Chorus Review - Badass chick on a mission

Echte ruimte-gevechtsgames moet je met een vergrootglas zoeken. Daarom zijn we sowieso al blij met Chorus. Maar is Chorus daarmee ook al een goede game? Je ontdekt het in onze Chorus review!

We moeten een hele tijd terug voor de hoogtijdagen van de space combat game. In de vorige eeuw hadden we illustere games als x-wing, Tie Fighter en Wing Commander. Daarna bleef het lange tijd stil en mochten ontwikkelaars zich toch in de ruimte wagen, dan betrof het meestal een 4x game, waarbij het vooral om handel en ontdekking ging.

Daarna hebben we eigenlijk alleen Star Wars: Squadrons nog gezien. Nu is daar Chorus bijgekomen. De game is lang onder de radar gebleven maar is nu met een flinke splash opgedoken. Chorus is een echte space combat game, die plaatsvindt in een grote open wereld met een grote focus op het verhaal, maar ook met ruimte om je eigen gang te gaan.

Chorus draait om Nara, een uitmuntend goede piloot met een nogal donker verleden. Nara maakte oorspronkelijk deel uit van The Circle, een cult, geleid door The Prophet. Hoewel het oorspronkelijke doel van The Circle positief was: vrede brengen en het uitwissen van alle bronnen van ellende, is de sekte langzamerhand afgegleden tot een niets-ontziende macht die het heelal wil veroveren.

Als Nara in opdracht van The Circle een hele planeet verwoest, stort ze in en verlaat ze The Circle, om zich bij The Resistance aan te sluiten. Om zich tegen haar vroegere leiders te kunnen weren zal ze samen moeten werken met haar vroegere ruimteschip, de AI-gestuurde Forsaken, die op zijn zachtst gezegd een eigen mening heeft.

Chorus speelt zich af in een aantal sterrenstelsels, die gekoppeld zijn met jump-gates. De sterrenstelsels zijn divers. Het verhaal start in Stega Central, bestaande uit grillig gevormde asteroïde-rotsen, gemengd met mijncomplexen en ruimtehavens. Andere sterrenstelsels bestaan juist uit ijsformaties of uit de resten van de door Nara verwoeste planeet.

De sterrenstelsels worden bewoond door diverse facties waaronder piraten, militia en meer. Dit alles levert een levendige wereld op waar eigenlijk altijd conflicten zijn waar Nara zich al dan niet mee kan bemoeien.

Een Space combat game draait natuurlijk om gevechten en die zijn er dan ook voldoende. Meestal komt dat op neer op snel en slim draaien, zodat je je vijanden in het vizier krijgt, om die vervolgens de volle lading te geven met je wapentuig. Dat kan in Chorus nog steeds en daar is Forsaken al meer dan capabel voor met reguliere guns, missiles en lasers en een breed scala aan mogelijke upgrades. Maar daar blijft het niet bij.

Nara heeft in haar tijd bij The Circle diverse speciale krachten geleerd. Gaandeweg weet ze die krachten opnieuw te gebruiken en dat verandert de aard van de ruimte-gevechten dramatisch. Zo kan Nara driften, waarbij Forsaken gewoon door vliegt maar tegelijkertijd kan ronddraaien, waardoor je vijanden in het voorbijgaan nog steeds kan aanvallen, kan ze ruimtesprongen maken waardoor ze ineens achter vijanden op kan duiken en zelfs een bliksem op kan roepen die nabije vijanden van hun energie kan ontdoen.

Natuurlijk groeien je vijanden mee met de mogelijkheden die Nara ontsluit, waardoor je regelmatig je tactiek aan moet passen. Hierdoor blijven de gevechten fris en origineel, waar dit anders al snel in het steeds maar herhalen van hetzelfde trucje zou verzanden.

De nieuwe krachten voor Nara kan je vinden in locaties die eerst uitgeplozen moeten worden en waar Nara steeds meer van haar verleden herbeleeft. De nieuwe krachten mogen direct in de praktijk toegepast worden in misschien wel het meest irritante deel van de game: een soort getimede puzzels waarbij je een aantal targets in korte tijd moet zien te raken en waarbij je dus je nieuwe kracht meteen ten volle moet benutten. Regelmatig eindigt dit in een hoop trial-and-error.

Nara begeeft zich door diverse sterrenstelsels en overal is wel iets te doen. Soms betreft dat een super-eenvoudige taak waarbij je een gestrand ruimteschip van energie moet voorzien of wordt je gevraagd om een transport te begeleiden, of zelfs een ronduit grove mijnwerker die een noodsignaal uitzendt, in de hoop dat er een leuke dame een bezoekje komt brengen.

Soms beland je daarbij ineens in een uitgebreide verhaallijn die uit meerdere missies over meerdere stelsels bestaat. Zo kan je proberen de piraten uit diverse zonnestelsels over te halen om zich bij het verzet tegen The Circle aan te sluiten. De Piraten bestaan alleen wel uit meerdere facties die niet bepaald op één lijn zitten en bovendien vertrouwen ze Nara niet bepaald. Zie die piraten dan maar eens samen te brengen met een doel dat ze nou niet bepaald van nature zouden ondersteunen!

Naast alle missies en zij-activiteiten is het ook gewoon leuk om rond te vliegen en de diverse stelsels te ontdekken. De diversiteit tussen de stelsels nodigt uit om tussen de rotsen, ijs of andere formaties door te vliegen om te kijken wat je aan de andere kant kan ontdekken.

Chorus lijkt alles wel mee te hebben. Een spannend verhaal over wraak en in het reine komen met jezelf, prachtige gevarieerde omgevingen waar meer dan genoeg is om te doen en een combat-systeem dat steeds verfrissend is en je dwingt om de tactiek aan te passen.

De getimede puzzels komen wat geforceerd over en passen eigenlijk niet echt bij de rest van de gameplay, maar met de nodige trial-and-error is daar wel doorheen te komen. Het is jammer dat het Chorus nog niet zo lukt om in de schijnwerpers te staan, de game verdient het echt om gespeeld te worden.