede optaters heeft gegeven met de defribrillator, word je wakker in een bos. Ben je dood? Is dit de hemel? Dat is niet helemaal duidelijk, maar dat de bosrijke omgeving rustgevend werkt, is direct voelbaar.

Het neefje van Thing
In Datura lijk je alleen te bestaan uit een afgehakte rechterhand, wat een griezelig gevoel geeft. Immers is de enige andere afgehakte hand die nog beweegt Thing van de Addams Family en daarin gebeuren onheilspellende dingen. Ook in deze game is het onheil voortdurend voelbaar, ondanks de lounge-achtige achtergrondmuziek en de rustige wandeling in het vredig ogende bos. Je weet niet wanneer er iets (naars) staat te gebeuren, maar toch komt het zo regelmatig voor dat je voortdurend op je hoede bent.

Soms gebruik je naast “Thing” ook je linkerhand, die je blijkbaar toch hebt, compleet met arm. Het is opmerkelijk, maar de gamemakers hebben voor die losse rechterhand gekozen omdat je dan meer het gevoel hebt dat het jouw hand is en daarmee speel je je eigen verhaal. Op zich slim, maar zo’n afgehakte hand blijft Addams Family-beelden in ons oproepen en waarom is de linkerhand wel met bijpassende arm uitgerust?

Onderin beeld worden in eerste instantie wat aanwijzingen gegeven en rechtsonder in beeld zie je welke knoppen je op je controller of Move-controller moet indrukken om een activiteit voor elkaar te krijgen. Dat kan een prettige houvast zijn in een spel waarin verder aan je lot wordt overgelaten. Daarnaast draait de game namelijk geheel om intuïtie en het leggen van verbanden. Je wandelt door het herfstachtige bos en komt daarbij vreemde objecten tegen, zoals een kermiswagon met schiettentje en blikgooibalie en een losse deur.

Witte berkenbomen
Je kunt bij witte berkenbomen stilstaan om wat spirituele energie te verzamelen. Dit doe je door de boom te bevoelen. Als dit lang genoeg gedaan is, dan pakt de hand een blocnote om een stukje van de landkaart te tekenen. Wat verder de toevoeging is van de landkaart, is niet helemaal bekend. De game is namelijk niet zo groot dat je een landkaart nodig hebt. Dus achteraf gezien voelt dat zinloos.

Dat de landkaart alleen van het bos is, wil niet zeggen dat je de hele game lang tussen de bomen bent. Af en toe zijn er flashbacks waarbij je moet autorijden of in een soort psychedelische tunnel bent met felle kleuren. Dat is tof, want dan verandert de game kortstondig in een actiegame, racegame en zelfs shooter. Erg leuke afwisseling.

Die flashbacks zijn wel hersengymnastiek, want deze game lijkt een automatische drang naar verbanden leggen en conclusies trekken in de mens naar boven te halen. Uiteindelijk moet je de hele game lang op je eigen gevoel afgaan en bedenken of de flashbacks met elkaar te maken hebben en wat ze dan met jou als hoofdpersoon van doen hebben. Dat is spannend, interessant en zorgt ervoor dat je door en door wilt spelen.

Vage vragen
Ondanks het zengevoel, moet je wel op je hoede zijn voor die vreemde terugblikken en activiteiten die daarbij komen kijken. Bedachtzaam wandel je door het bos en elk moment kun je weer een verrassing voor de voeten krijgen. Soms zijn dit zelfs mensen die met je in contact proberen te komen. Dit gaat meestal niet van harte, waardoor de game alleen maar vager en vager wordt. Eigenlijk draait Datura om drie vragen: Wat is er gebeurd? Waarom loop ik hier? En waar moet ik naartoe?

Je zou daar nog een vierde vraag aan kunnen toevoegen en dat is: waar speel ik deze game mee? Je kunt namelijk kiezen tussen de Move controller en je vertrouwde PlayStation 3 controller. Bij deze game, die toch voornamelijk om gevoel en emotie lijkt te gaan, wordt aangeraden om voor de Move te kiezen en dat is terecht. Ten eerste is rennen met de PlayStation 3 controller aanzienlijk minder gemakkelijk dan met de Move en ook het opendraaien van sloten gaat met de Move een stuk natuurlijker.

Aan de andere kant is het nadeel dat je door de Move nog sneller door de game heen bent, die al veel te kort lijkt. In een uur speel je door de game heen en juist omdat er de hele tijd vragen spelen, vliegt die tijd extra snel voorbij. Het is zo'n intrigerende wereld dat je er geheel door wordt opgeslokt. Aan de ene kant is het heerlijk relaxed om door het bos te gaan, maar aan de andere kant ligt er ook steeds gevaar op de loer en die spanning maakt Datura nog verslavend ook.

Helaas is het lastig om helemaal verslaafd te raken aan iets wat na een uurtje al afgelopen is en gelukkig zijn de makers van Datura zich daar bewust van. De game bevat namelijk meer dan tien verschillende eindes. Het is niet zo duidelijk dat je de game meerdere keren kunt spelen voor verschillende aflopen, maar dit is zeer zeker het geval. Alleen is het kenmerkend voor dit stukje kunst - natuurlijk aan jou om uit te vinden wat je dan precies anders kunt en moet doen.

Een vage hallucinatie
Datura is meer een ontdekkingstocht dan een spel en meer een rare trip dan een duidelijk en begrijpelijk verhaal. Je krijgt geen opdrachten, maar je komt ze vanzelf tegen. Het is aan de ene kant jammer dat je nog wel steeds rechtsonder in beeld te zien krijgt wat de bedoeling is, maar aan de andere kant voelt dat als het enige beetje connectie met de realiteit en is het een prettige ondersteuning in de vage hallucinatie die deze game lijkt te zijn.