Castlevania: Lords of Shadow - Mirror of Fate Review

In 2010 kwam het avontuur van Gabriel Belmont, Castlevania: Lords of Shadow, uit. Deze game beschreef het verhaal van Castlevania vanaf het begin uit het oogpunt van niemand anders dan Dracula. Nu is daar Mirror of Fate die de verhalen van het origineel en het aankomende Lords of Shadow 2 aan elkaar moet lijmen. Doet deze vampierengame ons hartje sneller kloppen of zal hij eerder voelen als een aderlating?

In Lords of Shadow werd het verhaal van Gabriel Belmont, lid van het Broederschap van het Licht, verteld. Hij was op een heilige missie om de Lords of Shadow te verslaan en zo de wereld veilig te stellen. De beste man had echter een verborgen agenda; zijn vrouw Marie is vermoord door een bovennatuurlijke kracht die bezit nam van Gabriels lichaam, maar omdat de zielen van de doden de wereld niet kunnen verlaten zal zij nooit rust vinden. Omdat Gabriel vernomen heeft dat hij met het herstellen van de balans tussen goed en kwaad zijn geliefde terug kan krijgen, zet hij alles op alles om dit voor elkaar te krijgen. De dingen gaan echter niet als gepland en Gabriel blijft aan het einde van zijn avontuur in deze game zonder zijn geliefde Marie achter, maar wel met een enorme kracht en bovendien onsterfelijk.

Mirror of Fate pakt het verhaal 25 jaar na het avontuur van Gabriel op. In deze game volgen we de afstammelingen van Gabriel. Trevor is de zoon van Gabriel en wil de dood van zijn moeder wreken en de familienaam zuiveren. Simon is de zoon van Trevor, dus de kleinzoon van Gabriel, die zijn ouders verloren is door handlangers van zijn opa. Hij zoekt op zijn beurt wraak voor deze gebeurtenissen, Ze hebben dus hetzelfde doel en dat is Gabriel Belmont, ofwel Dracula, een kopje kleiner maken.

Army of darkness
Deze is natuurlijk niet zomaar te pakken te krijgen en het avontuur van Trevor en Simon bevat dan ook vele gevaren. Zo zit de game natuurlijk vol vijanden, waaronder weervolven, kwaadaardige dwergen, zombies, skeletten, betoverde boeken en natuurlijk een heel scala aan bazen. Al deze vijanden hebben zo hun eigen kracht en slinkse manieren om jou het zwijgen op te leggen.

Jij bent echter niet voor één gat te vangen en hebt een scala aan wapens tot je beschikking. Het hoofdwapen is, zoals in de meeste Castlevania games, een zweep waarmee je talloze combo’s kunt uitvoeren. Er zijn ook sub-wapens beschikbaar, waaronder een werpbijl. Deze wapens zijn echter niet altijd te gebruiken, maar munitie hiervoor moet gevonden worden en je kunt slechts één sub-wapen tegelijkertijd meenemen. Ook zijn er diverse magische krachten waarvan gebruik gemaakt kan worden. Zo heeft Trevor een letterlijke beschermengel die schade absorbeert. De magische krachten verbruiken wel steeds een stukje van de magie meter, maar zijn erg handig, want de game kan stiekem best pittig zijn.

Nooit echt spannend
Je levensmeter is in het begin van de game nog erg klein en je kunt nog behoorlijk weinig uithalen tegen de vijanden. Daarnaast vult je levensmeter zich niet vanzelf en datzelfde geldt voor de magie meter. Op bepaalde punten in de game kun je je leven en magie aanvullen bij een soort bronnen. Later in de game zullen de kansen zich steeds meer gaan keren, want je vindt overal in de wereld voorwerpen die je levens- en magiemeter vergroten en je doet ook nog eens ervaring op als je een vijand verslaat. Naarmate je meer ervaring hebt speel je nieuwe combo’s en bewegingen vrij, maar je hebt in Mirror of Fate niet de mogelijkheid om zelf een upgrade uit te zoeken. Kortom, je wordt steeds sterker naarmate je dichterbij je doel komt, maar hebt geen keuze op welke manier je sterker wordt.

Hoewel je dus altijd op je leven moet letten, heb je genoeg middelen om jezelf te beschermen. De game biedt je dus wel uitdaging, maar vooral tijdens de gevechten met de bazen. Als je de vijanden eenmaal kent, ram je ze zo in elkaar, maar zodra je niet op zit te letten krijg je zelf een pak rammel. Dat opletten in de game is nog wel eens een probleem, want het gebeurt maar al te vaak dat je naar de omgeving zit te kijken.

Bloedmooi
De grafische kant van de game zit namelijk erg goed in elkaar en de driedimensionale mogelijkheden van Nintendo’s handheld worden optimaal benut. De game is dan ook op zijn mooist als je deze speelt met de 3D-slider aan. Kamers lijken gigantisch ver de diepte in te reiken en de details in de game komen mooi tot hun recht. En details zijn er. Er zijn op de achtergrond bergen te zien, kamers zijn tot achterin gevuld met meubelen of simpelweg rommel en de kleuren in de game zijn niet te fel, maar doen ook vooral niet te grauw aan.

Helaas is daar dan de framerate van de game die roet in het eten gooit. Waar de game op ieder moment prachtig aandoet, kakt de framerate een beetje in zodra het ook maar een beetje druk op je scherm dreigt te worden. Ook de soundtrack is niet altijd even sterk, maar gelukkig heb je hier niet al te veel last van. Wat Mirror of Fate eigenlijk doet is het verhaal van Lords of Shadow voortzetten, met een sausje van de klassieke Castlevania games die in de tweedimensionale gameplay vooral terugkomt.

Dit laatste is erg mooi door Konami vormgegeven en doet echt denken aan de Castlevania games van vroeger, waarin je alle hoeken van Dracula’s kasteel uit kon pluizen. Toch doet het niet aan als volwaardige Lords of Shadow game. Het verhaal wat in Lords of Shadow zo geweldig in elkaar stak, is nu vele malen dunner en hangt eigenlijk op het feit dat er wraak genomen wordt met hier en daar een twist.

Niet helemaal zuiver
Casltevania: Lords of Shadow – Mirror of Fate is dan wel een vervolg op het origineel, wat erg goed was, maar weet helaas niet de schoenen van deze game te vullen. De game is echter wel bloedmooi en speelt heerlijk weg. Op sommige momenten is de game wat pittig, maar het wordt nooit té moeilijk. Eigenlijk heeft de game als enige grote nadeel dat het verhaal zo dunnetjes voortkabbelt op het origineel en dat er niet meer gekozen kan worden welke upgrades er gekocht worden. Mirror of Fate is, ondanks de gebreken die de game kent, echter zeker een aanrader voor de 3DS-bezitter.