Blood Knights Review

Een bloederige ridder staat centraal in Blood Knights. Als zo'n stoere vechter opeens in een vampier verandert en lichamen van bloed ontdoet, of vijanden met een zwaard prikt, klinkt dat als een goed verhaal. Toch is Blood Knights allesbehalve een boeiende game.

In Blood Knights draait het zwakke, niet echt boeiende, verhaal om Jeremy en Alysa: een man en vrouw, die aan elkaar verbonden zijn. Het heeft bijna wat weg van een romantische komedie: twee spelers die elkaar niet uit kunnen staan en toch aan elkaar gekoppeld worden. Zo zit de vork een beetje in de steel bij Blood Knights. Samen gaan ze op avontuur om het zogeheten Blood Seal terug te krijgen, wat natuurlijk niet zomaar gaat. Onderweg moeten er flink wat vijanden naar het hiernamaals geholpen worden.

Als speler kun je de game of co-op spelen, waarbij de één in de huid van Jermey kruipt en de ander in de huid van Alysa, of alleen. Als je alleen speelt, wissel je tussen de karakters. Dat is niet altijd even ideaal, maar wel noodzakelijk om progressie te boeken. Want door alleen in de huid van één van de twee te kruipen, kom je er niet.

Jermey heeft het arsenaal van een ridder en kan dus flink verderf zaaien met een zwaard, terwijl Alysa juist sterk is met pijl en boog. Heel spannend wordt het verder allemaal niet, want elk gameplay-element is maar mondjesmaat uitgewerkt. Een hack 'n slash game zou niet saai zijn als er wat diversiteit werd geboden. Dat zit er in én toch is de game saai.

Want veel opties om je karakter met mogelijkheden uit te breiden zijn er niet en constant vecht je tegen dezelfde vijanden met slechts een paar beschikbare moves. Na een uur spelen slaat de verveling dan ook al gauw toe en vraag je je af of Blood Knights nog meer te bieden heeft dan een repetitieve gameplay. Nee dus.

In het begin is het nog grappig dat je als Jeremy kiest of je een vijand in elkaar slaat en wat geld vangt of toch besluit zo'n schurk leeg te zuigen, zodat je gezondheid wordt aangevuld. Maar na tien keer heb je dit element wel gezien. Hetzelfde geldt dus voor de gevechten en de beperkte mogelijkheden. Een uitgebreid vechtsysteem met combo's zal er nooit komen en Blood Knights weet dan ook geen moment indruk te maken.

Wat ook niet helpt is de vreemde camerapositie. Van bovenaf wordt er wat gefilmd, waardoor de beleving van een gevecht nooit goed uit de verf komt. Als speler wil je de intensiteit van een strijd meemaken. Blood Knights doet dit niet. De camera is zelfs regelmatig je grootste vijand en vraag je jezelf af, waar het zo heeft kunnen misgaan op de ontwikkeltafel. Als je ergens naartoe loopt, dan wil je zien hoe je daar moet komen. In Blood Knighs leg je vaak het loodje door die slechte camera.

Echt veel plezier haal je dan ook niet uit de game. Het meeste plezier haal je nog uit de co-op, want dan kun je tenminste nog onderling met elkaar ouwehoeren, waardoor de pijn van slechte gameplay-elementen verzwakt wordt. Want als je goed oplet, dan zie je om de haverklap gekke dingen. Dan valt opeens op dat de game buggy is, gekke muziekjes bevat, grafisch niet mooi is en ga zo maar door. Natuurlijk hoeft een downloadbare titel niet op elk vlak even goed te zijn als een triple A-titel in de winkelrekken, maar het moet wél ergens in uitblinken om indruk te maken. Blood Knighs slaat duidelijk de plank mis.

Het verhaal slaat al nergens op vanaf het begin. En ook de ontwikkeling daarvan gedurende de game is weinig indrukwekkend. Er is een poging gedaan om te strooien met vleugjes humor, maar het effect is dat je het gevoel hebt te kijken naar een B-film met geforceerde grappen. Grappen waarvan je denkt: "het zal allemaal wel. Als ik mezelf kietel, ga ik misschien nog lachen." Nee dus.

Het moge duidelijk zijn dat Blood Knights geen prijs zal winnen, behalve die van slechtste hack 'n' slash game van het jaar. De echte doorzetter zal na zo'n vijf uur de aftiteling over het tv-scherm zien rollen. Al is het de vraag welke gamer dat er voor over heeft. Beter is het om geen geld te spenderen aan zo'n matige titel. Er zijn genoeg hack 'n' slash games die wel de moeite waard zijn. Een game met een vampierthema is tof, al bewijst Blood Knights dat zo'n thema niet op voorhand succes garandeert.