BioShock Infinite: Burial At Sea - Episode 2 Review

De tweede en laatste aflevering van Burial at Sea kreeg ineens een extra dramatische wending toen Irrational Games een tijdje terug haar deuren sloot. Oprichter Ken Levine gaat zich met een klein clubje ontwikkelaars focussen op een nieuw project, maar wat betekent dit voor BioShock? Gelukkig hebben we Episode 2 van Burial At Sea nog, een prachtige afsluiter van het verhaal die een berg losse eindjes netjes aan elkaar knoopt.

Toen duidelijk werd dat we in deze uitbreiding in de huid zouden kruipen van Elizabeth, vroegen we ons af welke invloed dit zou hebben op de game. Oorlogsveteraan Booker schiet er lekker op los terwijl hij zijn Skyhook in het achterhoofd van een vijand ramt, maar dit zien wij de onschuldig ogende Elizabeth niet zo snel doen. Het overgrote deel van deze aflevering zul je dan ook doorbrengen in sluipmodus. Oplettende lezers zullen meteen opmerken dat een dergelijke stealthmodus nooit aanwezig was in BioShock of Infinite. Wij waren dan ook aangenaam verrast hoe anders Burial At Sea Episode 2 speelt vergeleken met alle voorgaande BioShock-games.

Gewapend met een kruisboog met slaappijltjes en nieuwe Vigors die zich speciaal richten op sneaken, baan je je een weg door Rapture, waarbij je gebruikmaakt van ventilatieschachten en je sloten open probeert te wrikken met een minigame die zo uit Oblivion lijkt te komen. Dit maakt Rapture meteen een stuk beangstigender dan in de voorgaande aflevering. Splicers kregen vaak niet eens de kans om hun dialogen af te maken omdat Booker met explosies en een knallende shotgun binnen kwam stormen, maar nu sluip je als Elizabeth zenuwachtig in het rond, constant hopend dat je niet ontdekt wordt.

Dit geeft een extra lading sfeer mee aan de verzonken waterstad, die zichzelf wederom bewijst als één van de meest interessante en adembenemende gamewerelden ooit gemaakt. Audiologs liggen voor het oprapen (25 in totaal), die zoals gewoonlijk voor de nodige achtergrondinformatie zorgen. Halverwege de uitbreiding kom je ook nog even in het zwevende Columbia terecht, al speelt het overgrote deel van Burial At Sea - zoals de naam doet vermoeden - zich onder de golven af.

Pas als je op het punt staat om ontdekt te worden, merk je pas dat de AI van de Splicers en andere vijanden in Rapture helemaal niet gebouwd is voor een stealthgame. Vijanden merken je niet op terwijl je letterlijk recht voor hun neuzen zit, en als ze je onverhoopt toch ontdekken, dan kun je ze gemakkelijk neerkrijgen door de achterkant van je Skyhook tegen hun slaap aan te rammen. Later in de game maken nieuwe typen vijanden dit was lastiger, maar je zal je best moeten doen om het game over-scherm te zien. Gelukkig maar dat BioShock-games nog nooit gedraaid hebben om de uitdagende, lastige gameplay, maar om het verhaal, dat wederom weer van een hoog niveau is.

Omdat dit voorlopig het laatste van BioShock is dat we zullen zien, is het maar goed ook dat we veel antwoorden krijgen op vragen waar we al mee zaten sinds we BioShock Infinite uitgespeeld hadden. Zo komt de link tussen Big Daddy's en de Songbird naar voren, het verschil tussen Vigors en Plasmids, en is er zelfs een indrukwekkend verband met de allereerste BioShock. Deze zoektocht naar antwoorden zorgt ervoor dat je de gehele uitbreiding niet van het puntje van je stoel afkomt.

Burial At Sea Episode 2 is in een uur of drie uit te spelen, maar echte fans die de tijd nemen om alle hoekjes en gaatjes goed te onderzoeken, zijn er zeker vijf uur aan kwijt. Voor je gevoel duurt de tweede aflevering in ieder geval een stuk langer dan de eerste, omdat je veel meer verschillende omgevingen zult betreden. Met beide afleveringen heb je dus zeker acht uur aan nieuwe BioShock-content, dat vooral dankzij deze tweede aflevering zeker de moeite waard is om te spelen.

Dankzij deze uitbreiding verlaat Irrational Games de BioShock-franchise met opgeheven hoofd. Prangende vragen worden beantwoord, terwijl we nog eens goed om ons heen kijken in het prachtige Rapture. Met Elizabeth als hoofdpersoon krijgen we op de valreep nog wat nieuwe gameplay-elementen te zien, die dankzij de gebrekkige AI van de tegenstanders alleen niet overal even goed uit de verf komt. Dit zorgt gelukkig nergens voor grote problemen en staat ook het verhaal niet in de weg. Geniet dus van je laatste rit naar Rapture en Columbia. We zullen het missen.