Crisis Core: Final Fantasy VII Reunion Review - Tijd voor Zack Fair!

Iets meer dan vijftien jaar na de oorspronkelijke release van Crisis Core: Final Fantasy VII is het in 2022 eindelijk tijd voor een remaster. Deze actie-RPG zat al jaren gestrand op de PSP. Of het een goed idee was om de game van de oude handheld te redden, ontdek je in onze Crisis Core: Final Fantasy VII Reunion Review.

Crisis Core: Final Fantasy VII Reunion is een remaster van de 2007-game die oorspronkelijk voor PlayStation Portable verscheen. Dat valt de game alleen niet aan te zien, want grafisch lijkt de game bijna net zo mooi als Final Fantasy VII Remake uit 2020. De karaktermodellen hebben een flinke facelift gekregen, waardoor de game schitterend oogt.

Toch wordt tijdens het spelen van de game zelf duidelijk dat het inderdaad een remaster betreft van een oudere game. Vooral in de manier waarop de personages geanimeerd zijn, wordt dit duidelijk. Hoofdpersoon Zack Fair, maar ook Sephiroth en andere bekende gezichten uit de oorspronkelijke Final Fantasy VII bewegen stroef en wat houterig.

Hetzelfde geldt voor de camerastandpunten en hoe cutscenes tussen de gameplay door worden ingeladen. Bij dit soort momenten wordt duidelijk dat je te maken hebt met een oudere game, al is de grootste boosdoener hierin de manier waarop het verhaal vertelt wordt.

Crisis Core: Final Fantasy VII nam zichzelf in 2007 al ontzettend serieus, wat het verhaal destijds wel tof maakte, maar anno 2022 is het dat niet meer. De manier waarop personages praten over goed en slecht is enorm melodramatisch en zelfs een beetje afgezaagd. Wie hoopt dat het verhaal zou zijn bijgewerkt na de uitstekende remake van FF7 in 2020 komt dan ook bedrogen uit.

Toch is het verhaal, ondanks de melodramatische dialogen, nog steeds ontzettend tof. Crisis Core is nog altijd bedoeld als een verhaal om de wereld van Final Fantasy VII uit te diepen en dat wordt op meesterlijke wijze gedaan. In een verhaal dat je in tien uur wel uitgespeeld hebt, ontdek je hoe belangrijk hoofdpersoon Zack Fair eigenlijk wel niet is voor de game die oorspronkelijk in 1997 verscheen.

Het verhaal van Crisis Core sluit namelijk naadloos aan op de introductie van Final Fantasy VII. Waar Star Wars: A New Hope met Rogue One: A Star Wars Story de perfecte inleiding kreeg, geldt hetzelfde voor Final Fantasy VII dankzij Crisis Core, maar dan met wat melodramatisch geneuzel. Gelukkig zullen de meeste fans hier wel doorheen kunnen kijken.

Wel is duidelijk dat Square Enix met Crisis Core: Final Fantasy VII Reunion haar best heeft gedaan de game zoveel mogelijk op te poetsen. Zo zijn de dialogen opnieuw ingesproken en dat door de acteurs die ook in Final Fantasy VII Remake zitten. Hierdoor sluit de game nu nog beter aan op de 2020-game, waarbij de verbeterde graphics uiteraard ook helpen.

Naast de nieuwe versies van de dialogen is de soundtrack bijgewerkt. Hoewel de nummers in grote lijnen hetzelfde zijn als toen deze in de PSP-game zaten, zijn hier en daar kleine aanpassingen te vinden en klinken ze stukken beter dan toen ze gecomprimeerd op de piepkleine PSP-CD stonden. Dat is maar goed ook, want de soundtrack is nog steeds onwijs goed.

Ook het vechtsysteem is op de schop genomen. Deze was op de PSP al uniek, maar over de aanpassingen hoor je ons niet klagen. Vechten in Crisis Core: Final Fantasy VII Reunion is fantastisch en de tientallen extra missies die je vanuit het menu kunt opstarten zorgen alleen maar voor meer plezier. Deze zijn duidelijk een bijkomend effect van het oude spelontwerp dat vol inzette op korte missies die je in de trein of bus kon spelen op de PSP.

Vechten doe je in Crisis Core door middel van het zogeheten Digital Mind Wave-systeem. Het betreft een soort slotmachine waarbij je geluk moet hebben dat de drie cijfers en/of drie plaatjes die verschijnen in de hoek links bovenin het scherm hetzelfde worden. Dan kan Zack een Limit Break-aanval gebruiken die enorm veel schade aanricht bij vijanden, stijgt hij in level of gaan de Materia die je gebruikt om spreuken mee uit te voeren een niveau omhoog.

De nieuwe twist is dat het systeem een beetje aangepast is om meer te lijken op dat van Final Fantasy VII Remake. Hierdoor kun je gemakkelijker je aanvallen selecteren om extra schade aan te richten of om juist HP terug te krijgen. Een welkome aanpassing is het zeker, al helemaal omdat je hierdoor een stuk fijner de strijd aan kunt gaan met de uitdagende, diverse bazen die in de game te vinden zijn.

Onderaan de streep is het jammer dat Square Enix Crisis Core niet op hetzelfde niveau heeft weten aan te passen als Final Fantasy VII voor de 2020-remake. Anderzijds is de remaster wel een stuk trouwer aan het verhaal uit 2007 en die is, ondanks de afgezaagde dialogen, nog steeds erg tof om te ervaren. Al helemaal voor spelers die minder bekend zijn met Zack Fair.

Verplichte kost is de game niet te noemen, maar een prima tussendoortje is het zeker voor iedereen die wacht op Final Fantasy VII Rebirth. De meesten zullen dankzij een tof vechtsysteem en de heerlijke soundtrack geen spijt krijgen van het avontuur dat Crisis Core voorschoteld. Wel valt aan te raden om te kiezen voor een versie die ook onderweg goed speelbaar is, want in de kern is het nog steeds een remaster van een PSP-game en dat valt aan het ontwerp goed te merken.