Damnation Review

Damnation is een titel die wordt neergezet als een ‘verticale shooter’. Acrobatiek en schieten moeten hand in hand gaan, en dat in een coole setting. Maar hoe cool pakt dit daadwerkelijk uit?

In Damnation neem je de rol aan van Hamilton Rourke. Hij vecht tegen het Nieuwe Amerika, een groep slechteriken die de wereld wil overnemen. De game speelt zich af in het Wilde Westen, maar dan met geavanceerdere technologie. Zo zijn er een soort motorfietsen die dankzij een stoommachine vooruit komen, vreemd ogende tanks en meer van dat soort dingen. Denk een beetje aan de film Wild Wild West, maar dan extremer. En dan is er ook nog een vleugje Terminator bij gestopt om het geheel compleet te maken. Het Nieuwe Amerika wil namelijk haar werelddominantie bereiken door een leger robots op de wereld los te laten. Meteen in het openingsfilmpje zie je al dat deze wel enorm op de robots uit de Terminator films lijken, en dat komt dan ook een beetje gejat over.

Houterig klimmen en klauteren
De setting is gelukkig wel leuk bedacht, maar dat is dan ook het enige positieve dat over deze game te melden is. De verticale gameplay waar Codemasters het over heeft, blijkt gewoon simpel klim- en klauterwerk, met hier en daar een dubbele sprong tegen een muur om hogerop te komen. Niets dus dat we niet al kennen, maar dat zou niet uitmaken als het goed zou werken. Echter is Hamilton een nogal houterig mannetje die blijkbaar niet helemaal lekker rond kan lopen. Wanneer je vooruit gaat zul je meteen een enorme stap nemen, waardoor precies bewegen onmogelijk wordt. En dat is nogal lastig als je net op een smal randje staat. Daarnaast kent onze held slechts enkele animaties, en zien al zijn sprongen en acties er dus hetzelfde uit. Ook het klimmen en springen werkt niet soepel, en het duurt meestal even voordat Hamilton reageert op jouw aanwijzingen om een richel te grijpen.

En Hamilton is iemand die zich nogal makkelijk laat neerschieten. Blijkbaar heeft hij nooit geleerd dat ergens dekking achter zoeken wel handig is in een vuurgevecht. Dekking zoeken is ondertussen een standaard feature geworden in third-person shooters, maar Damnation doet het nog steeds zonder. Het schieten zelf voelt trouwens nogal nep aan. Je zult constant denken dat je met een speelgoedpistooltje aan de gang bent, ook al heb je de grootste shotgun in handen. Hierdoor heb je ook totaal geen gevoel dat je schade aanricht bij de vijanden, maar eerder dat je zinloos in het rond loopt te vuren.

Als extra klap komen jouw teamgenoten om de hoek kijken. Je krijgt in Damnation drie hulpjes die altijd met je mee gaan. Deze vreemde figuren, een Engelse leraar, Spaanse vechtersbaas en Indiaanse dame, hebben de neiging regelmatig met opzet kogels te vangen omdat ze niet al te slim zijn, waardoor jij ze weer tot leven moet wekken. Daarvoor komt een handig berichtje in het scherm, dat je over hun overlijden informeert, en dat je ze kunt helen door naar ze toe te gaan. Waar de dode zich echter bevindt, wordt niet verteld. Hierdoor zul je zelf maar wat rond moeten zoeken.

Wel co-op en multiplayer
Mocht je niet alleen willen spelen, dan is er een co-op modus. Hiermee is het gehele spel met z’n tweeën te spelen, zowel online als offline. Dat is altijd een aardige toevoeging, maar kan de game niet meer redden. Daarnaast is de AI in de singleplayer al niet erg goed, en biedt het hebben van een menselijke medespeler dan ook weinig tactisch voordeel. Ook is er een versus multiplayer modus, maar ook deze voelt maar half uitgewerkt.

Blokjes en glitches
Grafisch gezien stelt Damnation, zover mogelijk, nog meer teleur. Al meteen bij het openingsfilmpje valt op dat het spel op dit gebied ongelooflijk tegenvalt. De game kent glitches waarbij karakters half door muren vallen, de personages zelf zien er blokkerig uit, en de omgevingen bestaan uit een opstapeling van lelijke textures. Tel daar een camera bij op die niet goed meewerkt, en het falen is compleet.

Conclusie
Uiteindelijk kunnen we vaststellen dat Damnation een titel is die op alle fronten teleur stelt: de gameplay werkt niet, grafisch is het niet goed voor elkaar, de AI valt tegen en glitches zijn er genoeg. Het is een raadsel waarom Codemasters dit spel heeft uitgebracht, waarschijnlijk waren ze er zelf ook achter dat het niets meer kon worden met Damnation en wilden ze er snel vanaf. Voor de leuk bedachte setting krijgt de game dan nog twee puntjes.