Castle of Illusion Starring Mickey Mouse Review

In 1990 kwam Disney met Castle of Illusion Starring Mickey Mouse voor de Sega MegaDrive. Deze game viel bij veel gamers in goede aarde en is nu aan een remake toe. In deze remake gebeurt eigenlijk hetzelfde als in het origineel, maar dan in een nieuw jasje. Zal Mickey net zo'n geslaagd avontuur hebben als in 1990 of spreken we hier van vergane glorie?

De game begint met een behoorlijk standaard verhaal. Mickey en Minnie Mouse gaan samen op een romantisch tochtje naar het bos om daar lekker te gaan picknicken. Op dat moment betrekt de lucht en komt de boosaardige heks Mizrabel, ook bekend uit het Sneeuwwitje sprookje, op haar bezem aanvliegen en ontvoert Minnie met als doel haar schoonheid te stelen. Dat laat Mickey echter niet over zijn kant gaan en hij zet de achtervolging in, helemaal tot het kasteel van Mizrabel: Castle of Illusion. Begeleid door een goede verteller, die ook de intro voorzien heeft van een overtuigend verhaal.

Flink opgepoetst
In het begin zie je al direct dat je niet meer te maken hebt met de 16-bits graphics die de oorspronkelijke game had, maar dat nje met een grondig aangepakte versie aan de slag bent gegaan. Alles is vanuit de grond opnieuw opgebouwd en oogt redelijk strak. De game is dan ook in 2,5D, waar je dus van links naar rechts beweegt. De game kent ook delen waar je de diepte ingaat en dus in 3D speelt. Zo moet je op een gegeven moment voor een gigantische appel vluchten (eigenlijk ben je zelf verkleind) en zul je bepaalde baasgevechten in een cirkelvormige arena spelen.

Hierin zit ook meteen een minpuntje in van de game. Je speelt namelijk in twee verschillende stijlen die op zich wel netjes overlopen in elkaar, maar de besturing werkt hierin niet altijd even lekker mee. De game heeft op zich al een redelijk stroeve besturing, maar dat is niet erg als je in 2D speelt. Als je echter in de driedimensionale stukken aan het spelen bent, merkt je behoorlijk goed hoe stroef die besturing nou eigenlijk is.

Niet echt een uitdaging
Mickey beweegt niet altijd even snel en springt vaak niet zoals je dat in je gedachten had. Hierdoor zul je menig maal in de greppel terecht komen, in plaats van gedood worden door een vijand. Er zijn namelijk niet bijzonder veel verschillende vijanden in de levels, en de vijanden die je in de game tegenkomt doen niet zo heel veel. Spinnetjes komen grinnikend naar beneden bungelen, paddenstoeltjes dansen mooi op en neer, en tinnen soldaatjes marcheren wat, maar geen vijand zal echt een aanval op jou inzetten, op de bazen die ieder een eigen aanvalspatroon hebben, na.

Als jij echter een vijand uit wil schakelen kun je dit doen door simpelweg op zijn hoofd te springen of door een voorwerp zoals een appel of een balletje naar ze te gooien. Deze voorwerpen zul je echter eerst moeten verzamelen.

Verzamelen
Dat verzamelen is stiekem ook een best groot gedeelte van de game, want je verzamelt niet alleen voorwerpen om mee te gooien. In veel van de levels zit een magische kaart, een stukje van een beeld en een hete chilipeper van Donald Duck verstopt. De magische kaart zit verborgen in geheime secties van de levels en speelt steeds een stukje artwork vrij, terwijl de stukken beeld die je kunt vinden op den duur daadwerkelijk beelden van karakters in de game vrijspelen die, net als de artwork, in de hal van het kasteel te bekijken zijn. Een leuke toevoeging aan de game waardoor je net iets beter je best zult doen om alles te vinden. Als je niet meteen alles gevonden hebt in een level, is dat ook meteen een leuke reden om een level in Time Trial te doen door de stopwatch erbij te pakken. Voor de gameplay zelf maakt het echter niet heel veel uit.

De diamanten die je in de levels vindt maken veel meer uit. Deze heb je namelijk nodig om door te kunnen naar de volgende levels. In het kasteel heb je namelijk verschillende kamers die als portaal fungeren naar de levels. Deze kamers zijn afgesloten totdat je voldoende diamanten verzameld hebt. Pas dan krijg je toegang tot de volgende drie levels, waarvan er eentje steeds een baasgevecht is. Nadat je een baas verslagen hebt, krijg je een regenboogdiamant die je weer nodig hebt om bij Mizrabel te komen en haar in haar toren te verslaan om zo Minnie te redden.

Er zijn in totaal zeven regenboogdiamanten te verzamelen in de verschillende levels. In sommige levels krijg je zelfs twee diamanten. Als je bekijkt hoe lang de gemiddelde game tegenwoordig is en hoe lang de oorspronkelijke game was (pak 'm beet acht uurtjes), is dit eigenlijk best een korte game. Als je ervoor kiest om alles te verzamelen ben je met een uurtje of zes wel klaar, maar de game kan in principe binnen vier uur uitgespeeld worden.

Een nette remake
Op zich is Castle of Illusion best goed opnieuw in elkaar gezet. Grafisch is de game in orde en qua gameplay is de game bijzonder aangenaam. De game is voor de jongere gamer en dat druipt er dan ook vanaf. Een verteller begeleid het geheel en er is niet echt sprake van een grote uitdaging. De besturing is helaas niet altijd even fijn afgestemd, waardoor je menig maal onnodig de mist in gaat. Al met al is Castle of Illusion een geslaagde remake geworden die, ondanks dat het een vrij korte game is, zeker wel het kopen waard is.