Comic Jumper: The Adventures of Captain Smiley Review

Twistel Pixel is een ontwikkelaar die van absurde humor houdt en dat met succes neer wist te zetten in diverse games. In Comic Jumper is de humor ook niet anders dan we gewend zijn, maar springt deze game in dezelfde maat als de rest of eerder uit de toon?

Uitzendkracht
In Comic Jumper ga je op pad met Captain Smiley en zijn partner Star, een pratende ster, die op zijn borst geplakt zit. Zijn comic is stopgezet, omdat mensen deze simpelweg niet wilden kopen en er zelfs hun kont mee afveegden. Hij maakte er dan ook alleen maar flauwe grappen in en sloeg de hele tijd dames in elkaar.

De beste mensen van Twisted Pixel kregen deze comic ook onder ogen en besloten Captain Smiley, Star en alle anderen uit zijn comic een baan aan te bieden. Er is een compleet gebouw ingericht om Captain Smiley en zijn partner Star van comic naar comic te krijgen en de manier waarop is niet helemaal onbekend voor sommigen. Als je de film Timecop met Jean Claude van Damme kent, zul je het apparaat waarmee Smiley tussen comics springt namelijk direct herkennen. In de game zitten zo nog veel meer herkenbare dingen uit films en comics, die stuk voor stuk een glimlach op je gezicht zullen toveren.

Hoe dan ook, Captain Smiley moet steeds de dag redden door in andere comics als vervanger van een hoofdrolspeler op te treden. Je bent zeg maar de uitzendkracht in de comicwereld. In iedere comic is namelijk het een en ander mis wat jij op moet lossen, waarbij je vaak in een deuk zult liggen.

Afwisselend qua verhaal, niet qua gameplay
Dit komt door de meest uiteenlopende, maar telkens weer grappige redenen, zoals een puberend propje papier in een comic waar je niet mag schelden of geweld mag gebruiken of een dikke barbaar in een golfkarretje. Jij en je partner Star zijn ook geen karakters met een blad voor de mond. Zo zal Star iedereen vulgair aanspreken, met ranzige woordspelingen komen en de meest schunnige dingen roepen, terwijl jij ruzie met hem loopt te maken en op een klunzige manier de ene na de andere comic verkloot en tevens redt.

Alle comics hebben hun eigen stijl wat de game steeds weer fris houdt. Zo zit je in het begin in een driedimensionale comic, maar kom je ook in een pop culture comic terecht en zelfs in een zwart-wit animé verhaal. Al deze ‘comics’ zijn leuk uitgewerkt en het spel is dan ook niet vervelend om te spelen op dit gebied, hoewel de game grafisch niet de beste downloadbare titel van het moment is.

Ook de, soms absurd klinkende, soundtrack van de game zorgt voor een lekkere afwisseling. Iedere comic heeft zijn eigen toepasselijke achtergrondmuziek, welke rijkelijk aangevuld wordt met de stemmen van Captain Smiley en Star, die de hele tijd schunnige dingen roepen of simpelweg ruzie aan het maken zijn.

Minder afwisseling tref je aan in de gameplay van Comic Jumper. Je wisselt in een level een paar keer van 2D- naar 3D-gameplay en de game combineert beat ‘em up- met shooter-elementen op een goede manier. Doordat het zich door het hele spel heen op lange stukken blijft herhalen, gaat het wel een beetje vervelen. Als Twisted Pixel simpelweg een aantal wapenupgrades, andere wapens of een gooi-mogelijkheid in de game had gestopt, was er al een stuk meer afwisseling geweest in de gameplay.

Niet de makkelijkste game
Ook is het niet het makkelijkste spel, wat op zich een goede zaak is. Een game moet namelijk niet met twee vingers in de neus uit te spelen zijn. Toch is de moeilijkheidsgraad in Comic Jumper nét wat te hoog. Er komen namelijk talloze vijanden op je af, maar er is geen health pack te vinden in de levels. Wel zijn er checkpoints, waar je nadat je dood bent gegaan opnieuw begint. De afstand tussen deze checkpoints is alleen erg groot, waardoor je jammer genoeg veel stukken een aantal keer opnieuw moet spelen.

Je krijgt wel steeds geld als je een stripverhaal hebt gespeeld, waarmee je jezelf sterker kunt maken. Fysiek merk je hier niks van, want je geweren worden niet groter en jij wordt niet breder, maar in de gameplay maakt het zeker wat uit. Als je alle upgrades hebt kun je het namelijk een stuk makkelijker uithouden in de levels die in het begin nog maar nét te doen waren. Als je dus later in het spel een eerder level gaat spelen, merk je dat je score daarin ineens een stuk hoger zal liggen.

Een dubbel gevoel
Comic Jumper is zeker geen standaardgame. Het spel heeft vele gezichten, zoals MSN vele smileys kent en doet het zeker niet hetzelfde als Splosion Man of The Maw, maar bevat voldoende humor, al dan niet flauw, en ziet er leuk uit. Je zult het spel redelijk vaak willen spelen, maar dan niet te lang. Dit komt vooral doordat het spel repetitieve gameplay kent, je tegelijkertijd frustreert omdat je zo vaak doodgaat, maar ook zo uitdagend en vermakelijk is dat je het per sé wilt uitspelen. Al met al is Comic Jumper dus een game die het waard is om te downloaden, maar niet voor 1200 Microsoft Points.