Chef Review

Jon Favreau is terug van weggeweest in een kleine film waarin hij (onder andere) de hoofdrol op zich neemt. Chef is een liefdeslied naar eten, maar wil tegelijkertijd ook een aantal gevoelige snaren raken. Lukt Chef het dan ook om zowel je hart als je maag te beroeren?

Chef Carl Casper heeft het maar moeilijk. Niet alleen heeft hij problemen met zijn familie en zit hij in een creatief slop, zijn kookunsten worden ook nog eens finaal tot gort gemaakt door Ramsey Michel, een restaurant criticus, in een verwoestende recensie. Als hij deze critici op Twitter uitdaagt om zijn vernieuwde menu te proeven, steekt de baas van het restaurant daar een stokje voor. Casper wordt hierdoor nog bozer dan hij eerst al was, en in een slecht doordachte zet maakt hij zijn weg naar het restaurant om de criticus compleet verrot te schelden.

Hierdoor verliest hij zijn baas, en moet hij zijn leven in een andere richting gooien. Zijn ex-vrouw stelt voor om weg te gaan uit Los Angeles om een foodtruck te beginnen in Miami, om zijn passie voor koken weer op te pakken. Hij wordt hiermee bijgestaan door zijn zoontje en beste vriend.

De eerste helft staat in het teken van Caspers problemen in Los Angeles. Casper werkt in het chique Franse restaurant van Dustin Hoffman, waar Scarlett Johansson ook ronddartelt. De ooit zo innovatieve Casper worstelt met Hoffman over het menu, met zichzelf over zijn leven, en ook met zijn stroeve relatie met zoontjelief. De eerste helft van de film vertrouwt grotendeels op hedendaagse technologie om een verhaal op te bouwen, in het bijzonder Twitter en het fenomeen van memes.

In de tweede helft van het verhaal trekt Casper met Martin en Percy door Noord-Amerika, van Miami naar Los Angeles. Er gebeurt maar weinig in de tweede heft. Ja, vader en zoon groeien dichter bij elkaar, maar de hele reis door Noord-Amerika met de foodtruck verhaallijn begaat de grootste zonde die je in entertainment kunt maken. De locaties zijn mooi, en het eten is mooi, maar voor de rest nada. De film eindigt ook nog eens met twee ongelofelijke clichés. En beide zijn eigenlijk een beetje ongeloofwaardig, alhoewel de één net iets meer onderbouwing heeft dan de andere.

Overigens maakt de tweede helft buitensporig gebruik van social media referenties. Het lijkt tegenwoordig wel een goedkope filmmakers truc, zoveel mogelijk hedendaagse technologie erbij halen om ervoor te zorgen dat de kijker zich beter kan inleven. Wederom geldt hier: dat gaat dateren. En snel ook.

Jon Favreau, vooral bekend van Iron Man, is het manusje-van-alles achter deze film. Hij heeft de boel geschreven, geregisseerd, geproduceerd, en neemt ook nog eens de hoofdrol op zich. Helaas mist meneer Favreau het charisma van een hoofdrolspeler, en wordt zijn norse midlifecrisis aanwezigheid in de film overschaduwt door de bijrolspelers. In het bijzonder stelen John Leguizamo als Martin, de beste vriend en mede-chef, en Emjay Anthony als Percy, Caspers zoontje, de show.

Er zijn echter nog meer show stelers. De film heeft namelijk een groot scala aan beroemde filmsterren die cameo's tot kleine rollen vervullen in de film. Dat is op zich wel leuk, maar als de cameo's te lang door gaan neemt het wel onnodig veel tijd in beslag. Normaal zou dat het verhaal erg ondermijnen, maar omdat het verhaal in de tweede helft eigenlijk niet veel voorstelt is dat niet zo heel erg.

Wat niet verveeld daarentegen, is het eten. Het eten weet je gemakkelijk door de tweede helft heen te slepen, als je de lokale cuisine voorgeschoteld krijgt. Van beignets tot cubanos, het wordt allemaal prachtig en verrukkelijk in beeld gebracht. De eerste helft laat ook een groot scala aan eten zien, voornamelijk worden verse ingrediënten in het licht gezet. Als je klaar bent met deze film heb je gegarandeerd trek.

Chef is oké. Het eten is prachtig en hongerig makend in beeld gebracht, de cast doet zijn best, en de verschillende locaties zorgen voor nodige afleiding. Dit alles redt de film niet van het onderliggende probleem: een saai verhaal en een hoofdrolspeler die charisma mist. Bovendien is het voor een comedy film gewoonweg niet zo grappig. Dat betekent niet dat de film niet leuk is om naar te kijken, eerder dat de film leuk is om naar te kijken als je niet iets intensief of diepgaand wilt zien.