Dark Souls Remastered Switch Review - Zielen verzamelen in het klein

De eerste Dark Souls voelt als een warm thuiskomen. Tenminste, als er bij jou thuis een grotesk en bloeddorstig monster zit te wachten. Eindelijk is de tijd aangebroken dat eigenaars van Nintendo’s kleine apparaatje ook met dit onheilspellende maar glorieuze gevoel te maken krijgen. Of dit werkt, lees je in de Dark Souls Remastered Switch Review.

De Souls franchise heeft zonder twijfel een hoop voor de gamesindustrie betekent. Niet voor niets worden veel spellen met de bekende, maar vooral onvergefelijke, serie vergeleken onder het mom van ‘Soulslike’. Vooral de eerste Dark Souls was een regelrechte zielenknijper die menig gamer terug naar de realiteit smeet. Als je toen bij de release in 2009 had gesteld dat de game ooit naar een wat kindvriendelijker platform van Nintendo zou komen, had niemand je geloofd.

Nu negen jaar later is Dark Souls teruggekomen om een nieuwe generatie aan gamers bij de lurven te grijpen en oude gedienden van vreselijke flashbacks te voorzien. Vanaf eind mei heeft deze remastered versie op de Xbox One, PS4 en PC al heus wat zieltjes gebroken, maar ook de Switch moet nu er aan geloven. Prepare to Die!

Vol goede moed werd de zoveelste playthrough van Lordran en omstreken opgestart. Verrassingen kent het spel onderhand niet meer, maar dat betekent niet dat het een saaie tocht zou worden. De goed in elkaar gestoken wereld betuigt vakmanschap en is nog steeds één van de beste voorbeelden van hoe speelbare gebieden onderling verbonden kunnen zijn. Deze opzet is volledig intact gebleven ten opzichte van het origineel (en dus ook de remaster voor andere platformen).

Zowel voor bekenden als nieuwe spelers zal het van hot naar her gestuurd worden om uitdagingen te beproeven niet snel vervelen. Het spel kan zelfs na bijna een decennia nog prima meekomen in termen van gameplay, tempo en sfeer. Het mag dan wat lomper aanvoelen dan zijn nakomelingen, maar dat is slechts een bijzaak van evolutie. Tenslotte zijn er wat verbeteringen toegevoegd ten opzichte van het origineel om de overbrugging draaglijker te maken.

Kleine maar welkome quality of life aanpassingen zijn het kunnen gebruiken van meerdere van dezelfde voorwerpen in één keer en het veranderen van covenants bij bonfires. Ook kan je de besturing aanpassen en… wacht, wat is dit? Alleen Xbox One en PS4 versie van Dark Souls Remastered hebben de optie om toetsen input naar eigen wensen in te delen!

Alhoewel dit niet zo’n groot punt is en de lay-out daarmee gelijk is aan standaard Xbox One en PS4 controllers, voelt dit in het begin een beetje gek. De ‘A’ toets van de Switch, die vaak wordt gebruik om dialogen en interacties te ondernemen, zit op de plaats van het rondje bij de PS4, die juist vaak wordt gebruikt om dialogen en interacties af te breken. Als je meerdere platformen thuis hebt staan, stuntel je hier in het begin flink mee. Het is ongetwijfeld een rare keuze om besturing aanpassingen platform exclusief te maken.

Het verschil tussen de Dark Souls Remastered versie voor Xbox One en PS4 enerzijds en Switch anderzijds, komt nog meerdere malen voor. De Switch is namelijk een stuk minder krachtig en op zo goed als elk front inferieur. Zo heeft de Switch-versie vooral in kerkers last van de gecompresseerde en daardoor blikkerige audio en weten donkere gebieden de belichting niet altijd juist te krijgen. De game is in gebieden als Blighttown en Tomb of Giants bijna niet speelbaar als je in de zon zit, met als resultaat dat het handheld gamen niet overal nageleefd kan worden.

Dark Souls voor op de Switch zou prima reisgezelschap zijn, mits je de helderheid niet constant aan hoefde te passen. Een volle batterij gaat ongeveer twee à tweeënhalf uur mee bij lage helderheid, maar bij een hogere stand wordt de maximale speelduur aanzienlijk verkort. Kortom, de ideale ruimte is binnenshuis in een wat donkere kamer en dus niet onderweg met enige vorm van zonlicht.

Als je onder de meest gunstige omstandigheden speelt, merk je op dat er wel degelijk grafische verbeteringen zijn ten opzichte van het origineel. Het spel ziet er net even wat gelikter uit dan de fijne herinneringen aan de Xbox360 versie. Toch stuit je zelfs in de remaster vaak genoeg op verouderde textures die geen vooruitgang tonen. Gelukkig kan dit enigszins goed gepraat worden door een zeer grote verbetering in de soepelheid waarmee deze beelden voorbij schieten.

Het meest beruchte gebied om de frames per seconde te testen, iedereens favoriet Blighttown, is zonder een dip door de test gekomen. Sterker nog, gedurende onze playthrough heeft de game een stabiele 30 FPS in handheld modus gedraaid zonder daar ook maar één moment zichtbaar van af te wijken. Ook als je de Switch in zijn dock plaatst en op de televisie speelt, gaat de 30 FPS z’n gangetje. Het grote verschil is dat de 720p naar 1080 omschakelt.

Om zo optimaal mogelijk van de game te genieten, kan je de game toch beter op de handheld manier spelen. Op het grote scherm worden de tekortkomingen in vergelijking met de Xbox One en PS4 versie behoorlijk zichtbaar, vooral als je erbij optelt dat deze twee consoles 60 frames per seconde hanteren. Dit is niet het ergste rampscenario ooit en spelers mogen al lang blij zijn met een stabiele FPS op de Switch, maar merkwaardig is het wel.

Na al het vergelijken tussen de Switch versie, het origineel en de overige remastered edities, valt er voor de rest weinig azijn te zeiken. Multiplayer, waar een Switch Online abonnement voor nodig is, draait na de day one patch als een zonnetje. Mede-sunbro’s helpen om vijandige spelers af te weren is zelfs extra leuk op de switch. Het voegt namelijk een extra laag toe aan de al zo uitdagende gameplay.

Naast de online multiplayer blijft het spel een tijdloze vermaker die de speler straft voor elke fout. Gemakkelijk stop je hier weer een uurtje of 40 per playthrough in en met de inbegrepen Artorias of the Abyss DLC kan je er hier nog zo’n zeven bij optellen. Natuurlijk afhankelijk van hoe goed je bent in het herkennen van patronen en het intact houden van je Switch.

Dark Souls bewijst qua gameplay weer dat het een tijdloos meesterwerk is. Voor de Switch ligt dat alleen, afgezien van de framerate, niet zo zeer aan het labeltje ‘Remastered’. Het reizen ermee is namelijk verre van ideaal, aangezien de game van nature erg donker is. Als je de kans krijgt kan je de game dan ook beter op de Xbox One of PS4 spelen, maar zelfs als een Switch je enige gameplatform is, is doe je er goed aan dit 40 euro kostende culturele erfgoed direct in huis te halen.