Brothers: A Tale of Two Sons Review

Elke keer als er een titel uitgebracht wordt die valt onder de Summer of Arcade, denk je al snel: kan het nog beter zijn dan we al gezien hebben? Ja, dat kan. Brothers: A Tale of Two Sons is een pareltje waar je 'u' tegen zegt. Wauw, wat een game.

Brothers: A Tale of Two Sons heeft de uitstraling van een sprookje. Maar vergis je niet. Want waar sprookjes goed aflopen en vooral gericht zijn op kinderen, bevat Brothers: A Tale of Two Sons een dieptriest verhaal dat zich sterk richt op serieuze, volwassen gamers. De game vertelt het verhaal van twee broers: een grote en een kleine. Ze hebben het zwaar met zijn tweeën. Hun moeder is verdronken en hun vader ligt op sterven. Er zit maar één ding op: een zoektocht naar genezend water. Het is de enige optie om vaderlief te redden.

Twee op elkaar aangewezen broers
Het is indrukwekkend, de manier waarop ontwikkelaar Starbreeze Studios vanaf het begin spelers in dit serieuze verhaal weet te trekken. Zeker als je nagaat dat er vrijwel niet gesproken wordt en als er al een kreet wordt uitgeslagen, zul je er niets van verstaan. De broers hebben hun eigen onbegrijpelijke taal, al is hun mimiek en lichaamtstaal goed leesbaar. Dit alles wordt bekrachtigd met een soundtrack die meeslepende klanken opvoert. Reken maar op emoties die loskomen. Een traan tegen het einde is dan ook niet is om je voor te schamen.

Maar voor het zover is, is het de taak om acht hoofdstukken te voltooien, die zo'n vier uur in beslag nemen. Zoals altijd als mensen op queeste gaan, is het een zware tocht, dus dat geldt ook voor deze twee broers. Onderweg zullen ze tegen worden gewerkt door giganten en vreemde monsters, maar gelukkig krijgen ze wel eens hulp van een reus. Zo een die verdacht veel weg heeft van De Grote Vriendelijke Reus van Roald Dahl. Hoewel een helpende hand fijn is, zijn de broers toch vooral op zichzelf aangewezen en moeten ze samenwerken om verder te komen.

Zo is de kleinste van de twee ook gelijk de jongste en zit hij vol met kattenkwaad. Voorbijgangers zal hij graag een emmer water in het gezicht gooien of iemand een schop tegen de kont geven. De oudste richt zich sneller tot de kern en vraagt aan omstanders waar het heilige water is. Eén ding wordt tijdens het spelen al snel duidelijk: de oudste is de beschermer, de sterkste, de grootste en de dapperste. Hij zal er alles aan doen om zijn kleine broertje uit problemen te houden en te beschermen.

Vreemde besturing is wennen
Starbreeze Studios maakt hierbij gebrukt van een inventieve besturing. In plaatst van dat de game co-op gespeeld wordt, wat best voor de hand zou liggen, betreft het een game die zich richt op één speler, waarbij de speler gelijktijdig beide broers bestuurt. De rechter thumbstick en trigger besturen het kleine broertje, waar de linker stick en trigger het werk doen voor de grote broer. Gamers zijn niet gewend aan een dergelijke besturing en dat zal er dan ook weleens voor zorgen dat je het loodje legt. Hoewel de besturing nooit heel soepel wordt en het in sommige situaties nog altijd lastig blijft om die onder de knie te krijgen, baart oefening echt kunst. En op het einde zeg je: 'Fuck die besturing, deze ervaring had ik nooit willen missen!'

Wat je voornamelijk doet is veelvuldig klimmen en klauteren en ondertussen puzzels oplossen. Zo zul je op een stuk komen waarbij je eerst iemand moet bevrijden uit een kooi, waarna je aangevallen wordt door een vijand. Je raadt het al: aan jou de taak om die vijand in die kooi - waaruit je net iemand gered hebt - op te sluiten. De broers zijn totaal niet sterk en dus moeten ze het hebben van hun intelligentie en samenwerking. De een zal staan bij de hendel, terwijl de ander de vijand zal roepen en lokken. Vijanden zul je maar zelden met een vinger aanraken. Brothers: A Tale of Two Sons draait om de kracht van de twee jonge helden.

Karakterontwikkeling van de kleinste
Het mooie daarbij is dat de kleinste een round character is met karakterontwikkeling, wat best opvallend is voor zo'n kleine titel. Aan het begin van de game is hij angstig en heel afhankelijk van zijn broer. Door het ongeval van zijn moeder durft hij zelf niet te zwemmen en hangt hij daardoor altijd aan de rug van zijn grote broer. Ook met klimmen heeft hij altijd hulp nodig van zijn broer. Vier uur later is hij van kind naar jong volwassene gegaan die zelf het lot in handen durft te nemen. Hij zal zelf zwemmen en klauteren. Daar is lef voor nodig.

Hoewel de game dus een triest verhaal bevat, is het niet zo dat je spelenderwijs je steeds ellendig zult voelen. Het einde is emotioneel, maar in de uren daarvoor staat juist veel plezier centraal. Dit komt mede door de sensationele manier van achievements behalen. Iedereen die nooit wat geeft om achievements, moet er in deze game aandacht aan schenken. Ten eerste zul je er geen een verdienen door enkel het verhaal te volgen, ten tweede zul je een stukje schoonheid van de game missen als je niet omkijkt naar de achievements.

Achievements tillen game naar hoger niveau
Op een gevegeven moment zul je bij een stuk aankomen waar allemaal zwarte konijnen rondhuppelen en één witte. De zwarte spelen met elkaar, maar niet met de witte. In het midden bevindt zich zwarte viezigheid. Jij moet het witte konijn vangen en in de vieze modder gooien. Het resultaat is dat het witte konijn zwart wordt en de zwarte konijnen met hem gaan spelen. Een ander voorbeeld is dat je ergens anders in de game op een bankje bij de zee kunt gaan zitten. Als je dit doet, zullen er walvissen een mooie kort optreden voor je geven.

Tot slot is er een achievement die opgedeeld is in twee stukken. Je moet in één hoofdstuk een vogel in een kooitje vinden en die vrijlaten, waarna je een paar levels later met een telescoop moet inzoomen op de vogel. Wat daarna volgt is werkelijk te schattig om uit te kunnen leggen. Twee verliefde vogels die elkaar knuffelen en kussen, zoiets. Het plezier van de makers spat er enorm eraf!

Bijzonder pareltje
Brothers: A Tale of Two Sons is werkelijk waar een unieke titel. Een triest verhaal dat vooraf gegaan wordt aan mooie momenten en vrolijke achievements. Je beleeft een meeslepende tocht van twee jongens, die geen begrijpelijke woorden zeggen, maar die je toch van a tot z kunt lezen. Hoewel de besturing wat stroef aanvoelt en je je kunt afvragen waarom er niet gewoon een co-op optie is toegevoegd, blijf je hier niet eens heel lang bij stilstaan. Brothers: A Tale of Two Sons is een unieke game, die je nog lang zal heugen. De game bewijst hoeveel schoonheid er kan zitten in een 'simpele' arcade titel. Een pareltje.