Charlie Murder Review

Eén van de populairste co-op titels op de Xbox Live Marketplace is Castle Crashers. Een beat 'm up game, in cartoon stijl, waarin vier mensen knotsgekke vijanden kunnen verslaan. Ontwikkelaar Ska Studios probeert nu een duit in het zakje te doen met Carlie Murder. Tevens is dit de tweede titel uit de Summer of Arcade op de Xbox 360, na het succesvolle Brothers: A Tale of Two Sons.

Tussen haat en liefde bestaat een dunne scheidslijn, zo blijkt maar weer eens. Charlie Murder vertelt het verhaal van twee voormalige vrienden die nu allebei in een andere band zitten en de strijd met elkaar aangaan. Jij bestuurt één van de bandleden uit Charlie Murder, terwijl je continu de strijd aanbindt tegen de band van je voormalige vriend. Dat is de band Gore Quaffer.

Vijanden afrossen
Hoewel je heel af en toe quick time events hebt waarbij je op de maat van de muziek de juiste knoppen moet indrukken, een soort simpele versie van Guitar Hero, is Charlie Murder in een essentie een beat 'm up game zoals we die al twintig jaar kennen. Dit houdt in dat je van links naar rechts over het scherm beweegt, kamer na kamer afstruint, om alle vijanden onderweg kort en klein te slaan.

Duister sfeertje
Qua genre is Charlie Murder hetzelfde als Castle Crashers, qua gevoel en beleving is de game totaal anders. De sfeer lijkt eerder op The Dishwasher games, wat ook niet zo vreemd is, want ook die games komen uit de stal van Ska Studios. De sfeer is dus duister. Continu vecht je tegen vreemde monsters, zoals demonen, heksen en andere gedrochten. Gezellig wordt het nooit.

Samen sta je sterk
Charlie Murder is een redelijk pittige game en eigenlijk niet geschikt om alleen te spelen. Dan leg je al snel het loodje. Bovendien, doordat je maar een paar knoppen gebruikt om aan te vallen, is de game al snel saai. Beter is het dus om met minimaal twee mensen te spelen. De vijanden nemen dan toe, maar samen de wereld redden gaat het stuk makkelijker, geloof dat maar. Speel liever niet met vier, tenzij je niet allergisch bent voor veel chaos op een tv-scherm.

Wat steeds belangrijk is en ook leuk is, is het verzamelen van loot. Overal liggen spullen. En niets is te gek. Denk aan tientallen kledingstukken, etenswaren, wapens en nog meer. Behalve dat je namelijk een beat 'm up game speelt, is Charlie Murder stiekem ook een beetje een role-playing game waarin je aan het 'uplevelen' bent. Je moet dus steeds punten toevoegen en je vaardigheden omhoog krikken, om beter te worden.

Zo word je naarmate je vordert in de game sterker. Heel diepgaand wordt de game overigens nooit. Je gebruikt enkel een paar knoppen om aan te vallen en hebt dan nog wat speciale aanvallen. Het ene personage kan bijvoorbeeld keihard schreeuwen als speciale vaardigheid, terwijl een ander een zaag naar voren kan gooien om vijanden doormidden te zagen. Best geinig allemaal. Maar nergens ontstijgt de game de middelmaat.

Afwisseling in levels
De kracht van de game zit in het plezier van de co-op en de afwisseling van omgevingen. Er zitten behoorlijke wat levels in de game verwerkt, waarbij je steeds weer verschillende stukjes krijgt. En niet altijd ben je enkel van links naar recht aan het lopen. De levels worden afgewisseld met soms een quick time eventje, of een on-rails stukje. De bazen die verslagen moeten worden zijn ook allemaal prima, waardoor Charlie Murder nergens eentonig of saai wordt. De game zit vol met knotsgekke momenten, alsook verwijzingen naar het heden. Zo spaar je namelijk volgers op Twitter door vijanden te doden. Best gek allemaal. Charlie Murder is dan ook een aparte game.

Niet hetzelfde personage kiezen
Het leukste pakt de game absoluut uit in co-op, al is het wel erg jammer dat twee personen niet hetzelfde karakter kunnen kiezen. Dus stel dat jij Charlie wil zijn en online op zoek gaat naar een public match. Dan heb je pech als iemand anders al Charlie heeft gekozen. Dan moet je een ander poppetje kiezen, wat best vervelend is als iedereen online een hoog level heeft en jij enkel Charlie in niveau omhoog hebt laten gaan.

Slecht opslagsysteem
Ergerlijker is het opslagsysteem, dat onwijs gedateerd is. Je speelt per level en de levels kennen geen opslagpunt. Erg vervelend. Want eindbazen krijg je pas nadat je al een aantal kamers hebt doorlopen en daar vijanden afgemaakt hebt. Als je dus doodgaat bij een baas, moet je al die kamers weer opnieuw bij langs. Het zorgt ervoor dat je Charlie Murder al helemaal niet zo snel alleen gaat spelen.

Beter is het dus om op zoek te gaan naar vrienden. Online zul je overigens niet veel mensen vinden. De game mag dan net uit zijn, maar er zijn niet veel mensen die het spel spelen. Het duurt dus even om een match te vinden.

Geen volwaardige Summer of Arcade titel
Heb jij zin in een nieuwe beat 'm up voor vier personen, omdat je bijvoorbeeld Castle Crashers wel weer gezien hebt? Dan is Charlie Murder zeker wat voor jou. De game biedt genoeg duistere levels om je mee te vermaken. Hoewel de game van alles probeert te zijn door toevoeging van RPG-elementen en verwijzingen naar het heden, is het in één ding niet geslaagd: een volwaardige Summer of Arcade titel te worden. Daarvoor is de game toch niet uniek genoeg. Leuk voor nu, maar niet één die je per se gespeeld moet hebben.