Chrono Cross: The Radical Dreamers Edition Review – Een avontuur door parallelle werelden

De klassieke JRPG Chrono Cross kwam in 1999 in Japan en in 2000 in Noord-Amerika uit. De game kreeg in beide regio’s lovende kritieken met hoge cijfers op onder meer Famitsu (36/40) en Gamespot (10). Nu, meer dan twintig jaar sinds de oorspronkelijke releasedatum, is de game eindelijk in Europa te spelen in de vorm van de remaster Chrono Cross: The Radical Dreamers Edition.

In Chrono Cross speel je als Serge, een gewone tiener die op een dag in een andere wereld belandt. Deze wereld lijkt verdomd veel op de zijne, met een aantal verschillen. De grootste daarvan is dat een andere versie van Serge in deze wereld op jonge leeftijd is overleden. Samen met de dief Kid en een groot aantal andere karakters gaat hij op avontuur door beide werelden om de waarheid van deze parallelle werelden te achterhalen.

Chrono Cross biedt een groot aanbod aan personages om aan je party toe te voegen: meer dan 40 personages kunnen zich bij je aansluiten. Het is niet mogelijk om in één keer alle karakters te werven, waardoor de game dus meerdere keren gespeeld moet worden om het complete verhaal mee te krijgen.

Toen Chrono Cross: The Radical Dreamers Edition werd aangekondigd, was niet iedereen enthousiast over de graphics. Op Twitter klaagden meerdere fans dat de geüpdatete graphics niet goed genoeg zijn. De graphics zien er inderdaad niet al te best uit vergeleken met de games van vandaag de dag. Met name de cutscenes zien er korrelig en wazig uit.

Hoewel het in het begin even wennen is als je pas nog een game uit de jaren ’20 van deze eeuw hebt gespeeld, raak je er op zich snel aan gewend. Als je liever met de oude graphics uit 1999 speelt kan dat ook: de game laat je kiezen om te spelen in ‘classic’ modus of ‘new’ modus. Wanneer je tussen deze twee wisselt zie je wel degelijk een verschil. Hoewel de portretten in dialoogvensters er qua kwaliteit prima uitzien (in ‘classic’ hebben ze een meer retro uiterlijk) kun je voor de rest de pixels haast tellen. De graphics zijn dus wel degelijk verbeterd, maar wie gehoopt had op een nog hogere kwaliteit heeft toch wel pech.

De vraag is natuurlijk in hoeverre graphics de speelbaarheid van een game beïnvloedden. Als het verhaal prima is en de game je verder vermaakt, maakt het dan uit als de graphics niet helemaal perfect zijn?

Chrono Cross’ verhaal is dan ook zeker prima. Met twee fantasierijke parallelle werelden om te ontdekken, meer dan veertig karakters met hun eigen verhaallijnen, verschillende side quests én verschillende eindes is er meer dan genoeg om te doen. De mogelijkheid om tussen de twee werelden te reizen is ook wat Chrono Cross zo leuk maakt, want: hoe groot zijn de verschillen tussen deze werelden?

Via het bestaan van deze parallelle werelden zet Chrono Cross je ook aan het denken over verschillende vraagstukken. Welke invloed hebben de beslissingen die je maakt? Wat maakt je wie je bent? Daarnaast geeft de game ook kritiek op de rol van de mensheid in het vernietigingen van de wereld.

Door het brede aanbod aan unieke personages zit er ook voor elk wat wils bij. Er is plek voor maximaal drie karakters in je party, dus als je een personage irritant vindt kun je die gewoon aan de zijkant zetten en vervangen voor een ander. Maak je party compleet met een rockster, skelet, pratende paarse hond, harlekijn, fee, levende bloem, alien of een van de andere gekke personages.

Doordat niet elk personage in je eerste playthrough geworven kan worden en de game ook meerdere eindes heeft om vrij te spelen, zorgt de game ook voor uren speelplezier en herspeelbaarheid. De main game duurt al gauw dertig tot veertig uur als je de tijd neemt om alles te ontdekken wat er te ontdekken valt. New Game+ gooit daar al gauw nog dertig uur bovenop om alle karakters, subplots en eindes te ontgrendelen.

Chrono Chross maakt in zijn gevechten gebruik van turn based strategy, waar met name drie dingen belangrijk zijn: stamina, nauwkeurigheid en Elements. Elk personage begint een gevecht met zeven staminapunten, die met iedere aanval afneemt. Hoeveel punten je verliest ligt natuurlijk aan de soort aanval. Heeft een personage 0 staminapunten of staat de stamina zelfs in de min, dan moet je wachten tot de balk weer enigszins gevuld is.

Daarnaast is nauwkeurigheid belangrijk. Bij fysieke aanvallen kun je kiezen uit drie levels: Weak (1), Strong (2) en Fierce (3). Iedere aanval heeft een eigen succespercentage, die bij iedere aanval steeds een beetje toeneemt. Daarvoor moet je aanval natuurlijk wel de vijand raken; gebeurt dat niet, dan blijft het succespercentage hetzelfde.

Het laatste waar je bij gevechten op moet letten is Elements. Onder
Elements vallen niet alleen magische aanvallen en helende spreuken, maar ook helende items en niet-magische skills. Het gebruiken van de juiste Elements kan een gevecht maken of breken. Wanneer je een gevecht verliest is de kans groter dat je bepaalde Elements nodig had dan dat je stats te laag zijn.

Elements kun je niet gebruiken wanneer je maar wilt: eerst moet je via fysieke aanvallen je magie level omhoog brengen. Welk Element je kunt gebruiken hangt dan ook af van je magie level. Dit betekent dat wanneer een gevecht begint je niet meteen je sterkste Element in de strijd kan gooien.

Door deze drie zaken dwingt Chrono Cross je om na te denken. Blindelings aanvallen zit er, vooral bij de boss gevechten, vaak niet in. Hoewel de meeste monstergevechten je niet al te veel stress zullen opleveren, zorgt het gevechtssysteem van Chrono Cross ervoor dat er genoeg variatie in de gevechten zit en dat met name de boss gevechten uitdagend blijven.

Wel jammer is dat wanneer je ervoor kiest om weg te rennen je in de overworld niet altijd tijd krijgt om écht weg te rennen. Als je niet snel genoeg reageert word je zo weer het gevecht in gegooid.

Als je weinig geduld hebt heeft Chrono Cross daar wat op gevonden: de Time Shifter. Met behulp van dit handige item kun je de gameplay vertragen of versnellen. Op de Switch druk je één keer de ZL-knop in voor het vertragen en de ZR-knop voor het versnellen.

In de overworld is het versnellen niet altijd even praktisch. Hoewel rennen zo een stuk sneller gaat, knal je al snel tegen allerlei obstakels in je pad aan. In gevechten werkt het wel prima. Als je je altijd al ergert aan hoe lang zowel je eigen personages als vijanden er soms wel niet over doen om aan te vallen, is dat met de Time Shifter verleden tijd.

De Time Shifter was in de originele game pas beschikbaar bij het starten van New Game+. In de remaster heb je de Time Shifter meteen tot je beschikking.

Naast Chrono Cross komt de remaster ook met Radical Dreamers, een tekstgebaseerde visual novel die in 1996 exclusief in Japan werd uitgebracht. Deze visual novel speelt zich volgens de ontwikkelaars af in een parallelle wereld en volgt Serge, Kid en Magil terwijl ze inbreken in het huis van Lynx om de Frozen Flame te stelen. De game werd uiteindelijk gebruikt als inspiratie voor Chrono Cross, wat betekent dat het niet nodig is om Radical Dreamers te spelen om Chrono Cross te snappen. Ben je geen fan van het genre, kun je deze dus overslaan.

Hoewel Chrono Cross in een nieuw jasje is gestoken, maakt Radical Dreamers gebruik van dezelfde graphics als in 1996, en dat is te merken. De game heeft weinig graphics, dus het is jammer dat de ontwikkelaars niet de tijd hebben genomen om deze ook even op te frissen. De oude graphics zien er simpelweg niet goed uit op nieuwere consoles. Daarnaast is het soms lastig bij te houden waar je je precies in het huis bevindt, doordat de game vaak dezelfde graphics hergebruikt.

Radical Dreamers maakt ook gebruik van random gevechten, maar ook deze zijn in visual novel vorm. Hoewel er soms wel enige logica te vinden is in welke keuze je moet kiezen, is het toch vaak gokken. Je kunt bijvoorbeeld niet van tevoren weten welke kant je op moet duiken om een aanval te ontwijken. Dit maakt het behoorlijk frustrerend, want je kan ook niet makkelijk in de gaten houden hoeveel HP Serge nog over heeft.

Ook jammer is dat Radical Dreamers, in tegenstelling tot Chrono Cross, niet de optie heeft om door te spoelen. Juist bij een game met zoveel tekst zou dat fijn zijn, vooral aangezien een hoop tekst herhaald wordt terwijl je je een weg baant door het huis.

De visual novel duurt ongeveer drie uur, dus veel tijd ben je er niet aan kwijt. Mocht je nieuwsgierig zijn hoe bepaalde karakters en ideeën uit Chrono Cross er in eerste instantie uitzagen in Radical Dreamers, dan is het zeker interessant om even de tijd te nemen voor de game.

Het is jammer dat de game niet een nieuwer jasje heeft gekregen, omdat de uitstraling door de graphics nu niet helemaal van deze tijd is. Maar als je lang genoeg speelt, zit de jas stiekem toch als gegoten en heb je non-stop een glimlach op je gezicht als je Chrono Cross: The Radical Dreamers Edition speelt en dat is uiteindelijk wat telt!