Brick Mansions Review

Dat de crisis met name in de Verenigde Staten hard heeft toegeslagen, zal voor niemand iets nieuws zijn. Het bekendste voorbeeld hiervan is misschien wel Detroit, de stad die in juli 2013 zelfs faillissement moest aanvragen. Een uitstekende locatie dus voor het opnemen van een film over een vervallen buurt, zo dachten de makers van Brick Mansions waarschijnlijk. Kan de actiefilm Paul Walker een waardig afscheid van de filmwereld bieden?

Want dat is toch waar deze film eigenlijk om draait. De Amerikaanse acteur overleed namelijk eind november vorig jaar op veertigjarige leeftijd, als gevolg van een auto-ongeluk. Een extra wrange dood, aangezien hij juist dankzij auto's wereldwijd bekend werd. Walker was namelijk in vijf van de zes tot nu toe verschenen Fast And The Furious-films te zien als de jonge agent Brian O'Conner. In Brick Mansions speelt hij wederom een agent, genaamd Damien Collier, maar gaat het (helaas) minder om auto's.

Inderdaad, helaas. Want hoewel het verhaal van Brick Mansions op het eerste gezicht zeer boeiend is, wordt het matig uitgewerkt. De film draait om Brick Mansions. Een gebied waar de burgemeester geen hoop meer in ziet en iedereen het dus maar moet uitzoeken. Via een grote muur wordt het bovendien afgescheiden van de 'normale' wereld. De politie is nergens meer te bekennen en kom je alleen tegen als je in of uit het gebied probeert te komen. De onvermijdelijke leider is in de vorm van Tremaine Alexander (RZA) al snel geboren en verdient geld dankzij (hoe kan het ook anders) drugs. RZA is vooral bekend als rapper van de Wu-Tang Clan, maar vond het blijkbaar ook nodig om te gaan acteren.

Hier wordt je in Brick Mansions echter niet heel warm van, waardoor het met name Paul Walker en David Belle zijn die de film dragen. David Belle? Ja inderdaad, deze rasechte Fransman is vooral aangetrokken om als straatschoffie Lino zijn klim- en klauterwerk ten tonele te leggen. Dit deed hij namelijk ook al in Banlieue 13, de in 2004 verschenen Franse variant van de film. Grappig genoeg heeft deze versie precies hetzelfde verhaal. De enige verandering aan Brick Mansions is dan ook de toevoeging van Amerikaanse acteurs, waardoor het stuk geschikter is voor Hollywood. Een logische gedachte, ware het niet dat de regisseur het geheel dan wel goed in beeld moet brengen.

En dat is precies waar Camille Delamarre de mist in gaat. Belle, die zijn stunts overigens allemaal zelf uitvoert, doet het weliswaar geweldig als rasechte freerunner, maar toch komt dit maar moeilijk naar voren in de film. De beelden volgen elkaar namelijk zó snel op, dat je gewoon niet de tijd krijgt om even van zijn parkourkunsten te genieten.

Ook het verhaal an sich hangt van allerlei toevalligheden aan elkaar. Een voorbeeld is het aantal keren dat Collier nét niet geraakt wordt door het duizelingwekkende aantal afgevuurde kogels. Natuurlijk is dit niet de eerste film waarbij we dit zien, maar overdrijven is ook een vak. Ook het feit dat Collier en Lino naast het stoppen van Tremaine om Lino's ontvoerde vriendin te redden ook een door Tremaine gestolen bom moeten ontmantelen én het gehele netwerk van de zelfverkozen leider moeten uitschakelen, zorgt ervoor dat de geloofwaardigheid zoek is.

Uiteindelijk probeert Delmarre het geheel te redden met een onverwachte plottwist. En hoewel deze opzich leuk bedacht is en ook redelijk verrassend uit de hoek komt, is het eigenlijk al te laat. De wending voelt dan ook geforceerd aan en lijkt meer op een laatste reddingsboei van de regisseur. Helaas voor hem had hij die beter in de scènes voorafgaand aan dit slotstuk kunnen gebruiken, aangezien Brick Mansions dan al niet meer te redden is.

De gedachte voorafgaand aan Brick Mansions is dan ook helaas de waarheid geworden: Paul Walker had een betere laatste productie verdiend. De Amerikaan zet zelf overigens een prima rol neer en ook David Belle doet het als Franse freerunner behoorlijk. Samen kunnen ze echter niet voorkomen dat Brick Mansions de weg steeds meer kwijtraakt naarmate de tijd vordert. Met name het ingewikkelde verhaal is hiervan de boosdoener, dat van toevalligheden aan elkaar hangt. Positief is wel dat het tempo er de gehele film goed in zit, zodat het allemaal ook snel weer voorbij is.