Company of Heroes 2 Review

Begin als ontwikkelaar maar eens aan de klus ‘een vervolg maken op de best ontvangen real-time strategie (RTS) game ooit’. Relic Entertainment, die het originele Company of Heroes maakte, pakte die taak op in opdracht van uitgever THQ. Zwaar was dat zeker; de game moet niet te vernieuwend zijn en ook niet een exacte kopie lijken. En dan werd er tussentijds nog gewisseld van uitgever. SEGA zag wel brood in de studio en franchise en kocht het op van het inmiddels failliete THQ. Genoeg interessante ontwikkelingen om enthousiast met Company of Heroes 2 aan de slag te gaan. Zijn we na het spelen van de titel nog net zo enthousiast?

Waar er in het verleden nog al wat games verschenen die gebaseerd zijn op de Tweede Wereldoorlog, is dat tegenwoordig een schaarste. We zagen locaties als Normandië, Duitsland en de Ardennen voorbijkomen. Ook Company of Heroes, dat in 2006 uitkwam, speelde zich in het westen af. Op zich best logisch – die locaties zijn bij het publiek vooral bekend wanneer het denkt aan de bloederige periode tussen 1939 en 1945. Toch is ook het oosten een gebied waar veel gestreden werd. Rusland, toen onder de naam Sovjet-Unie, verloor ontzettend veel soldaten en vermoordde veel Duitsers. Om dat aan te tonen, speelt Company of Heroes 2 zich af in de koude Sovjet-Unie.

Relic Entertainment wil vanaf de allereerste seconde duidelijk maken hoe bloederig het in het oosten aan toe ging. Nog voordat je de campagne kan starten, ademt de game oorlogssfeer door neergeschoten soldaten in het water te laten zien zinken. De camera zweeft omhoog en laat je een slagveld in de sneeuw zien. We belanden bij het titelscherm en voelen direct wat er aan de hand is. De dreiging van de o zo sterke Nazi’s. Het is de locatie die zorgt dat we een frisse Tweede Wereldoorlog ervaring gaan beleven. Vol verwachting beginnen we aan de singleplayer met in de hoofdrol Lev Abramovich Isakovich, een voormalig soldaat die tegenwoordig als journalist door het leven gaat.

Het verhaal praat Isakovich aan elkaar met behulp van cutscenes tussen de missies door. In die missies wordt tactiek van je verwacht, maar niet op een doorsnee RTS-manier zoals we dat gewend zijn als van bijvoorbeeld StarCraft II. In dat soort games zet je veelal een kamp op waar je je grondstoffen vandaan haalt en zo je troepen en kamp laat groeien. In Company of Heroes 2 doe je dat veelal door punten op een map te veroveren en vast te houden. In je oren zal dat klinken als 'ga zo snel mogelijk alle punten veroveren om op die manier de overhand te krijgen'. In de praktijk werkt dat anders.

De tegenstander spawnt namelijk voortdurend eenheden. Je komt dan ook missies tegen waarin je helemaal niet gaat winnen en de Duitsers moet dwarsbomen om vervolgens te vluchten. De Russen hebben namelijk voldoende moed en krijgen vaak genoeg het commando 'Vecht voor je leven, lafaards rennen weg' ingefluisterd. Toch, wanneer de Duitsers overduidelijk gaan winnen, moet je uit nood een andere tactiek hanteren. Zo is er een missie waar je het dorp dient uit te branden voordat de Nazi’s de overhand nemen. Tactiek staat centraal. Een nieuweling kan de vijftien uur durende campagne niet op captain (normale moeilijkheidsgraad) of general (hoge moeilijkheidsgraad) uitspelen. Hij moet voor de makkelijke, conscript modus kiezen.

De dreiging is dus immens en dat merk je niet alleen terug in de gruwelijke gevechten waar je talloze eenheden gaat verliezen. In het begin is Isakovich vooral gepassioneerd voor zichzelf bezig en doet hij weinig met de bevelen. Na wat meer gevechten offert hij wel eens een metgezel op om zelf te overleven. Vanaf dat moment kan het verlies van één enkele soldaat je al raken. De binding is weliswaar niet zo groot met die personages, maar het blijven mensen van vlees en bloed. De oorlog komt daarmee nog dichterbij dan dat hij al is.

Oorlog, oorlog, oorlog. Dat is Company of Heroes 2 kort samengevat. Dat was zijn voorganger ook al. Toch is de locatie een frisse wind voor het RTS-genre. Moeder natuur speelt een grote rol in de game. In de Sovjet-Unie is het voortdurend koud, dat voor een hoop sneeuw en ijs zorgt. De weersomstandigheden hebben impact op zowel je eigen troepen, als die van de tegenstander. Soldaten kunnen doodvriezen wanneer ze door de tergende kou afreizen. Deze extra laag van tactiek pakt goed uit. Regelmatig zul je overwegen: ga ik een groepje ingenieurs naar het kapotte voertuig sturen om die te repareren? De eenheid kan onderweg zomaar sterven.

Een andere sprong voorwaarts maakt Company of Heroes 2 ten opzichte van zijn voorganger met TrueSight. Daardoor ontstaat een realistischer blik op het veld – grote delen van de map zijn niet zichtbaar omdat je er niet bij in de buurt bent. Het vormt meer spanning aangezien er zomaar aanvallen kunnen komen uit onverwachte hoeken. Vooral in de multiplayer (ook wel: skirmish modus)heeft dit een positieve werking. Het fijne aan deze modus is dat je ook tegen en met computergestuurde tegenstanders kunt oefenen.

Relic Entertainment heeft enkele role-playing game elementen toegevoegd aan deze modus. Zo kun je levels door ervaringspunten vergaren, kun je het uiterlijk van tanks aanpassen en kun je kiezen tussen verschillende commandanten. Die commandanten speel je vrij naarmate je beter wordt en zij hebben ieder hun voor- en nadelen. Met deze commandanten kun je je speelstijl inrichten naar je eigen smaak. De multiplayer oogt solide, maar steekt niet zo sterk in elkaar als bij StarCraft II. Misschien niet een eerlijke vergelijking, maar Blizzard’s RTS blijft de online koning. Daarin is de balans perfect, terwijl Company of Heroes dat niet heeft.

En dan is er nog de zogeheten Theatre of War modus, waarin je coöperatief kunt spelen en uitdagingen in je uppie aan kunt gaan. Deze ervaring slaat een prachtige brug tussen het singleplayer avontuur en de online wedstrijden. Met iedere factie kun je twee co-op scenario’s doorlopen, drie single uitdagingen en vier veldslagen tegen de computer. Gezamenlijk achttien missies dus; negen als Duitser en negen als Rus.

De ontwikkelaar rustte met een zware taak op zijn schouders met Company of Heroes 2. Zijn voorganger deed iets totaal nieuws. Het vervolg doet dat niet. De game is daarmee niet revolutionair ten opzichte van zijn voorganger. Wel neemt het de sterke punten uit het eerste deel mee, poets het de game wat op en voegt het nieuwe elementen toe. En met dat gegeven staat Company of Heroes 2 als een huis. De fans kunnen op 25 juni met een gerust hart de nieuwste titel van Relic Entertainment in huis halen. En voor degenen die nog nooit Company of Heroes speelden, is dit ook een prachtige game voor de aanschaf. Bovendien is de Tweede Wereldoorlog gewoon een interessante setting.