Daredevil Seizoen 1 Review - Schittert in de duisternis

Lekker genoten van Marvel's Avengers Age of Ultron? We kunnen ons voorstellen dat je zin hebt in nog meer Marvel magie, die je eventueel op Netflix kunt vinden in de vorm van Daredevil. Dertien afleveringen, één weekendje bingewatchen, onbeperkt napraten. We kijken in deze Daredevil seizoen 1 review of Netflix weer een succes in huis heeft.

We hebben te maken met Matt Murdock, als kind blind geworden terwijl hij iemand de toegang naar het hiernamaals ontzegde. Met zijn hyperontwikkelde overige zintuigen kan Murdock veel meer waarnemen dan de gemiddelde sterveling, en hierin ligt de kracht van Daredevil. De ironie ligt er dik bovenop: een blinde superheld moet natuurlijk advocaat zijn, want justice is blind.

Murdock, onze protagonist, bevindt zich dankzij zijn kwaliteiten in een lastig parket. Hij heeft de macht om criminelen zelf aan te pakken, maar als advocaat leer je dat niemand eigen rechter mag spelen. Dit aspect wordt in Daredevil goed uitgebeeld en je stelt jezelf als kijker de vraag wat jij zou doen in dezelfde situatie. Helaas worden de daadwerkelijke rechtszaken, waar we in de Daredevil review van de eerste paar afleveringen zeer over te spreken waren, later in de serie achterwege gelaten.

Gelukkig biedt Daredevil genoeg ander vermaak om van te genieten. Niet alleen Murdock heeft problemen, maar ook de antagonist, Wilson Fisk (Vincent D'Onofrio), zit met een aantal dilemma's. Als kingpin en crimineel meesterbrein trek je vanzelf vijanden aan. Wat doe je dan als je verliefd wordt? Daredevil laat zien dat ook de slechtste der slechterikken een innerlijke strijd voeren. Naast een liefde die eigenlijk afleidt van illegale zaken, heeft Fisk andere interessante eigenschappen.

De onzekerheid die hij als kind had, zie je nu nog steeds terug in het personage. Aan de ene kant is het een bikkelharde en kille bad guy die door iedereen gevreesd wordt. Aan de andere kant zie je dat Fisk moeite heeft in sociale situaties, waardoor hij wat ongemakkelijk overkomt. Wel probeert hij waardering te tonen voor z'n naaste medewerkers, wat je als kijker waardeert. Echter, zodra iemand in de serie iets fout doet verbrijzelt hij met gemak een schedel in het portier van een auto.

Dit contrast en deze gelaagdheid passen uitstekend bij Fisk, ze maken hem menselijk waardoor empathie wordt opgewekt. Het is goed dat er aandacht besteed wordt aan de belangrijkste tegenstander van Murdock, die zelfs een hele aflevering krijgt waarin we zijn achtergrond te zien krijgen. Waar we in het begin nog te maken hebben met cliché vijanden, blijken dit later toch wel uitgewerkte personages te zijn.

Het grote voordeel van het serie formaat is dat er nu ook tijd is om de diepte in te gaan. In Avengers Age of Ultron moet elke ster uit het superheldenteam z'n screentime krijgen en moet het geheel aan een bepaalde formule voldoen. Daredevil biedt zowel de humor uit Avengers, als de harde, duistere elementen uit Nolans Batman serie. Een aparte combinatie die soms wat vreemd overkomt, maar uiteindelijk goed werkt.

Ook de bijrollen krijgen logischerwijs meer aandacht. Natuurlijk krijgen Murdock's collegae Foggy Nelson en Karen Page hierbij voorrang, maar ook Fisks naasten worden uitgelicht. Sommige scènes tussen de grappige Nelson en serieuze Page voelen wat overbodig aan, maar illustreren mooi in wat voor wereld Daredevil overdag leeft. Het drietal vormt een team en heeft eigenlijk alleen elkaar om het tegen de rest van de wereld op te nemen.

Waarschijnlijk is het aan het platform Netflix te danken, maar de show voelt origineel aan. Dit is het eerste product van Marvel dat volwassen aanvoelt. We noemden het in de eerste review al, maar de actie is glorieus. De vechtscène gefilmd in één lang shot in de gang van een flat is nu al beroemd, en het feit dat Murdock moeite heeft om sommige tegenstanders te verslaan en daadwerkelijk gewond raakt is lovenswaardig en verfrissend. Hij kan flinke klappen uitdelen, maar incasseert ook genoeg om medische verzorging nodig te hebben. Deze goed gedoseerde vorm van realistische actie is één van de sterkere punten uit de serie.

Daredevil blijft tenslotte gewoon een sterveling, een normale vent met een baan. Dit zorgt ervoor dat je je als kijker zo makkelijk kunt verplaatsen in de beste man, ook al heeft hij bovenmenselijke zintuigen. De armere, blinde versie van Batman. De focus van de serie ligt gelukkig niet op het superheldenthema zelf, daar zijn we inmiddels wel mee doodgegooid. Daredevil is in de eerste plaats een uitstekende misdaadserie, en daarom uiteindelijk een betere superheldenserie.

Al met al heeft Daredevil de stijgende lijn uit de eerste paar afleveringen sterk weten door te zetten. Verrassende plotwendingen, goede actie en een goede set-up voor seizoen twee. Kingpin Fisk is een fantastische bad guy, en ook de rest van de personages zijn memorabel. Marvel heeft een nieuwe visie voor het superhelden genre en de toekomst ziet er glansrijk uit. Daredevil schittert in de duisternis, durft risico's te nemen en is de eerste volwassen superheldenserie. We kunnen niet wachten op seizoen twee!