Castlevania Seizoen 1 Review - Geweldige intro

Toen Netflix met een teaser rondom Castlevania kwam hield iedere fan zijn hart om twee redenen vast. Iedereen weet namelijk dat er nogal wat series en verfilmingen zijn die de plank flink mis slaan. Maar Castlevania zou wel eens de spijker op zijn kop kunnen slaan. Wat er voor deze serie geldt lees je in de Castlevania Seizoen 1 Review!

De Castlevania serie die momenteel via Netflix te bewonderen is, is gebaseerd op Castlevania III: Dracula's Curse. Een prima uitgangspunt, gezien deze zich redelijk aan het begin van het verhaal van de games bevindt. Het seizoen telt ongeveer 100 minuten aan kijkplezier, verdeeld over vier afleveringen.

In deze afleveringen gaat Dracula (Graham McTavish) de mensen van een nabij gelegen stadje te lijf, nadat ze zijn vrouw als heks verbranden. Trevor Belmont is de laatste van de legendarische familie die vampieren opjaagt en vermoordt. Hij is dus de aangewezen persoon om de vampier aan te pakken en met frisse tegenzin gaat hij dan ook op pad.

Het klinkt bijna net zo zwart wit als het plot van de game van destijds. Maar zwart wit is verhaal in deze serie het zeker niet. In de serie wordt het plot uit Dracula's Curse gebruikt als opstapje. Van daaruit diepen schrijver Warren Ellis en producer Adi Shankar alles wat meer uit.

Het script is verrassend sterk en de karakters die voorbij komen zijn redelijk goed uitgewerkt, al heb je maar vier afleveringen. Dracula is bijvoorbeeld niet zomaar een bad guy, maar hij heeft een goede reden om de mensen te haten. En Trevor Belmont (Richard Armitage) is niet de stereotype held, maar verre van dat. Hij drinkt en lijkt enigszins ongeïnteresseerd in Dracula in het begin.

De dialogen in de serie zijn verrassend overtuigend. Je merkt vanaf het begin dat de dialogen met zorg zijn ingesproken. De conversatie tussen Dracula en zijn aanstaande is overtuigend en die trend zet gedurende de vier afleveringen door. Sommige animeseries kunnen hier nog een puntje aan zuigen.

Enige minpunt in de dialogen is dat Armitage soms wat zacht klinkt, waardoor hij wegvalt tegen de andere geluiden zoals de soundtrack. En die soundtrack is overigens ook geweldig. Er worden in de serie geen bekende stukken muziek uit de gameserie gebruikt, maar de stijl van de gebruikte muziek past prima binnen Castlevania.

Alleen niet alles in Castlevania is geweldig uitgewerkt. De serie heeft namelijk alles redelijk goed voor elkaar, maar laat wel wat steken vallen op het gebied van animaties. Zo merk je meer dan eens op dat je naar een bijna statisch scherm zit te kijken waarbij dan alleen een mond beweegt. Het is niet storend, maar had beter gekund.

Maar het grootste minpunt van Castlevania is de lengte van het eerste seizoen. Het hele seizoen heeft zoals gemeld maar vier afleveringen die in totaal nog geen 100 minuten duren. Het is heel erg kort. Zelfs voor een eerste seizoen.

En waar de serie je vanaf aflevering één pakt, zo hard laat de serie je aan het einde vallen. En dan blijkt na deze eerste vier afleveringen ook nog dat je slechts na een proloog hebt zitten kijken. Gelukkig is er al een tweede (langere) seizoen aangekondigd, maar daar moeten we nog wel even op wachten.

Dat je alleen de intro krijgt haalt het bloed onder je nagels vandaan, maar anderzijds is het een goede zaak dat de serie je na vier afleveringen al zo gepakt heeft. Voor een videogame adaptatie is Castlevania dan ook meer dan geslaagd. Het verhaal is prima en datzelfde geldt voor de dialogen en het stemacteerwerk.

Het enige waar nog wel aan gewerkt moet worden is de manier waarop geanimeerd is. Er is nu simpelweg te veel statisch beeld en dat is echt jammer. De serie is ondanks de minpunten erg sterk en laat je aan het einde smachten naar meer.