Cuphead Review - Onbetwiste koning van de ironie

Wanneer je Cuphead speelt, krijg je onmiskenbaar het gevoel naar een jaren ’30 cartoon te kijken. De game is met zijn unieke stijl sterk geïnspireerd door tekenfilmseries als Popeye en de vroege Mickey Mouse. Het valt meteen op tussen de rest, maar weet het de aandacht ook vast te houden? Lees nu onze Cuphead review.

Cuphead is uniek en weet zich te onderscheiden van de rest in een tijd waarin realistische graphics steeds belangrijker lijken te worden. Kleinere studio’s hebben vaak niet de mogelijkheid om op dat gebied met de concurrentie mee te gaan, dus moeten ze daar een antwoord op vinden. Cuphead heeft een antwoord, namelijk door juist terug in de tijd te gaan. Weg met de moderne strakke lijnen en kleuren, leve de nostalgie!

Met de klassieke tekenfilmseries tot halverwege de vorige eeuw zullen niet alle generaties bekend zijn. De jongeren onder ons kijken waarschijnlijk liever naar de digitaal ontworpen Family Guy, Spongebob Squarepants of Pokémon dan naar ouderwetse cartoons met slecht beeld en slecht geluid.

Toch is ouderwets niet per se minder leuk. Sterker nog, wanneer je een moderne game in een ouderwets jasje steekt, kan het voor een compleet nieuwe ervaring zorgen. Dat jasje moet dan wel dusdanig oud zijn dat het uit je opa of oma’s tijd komt, want Cuphead refereert echt naar de begintijden van de tekenfilms. Dat is inclusief klassiek pianoliedje en slijtage op je beeldscherm, zoals de oude geprojecteerde beelden van vroeger hadden.

Onder de vrolijke stijl schuilt echter een ontzettend moeilijke game. Vergis je niet, dit klusje is niet zomaar geklaard. De ironie spat ervan af wanneer je voor de honderdste keer verslagen naar je beeldscherm staart en de moed je tot diep onderin de schoenen zakt. You died.

Denk aan Dark Souls en je hebt een idee van wat je te wachten staat. Cuphead draait om het verslaan van eindbazen. Deze veranderen meerdere keren van gedaante tijdens het gevecht en het is dus telkens uitzoeken wat je volgende tactiek moet zijn. Je weet dat je een nieuw stadium ingaat wanneer de blauwe stuiterbal ineens drie keer zo groot wordt, maar ook dat je nog sneller het loodje legt vanwege de nieuwe aanvallen.

Het levert gegarandeerd frustratie op, maar dat is ook precies de bedoeling. Door zó hard te zwoegen voor je overwinning voelt het na afloop enorm bevredigend. Je moet en zal degene die jou al minstens een half uur terroriseert een kopje kleiner maken, zoals ook in Dark Souls het geval is. Wie het laatst lacht, lacht immers het best.

Het verhaal van Cuphead is meteen duidelijk. Het boek dat aan het begin openslaat is getiteld Don’t Deal With the Devil. De broertjes Cuphead en Mugman ondervinden dit aan den lijve door per ongeluk in de schulden te komen bij de duivel. Om hun eigen ziel niet verliezen moeten ze de zielen van de duivels debiteuren innen.

En dus gaan ze op pad. Je leest inderdaad ‘ze’, want de game is in co-op te spelen en dat is aan te raden. Mocht je een vriend of vriendin hebben om je bij te staan, dan zal die de rol van Mugman aannemen. Met zijn tweeën is niet alleen leuker, maar ook iets makkelijker om verder te komen, want je kan elkaar reviven.

Maar pas op: je hebt beperkt de tijd voor je maatje te ver omhoog zweeft en je alleen verder moet. Elke keer dat beide spelers doodgaan en de game opnieuw start, moet je van voor af aan beginnen. Cuphead toont in die zin geen genade. Sommige eindbazen hebben zelfs een willekeurige volgorde waarin ze van gedaante veranderen.

De gevechten op zich zijn gevarieerd. Ieder vijand is weer uniek en het is alleen al verslavend om te ontdekken in wat voor gekke vorm Captain Brineybeard of Beppi the Clown nu weer transformeert. Ook de perfecte soundtrack houdt het leuk. Ondanks dat je vaak doodgaat en hetzelfde muziekdeuntje maar voortborduurt, gaat het in tegenstelling tot andere games van dit soort niet tegenstaan.

In feite is Cuphead niet veel meer dan een serie eindbaasgevechten. Dit is gelukkig de sterkste kant van de game, maar voor de afwisseling zitten er een paar run & gun missies in. Je doorloopt de tweedimensionale levels en verdient daarmee munten om uiteindelijk upgrades van te kopen. Deze komen zeker van pas, dus probeer ze dan ook allemaal te verzamelen.

Het is een welkome afwisseling samen met de wereld waar je doorheen loopt tussen de gevechten in. Er zijn drie eilanden die je op vergelijkbare wijze doorloopt als de Pokémongames. Daarna kom je bij de finale, maar daar zit een addertje onder het gras.

Er zijn namelijk ook wat minpunten in deze Cuphead review. Zo kan je de zielen van je verslagen vijanden alleen verzamelen op regular niveau, waardoor je op easy eigenlijk voor niets speelt. Zonder zielen is de duivel namelijk niet af te betalen en bereik je dus niet de finale van de game. En dat terwijl het voor ervaren gamers al lastig genoeg is.

Je moet regular dus wel aankunnen, anders heeft het praktisch geen zin om de eindbazen te verslaan. Geduld is sowieso een vereiste om het spel te kunnen spelen, maar door dit besluit zal het des te meer voor enkel de pure diehards weggelegd zijn. De ontwikkelaar zou er goed aan doen de mensen die op easy spelen het einde van Cuphead ook te gunnen.

Wat ook anders zou kunnen, is dat je nu niet kan zien hoeveel schade je aan de vijand doet. Je bent als een gek aan het spammen op de knoppen, want je moet heel wat aanvallen ontwijken en ondertussen nog schieten ook. Dat is op den duur vermoeiend en het was fijn geweest als je kon zien hoe lang je het nog moest volhouden. Bovendien kan je daaraan meten of je überhaupt verder komt dan de vorige keer, want hoe lang blijft het doorgaan?

Cuphead is een unieke game ondanks een simpel concept. Het is de aankleding van het verhaal en toffe uitwerking van de gevechten wat deze game zo goed maakt. De keuze om het op cartoonklassiekers te baseren maakt Cuphead zelf al een klassieker. Vergis je niet, want de game is ontzettend lastig.

De eindbazen zul je meerdere keren opnieuw moeten bevechten voor je ze verslaat. Door via co-op wat hulp in te schakelen, maak je het jezelf leuker en iets makkelijker, maar zelfs dan zijn het Dark Souls praktijken. Om de Cuphead review af te sluiten: heb je een beetje geduld en houd je van uitdaging, dan mag deze game absoluut niet ontbreken in je lijst!

Cuphead is uit voor de Xbox One en PC. Een release op de PS4 komt er volgens de ontwikkelaars niet.