Birds of Steel Review

Het is december 1941 en jij vliegt zorgeloos hoog boven het zonnige Hawaï, zonder enig idee dat je leven op het punt staat voor altijd te veranderen. Vanuit het niets verschijnen er ruim honderd Japanse vliegtuigen aan de horizon. Dat belooft niet veel goeds. Binnen een paar uur wordt Pearl Harbor platgebombardeerd en vinden ruim 2400 militairen de dood. Een schokkende gebeurtenis in de geschiedenis van de Verenigde Staten, de reden waarom Amerika besloot mee te doen aan de Tweede Wereldoorlog en ook hetgeen waar Birds of Steel mee begint. Hoe is het om het Amerikaanse begin van de oorlog nu ook zelf mee te maken?

Birds of Steel is dus weer eens een echte Tweede Wereldoorlog game. Nu alle shooters zich opeens in het heden afspelen is het zeker een fijne afwisseling om weer terug te gaan naar het verleden. Je wordt voor ieder level voorbereid middels echte beelden uit die periode en zo kom je helemaal in de juiste sfeer terecht. We duiken dus terug in de tijd en gaan het begin van de oorlog nog eens meemaken. Maar daar houdt het zeker niet op voor Birds of Steel. Maar liefst twintig missies kunnen we spelen die zijn gebaseerd op echte historische gebeurtenissen. Zo komen we behalve bij Pearl Harbor ook bij Wake Island, het eiland waarop we in diverse Battlefield games al gestreden hebben.

Een oorlog van twee kanten
Behalve de historisch correcte missies zitten er nog genoeg andere missies in het spel die je gewoon voor je plezier kunt ondernemen. Ontwikkelaar Gajin Entertainment heeft een interessante keuze gemaakt en geeft je de mogelijkheid om de oorlog van twee kanten mee te maken. Je speelt namelijk zowel aan de kant van de Amerikanen als aan de kant van de Japanners. Deze worden wel afzonderlijk aangeboden dus je zult in principe twee keer het verhaal door moeten spelen om het verhaal compleet te maken. Het is een goede keuze geweest om de speler van beide kanten te laten spelen. Zo krijg je vanuit ieders oogpunt te zien wat er gebeurt en vooral ook waarom het gebeurt. We proberen hier niet de Tweede Wereldoorlog goed te praten, maar het is fijn dat je tijdens het spelen niet het idee hebt dat jij de slechterik bent.

Arcademodus te simpel
Je kunt iedere missie op drie verschillende niveaus spelen. Voor de arcadeliefhebbers is er de simplistische modus. Hierin heb je maximale controle over je vliegtuig, kun je zonder problemen loopings maken en hoef je eigenlijk alleen maar de juiste richting op te vliegen. De modus doet zijn naam eer aan; het is heel simpel. Echte uitdaging hoef je in deze modus dan ook niet te verwachten. Ben je een beginneling in het vlieggenre of wil je gewoon een beetje plezier hebben dan is dit de modus waar je de meeste tijd mee zult doorbrengen. Het daarom extra jammer dat het zo overdreven simpel is gemaakt. Je moet al een echte fanaat zijn om daar nog enthousiast over te worden.

Hardcoremodus te moeilijk
Voor het publiek dat wel warm loopt voor een vliegsimulatiegame zijn er de overige twee modi. De een is de realistische modus en de andere de simulator modus. Wat het verschil is tussen die twee? Geen idee. De realistische modus zou gelijk moeten zijn aan de realiteit en de simulator modus simuleert het echte leven. Twee dingen die wat ons betreft identiek zijn. In de game is de simulator modus echter nog een stapje moeilijker dan de realistische modus. Je komt dan echt in de cockpit te zitten en zul je de radars zelf in de gaten moeten houden. In zowel de realistische als de simulator modus is het besturen van je vliegtuig geen gemakkelijke opgave meer.

De bewegingen worden veel gevoeliger en je zult dan ook constant op moeten letten om je vliegtuig in de lucht te houden. Maak je een scherpe bocht of een duikvlucht dan begint het scherm zwart te worden door de G-krachten. Je zult dan je vliegtuig in bedwang moeten zien te krijgen zodat het bloed weer naar je hersenen kan vloeien. Ben je iets te enthousiast in het besturen dan zul je in een neerwaartse spiraal terecht komen. Het vergt goede pilotenskills om je vliegtuig dan weer in een rechte lijn te laten vliegen, maar het voelt daarom extra goed als het lukt. Beide modi zijn echter wel alleen voor de echte liefhebbers van vliegsimulatie. De uitgebreide tutorial is nog wel door te komen als amateur, maar de echte missies zijn vrijwel allemaal te moeilijk om te doorstaan. Er mist een balans tussen de drie modi. Het is ofwel te makkelijk ofwel te moeilijk, geen van de modi is precies goed.

Co-op en multiplayer
Behalve de solomissies is er ook een co-op aanwezig voor vier personen. Hier doe je precies hetzelfde als in de singleplayer alleen zijn er wat meer vijanden zodat iedereen bezig blijft. Deze coöperatieve modus is alleen online te spelen en net als bij de meeste niet zo bekende games zul je online maar weinig spelers vinden. Gelukkig is één ander persoon al genoeg om een potje te kunnen starten. Heb je die gevonden, dan kom je echter voor nog een ander probleem te staan. Je zult namelijk met twee man een vijandig leger tegen moeten houden dat er op voorbereid is om vier man te stoppen. Tenzij je echt meesterlijk bent en het geluk aan je zijde hebt, zul je hier niet snel succesvol zijn.

Naast de co-op is er ook een competitieve multiplayer modus aanwezig in Birds of Steel. Deze bevat standaard zaken als Team Deathmatch en kan met in totaal zestien man gespeeld worden. Dat kan heel vet zijn, maar ook hier moeten we weer constateren dat je praktisch nooit met zestien man in een potje terecht zult komen. De rest van de spelers wordt dan aangevuld door computergestuurde vliegtuigen, maar dat doet toch wel afbreuk op de ervaring. Verder zitten er ook toernooien en evenementen in de game waarin spelers over de hele wereld kunnen strijden om de eerste plaats. Een leuke toevoeging voor als je Birds of Steel maar wilt blijven spelen.

Mooi uitzicht, maar niet van dichtbij
Als je er tientallen vlieguren op hebt zitten kan het saai worden om heen en weer te vliegen. Op zulke momenten kun je altijd nog van het uitzicht genieten. Zo hoog in de lucht heb je een mooi zicht van alles om je heen en dat ziet er vanaf daar erg mooi uit. Het water is blauw, de eilanden zijn groen, het is schitterend. Althans, dat is het zo hoog in de lucht. Kom je dichterbij de grond dan merk je al snel dat alles er helemaal niet zo geweldig uitziet. En aangezien je met je vliegtuig vroeg of laat moet landen en natuurlijk weer opstijgen kom je steeds in aanraking met de omgeving. Er zit bijna geen detail in en het lijkt snel in elkaar gezet. Het is maar goed dat je negentig procent van de tijd in de lucht vliegt, want daar heb je er gelukkig geen last van.

Boordenvol informatie
Gajin Entertainment heeft de details wel in orde als het om de vliegtuigen gaat. Er zitten meer dan honderd verschillende vliegtuigen in Birds of Steel die nauwkeurig zijn nagemaakt. Van bekende klassiekers tot zeldzame exemplaren, Gajin heeft zich niet ingehouden om de vliegtuigofiel te bevredigen. In de hangar kun je alle vliegtuigen naar hartenlust bekijken en meer te weten komen over deze ingenieuze stukken metaal. Bij ieder vliegtuig afzonderlijk kun je een hele geschiedenisles krijgen over waarom dit vliegtuig zo speciaal is. Birds of Steel zit daarmee boordevol content en je bent wel even bezig om alles door te spitten.

Helaas geen gulden middenweg
Lekker veel content dus voor de echte liefhebber. Jammer genoeg blijft er daarnaast niet genoeg over voor de gamers die gewoon wat plezier willen beleven. Dat komt vooral door de drie verschillende modi. De eerste is te simpel, maar daarna wordt het al snel te moeilijk. Je zult het dus moeten doen met twee vingers in de neus of constant op de nagels bijten vanwege de moeilijkheid. Er is een geen gulden middenweg. En dat blijft ook zo in de co-op en de multiplayer. Dat is ontzettend jammer en het verpest de game. Was die hemelse moeilijkheidsgraad toch aanwezig geweest dan had Birds of Steel ruim voldoende te bieden om ons uren in het luchtruim vast te houden. Nu gooien we er helaas al snel met de pilotenpet naar.