Counter-Strike: Global Offensive Review

Een veelgehoorde klacht over games die tegenwoordig uitkomen is dat ze vaak te makkelijk zijn. Dat dit nog best meevalt, laat ontwikkelaar Valve zien met het nieuwste deel in de Counter-Strike serie. Counter-Strike: Global Offensive verschilt namelijk erg weinig van de klassieker uit 2000, en is nog steeds net zo genadeloos als toen.

Counter-Strike begon ooit als een mod (een door spelers gemaakte aanpassing) op de game Half-Life, maar groeide daarna al snel uit tot een van de meest gespeelde games van die tijd. Zelfs twaalf jaar later zitten de servers van de originele Counter-Strike 1.6 nog overvol. Toch was er wel de behoefte aan een nieuwe versie. Het laatste deel in de serie, Counter-Strike: Source, stamt namelijk alweer uit 2004. Dit betekent niet dat Valve alle vertrouwde gameplay-elementen overboord heeft gegooid om de game te vernieuwen; shooters die meer vasthouden aan de basis dan Counter-Strike: Global Offensive (CS:GO) zijn er haast niet. Gelukkig maar dat die basis zo ijzersterk is.

Terug naar de basis
De kracht van Counter-Strike zit hem in de beperkte middelen die de speler tot zijn of haar beschikking heeft. Aan het begin van een ronde koop je je uitrusting met het geld dat je in voorgaande rondes verdiend hebt, en dit geld verdwijnt weer als de wedstrijd klaar is. Iedere speler begint dus altijd op gelijke voet. In tegenstelling tot veel andere shooters zijn er geen klassen, geen killstreaks en geen wapens om vrij te spelen. Je kunt niet eens door de iron sights van je geweer te kijken, mikken doe je maar met dat kruisje in het midden van je scherm. Je hebt je team, je geweer en misschien een granaat, daar zul je het mee moeten doen.

Alle schietijzers in de game hebben hun sterke en zwakke punten, die veel zwaarder lijken te wegen dan in andere shooters. Als je met een shotgun een tegenstander gaat beschieten die meer dan tien meter van je vandaan loopt raak je gegarandeerd niets, en met een sniper is het haast onmogelijk om van dichtbij iets te raken. Quickscope-fans zijn dus gewaarschuwd. Je beste keus is in veel gevallen dan ook een machine-geweer als de M4 of AK 47, die zowel op afstand als in kleine ruimtes doelgericht blijven. Gelukkig is er de kans om iedere ronde nieuwe geweren te kopen, zodat je die shotgun weer snel links kunt laten liggen.

Dood is dood
Een gemiddelde ronde duurt een minuut of twee. Als alle spelers van een team het loodje hebben gelegd of als het doel bereikt is (de bom planten of gijzelaars redden), begint het feest opnieuw. Als je neergeschoten wordt, zul je moeten wachten tot de ronde voorbij is. Het kan dus gebeuren dat je langer naar de game zit te kijken dan dat je het daadwerkelijk speelt. Dit klinkt saaier dan het is, want juist dit ‘dood is dood’ aspect is wat Counter-Strike ongelofelijk spannend maakt. Waar je in andere games vrolijk schietend over het slagveld rent, denk je in Counter-Strike wel twee keer na voordat je dat verdachte bochtje omgaat. Een kogel teveel in je lichaam betekent niet alleen het verliezen van je wapens, maar ook een wachttijd. Als je dit niet gewend bent zul je heel je speelstijl erop aan moeten passen, een welkome afwisseling op andere shooters.

De_Dust
Wil je een beetje oefenen om een juiste speelstijl aan te meten, dan kun je op PC gebruikmaken van de klassieke serverbrowsers. Op de Xbox 360 en Playstation 3 kan je alleen je gewenste speltype kiezen. In welke map je terecht komt is op de consoles dus compleet willekeurig. Niet dat dit een groot frustratiepunt is - de mappen zijn stuk voor stuk klassiekers - maar het is toch balen dat je geen server kan kiezen die dag en nacht de map De_Dust speelt. Bij Counter-Strike fans van het eerste uur gaan de haartjes op de armen namelijk recht overeind staan bij het horen van die naam. Goed nieuws dus dat alle klassieke mappen in de game zitten. Van de in totaal zestien mappen bestaat zelfs de helft uit remakes, met hier en daar een kleine aanpassing.

Een nieuwe trap
Zo is er in De_Dust bijvoorbeeld een nieuwe trap naar boven toegevoegd. Het klinkt misschien stom om dit als een serieuze vernieuwing te zien, maar het heeft wel degelijk een grote invloed op de map. Slimme spelers gebruiken deze trap namelijk als vluchtweg, en beiden teams hebben nu steeds een extra gangetje om in de gaten te houden. Dit voorbeeld bewijst niet alleen hoe kleine aanpassingen grote gevolgen kunnen hebben, maar ook hoe briljant de originele mappen eigenlijk zijn, dat ze zich twaalf jaar later nog steeds met gemak met de topklasse kunnen meten.

Zo heeft het kantoor in de map CS_Office, waar de Counter-Terrorists naar binnen moet dringen, net genoeg wegen naar binnen om de terroristen een keuze te laten maken welke gangen ze bewaken. En ook De_Aztec heeft veel wegen en trapjes om je vijanden te verrassen. De balans in elke map is oerdegelijk en zorgt daardoor steevast voor spannende knalfestijnen. Het is alleen wel jammer dat er bij het Hostage Rescue-speltype slechts de keuze is uit twee mappen. Dit terwijl de Bomb Defuse-modus het met het dubbele aantal mag doen. Laten we hopen dat Valve er nog wat DLC aan toevoegt!

Demolition
En dan komen we aan bij twee ‘nieuwe’ elementen in CS:GO, de Demolition- en Arms Race-speltypen. Arms Race is een mooie naam voor Gun Game, een mod voor de originele Counter-Strike (zo nieuw is het speltype dus ook weer niet) die ook te vinden is in Call of Duty: Black Ops. Iedere speler begint In Arms Race met hetzelfde wapen en bij elke kill wordt het volgende schietijzer vrijgespeeld. Wie het eerst met alle geweren - en een mes - een slachtoffer heeft gemaakt, wint. Dit zorgt voor behoorlijk hectische potjes. Vaak gaat het tot aan het laatste moment gelijk op, en dan is het rennen om als eerste dat mes in een tegenstander te porren. Arms Race is wat dat betreft het tegen-overgestelde van de tactische speelstijl die je in de andere modi toe zult moeten passen.

Demolition is een mengelmoesje van alle modi door elkaar. Iedere speler begint de ronde met een vastgesteld wapen, en speelt na elke kill een nieuw wapen vrij. Ondertussen moet het terroristenteam ook nog een bom zien te planten. Het verschil is dat er nu slechts één plaats is om de bom te planten, in plaats van de gebruikelijke twee. Rondes komen daardoor veel sneller tot een confrontatie tussen de twee teams. Allebei de modi zijn een leuke afwisseling op de klassieke speltypen.

Aanrader voor nieuwkomers en veteranen
De hamvraag is natuurlijk of Counter-Strike: Global Offensive voor jou de aanschaf waard is. Voor onbekenden van de Counter-Strike reeks is het in ieder geval het perfecte moment om te ontdekken waar veel hedendaagse shooters hun kunstjes vandaan halen. Maar ook voor veteranen is dit spel een aanschaf waard, doordat de gameplay nog altijd staat als een huis en zich zelfs heden ten dage weet te onderscheiden van menig shooter. Wel is het jammer dat de Hostage Rescue-modus weinig mappen kent en de consoles geen serverbrowsers ondersteunen, maar dat neemt niet weg dat je met deze game absoluut waar voor je geld krijgt. Een aanrader voor nieuwkomers en veteranen!