Call of Duty: Modern Warfare 2 Campaign Remastered Review - Nog steeds de beste?

Vorig jaar werden we verblijd met de remaster van Call of Duty Modern Warfare. Nu is het tijd voor Modern Warfare 2, maar dan alleen de campaigne. Kan Modern Warfare als singleplayer game op eigen benen staan?

De spelersbase van Call of Duty bestaat uit twee kampen. Enerzijds zijn er de gamers die vooral de singleplayer campagne spelen. Zij spelen de game uit, en gaan daarna verder met een ander spel. Anderzijds heb je de multiplayer gamers. Zij duiken direct de online wereld in om zo snel mogelijk de leaderboards te beklimmen. Gek genoeg staan deze twee werelden vrijwel los van elkaar. Kijk je naar de verdiende Trophies voor bijvoorbeeld CoD: Modern Warfare uit 2009, dan zie je dat ongeveer vijftig procent van de spelers de eerste singleplayer missie heeft volbracht. Ook ongeveer vijftig procent haalt een enkele ster in Special Ops.

Activision heeft ervoor gekozen met Modern Warfare 2 alleen de eerste groep te bedienen. Deze keer geen multiplayer, maar alleen de campagne. Een dappere keuze, zeker omdat voor velen Call of Duty juist synoniem staat met multiplayer. Hoewel er geruchten zijn dat een mutliplayer alsnog in de maak is, gaf Activision zelfs een blogpost uit met een verklaring voor deze keuze.

De campagne van Modern Warfare 2 is er één om U tegen te zeggen. Misschien is het zelfs de beste campagne uit de hele Call of Duty serie. Het verhaal pakt vijf jaar na de belevenissen van het vorige deel de draad op. De terroristenleider Imran Zakhaev is geëlimineerd. Maar de één zijn dood is de ander zijn brood. Dat is ook hier het geval. De opvolger van Zakhaev staat al klaar. Makarov pakt het voortvarend aan en gaat helemaal los. In misschien wel één van de meest controversiële gamelevels ooit zaait Makarov met zijn ultranationalistische groep dood en verderf op een vliegveld, waarbij hij de Amerikanen de schuld in de schoenen schuift. Wat volgt is een letterlijk wereldschokkende reeks gebeurtenissen over de hele wereld waarbij jij als onderdeel van Task Force 141 in het geheim probeert te redden wat er te redden valt.

Wat gameplay betreft kunnen we eigenlijk kort zijn: deze is onveranderd vergeleken met het origineel uit 2011. De missies zijn hetzelfde, de vijanden in de missies zijn hetzelfde en de manier van spelen is vrijwel honderd procent identiek. Zelfs de te verzamelen Secret Intel liggen op dezelfde plek. Niet dat dat erg is, het origineel speelde prima weg en dat geldt ook hier. Eigenlijk is het grootste compliment aan deze remake dat je hem op kan pakken en dat hij voor je gevoel precies zo speelt als het origineel. De setpieces zijn groots met veel oog voor detail. De loopgraven midden in Washington zijn levensecht net als de bloederige strijd die daar gaande is. De kogels vliegen je om de oren en je wil niets liever dan je plat in die loopgraven drukken. Tot je aangespoord wordt toch echt voortgang te moeten maken en je je leven waagt om de volgende kuil te bereiken. De hele campagne speelt als een groot, meeslepend epos waar jij middenin staat. Het is een verhaal van (over the top Amerikaans) patriottisme, heldendaden, verraad en larger than life actie die niet zou misstaan in een Michael Bay actiefilm.

Daar waar er aan de gameplay weinig veranderd is, lijkt dat in eerste instantie ook voor de graphics het geval te zijn. Zodra je begint te spelen is dit namelijk hoe het origineel speelde. Pas zodra je de beelden van de vorige generatie en deze nieuwe versie naast elkaar zet, valt op hoe groot het verschil eigenlijk is. Dit is vooral een groot compliment aan het origineel. Die zag er voor 2011 al zo goed uit, dat deze in gedachten met onze verwachtingen van een hedendaagse game is meegegroeid.

Maar vergis je niet: deze remaster is niet simpelweg wat texturen opnieuw maken. Werkelijk alles is opnieuw aangepakt. Bomen zijn opnieuw vormgegeven en staan soms net op een andere plek, het wegdek, de stoep, het muurtje waar je langs loopt, elke lantaarnpaal, echt alles is vernieuwd. Beenox is duidelijk niet over een nacht ijs gegaan, maar heeft de gehele game flink onder handen genomen. Zelfs de personages zijn vernieuwd. Niet alleen met meer detail, maar zelfs de motion capture is opnieuw uitgevoerd. Ook het geluid is naar de nieuwste standaarden opgewaardeerd. Dat hoor je in de langsvliegende kogels, maar ook in de aanzwellende violen zodra je het slagveld in de Verenigde Staten betreedt.

Call of Duty Modern Warfare 2 Campaign Remastered is een geweldige remaster die het origineel helemaal naar deze generatie consoles brengt. Beenox heeft het origineel van Infinity Ward met liefde behandeld en het resultaat mag er zijn. Desondanks blijft het een rare keuze om alleen de singleplayer campagne uit te brengen. Het argument van Activision om de online community niet te willen splitsen snijdt hout, maar er had ook simpelweg gekozen kunnen worden om de Modern Warfare multiplayer ook via deze versie te ontsluiten. Dat is wel echt een gemiste kans, zeker omdat Modern Warfare 2 de co-op Special Operations introduceerde. Nu blijft er toch een wat content betreft wat karig pakket over.

De content die wel aanwezig is, is van topkwaliteit en biedt iedereen de mogelijkheid één van de beste Call of Duty singleplayer campagnes te (her)beleven. Voor iedereen die het origineel gespeeld heeft, maar de campagne destijds links heeft laten liggen: dit is je kans om die fout te herstellen. Voor wie deze Call of Duty nog nooit gespeeld heeft geldt eigenlijk hetzelfde. Zelfs als het first person shooter genre niet echt aan jou besteed is, is deze remake een prima optie om het toch eens te proberen.