Beyond: Two Souls Review

Nu al het enthousiasme rondom Grand Theft Auto V weer een beetje gedaald is, kunnen we ons gaan richten op een ander oogappeltje van 2013. 11 oktober komt de nieuwe game van ontwikkelaar Quantic Dream uit. Wij zijn aan de slag gegaan met Beyond: Two Souls en nu kunnen we eindelijk vertellen of het daadwerkelijk een meesterwerk is geworden.

Uit de eerdere impressies kon je al opmaken dat de verwachtingen bij ons hoog gespannen waren. Wat wil je ook na Quantic Dreams vorige game, Heavy Rain, en alles wat we tot nu toe hadden gezien van Beyond: Two Souls? De demo liet ons hunkerend achter naar meer en dat hebben we gekregen. We zijn weer een ervaring rijker. En wees gerust, spoilers zul je hier niet tegenkomen!

Voor degenen die nog helemaal niks hebben meegekregen van Beyond: Two Souls, lopen we even langs de basics. Je kruipt in de huid van Jodie Holmes die ietsjes anders is dan de gemiddelde meid. Er zit namelijk een entiteit aan haar vast. Deze entiteit staat bekend als Aiden en Jodie is de enige die contact met hem kan leggen. De twee zitten aan elkaar verbonden. Ze zijn letterlijk onafscheidelijk. Je kunt bijna constant wisselen tussen beiden om zo perfect op situaties in te spelen. Krijgt Jodie een deur niet open? Dan gaat Aiden gewoon even door de muur om hem vanaf de andere kant open te maken. De relatie tussen Aiden en Jodie is uitstekend in elkaar gezet en het wisselen tussen de twee werkt ook heerlijk.

Tijdens het spelen van Beyond: Two Souls krijg je steeds stukjes uit het leven van Jodie te zien. Variërend tussen de leeftijd van 8 tot en met 23 jaar. In een meeslepend verhaal kom je langzamerhand achter de waarheid. Wie is er wel en wie is er niet te vertrouwen? En wie is die Aiden eigenlijk? Dit is een spel dat je gegarandeerd tot en met het einde gaat spelen. Hoewel er over een echt einde eigenlijk niet valt te spreken. Net als in Heavy Rain heeft deze game ook meerdere eindes. Jij bepaalt hoe de game moet eindigen. En geloof ons, er worden behoorlijk wat moeilijke keuzes voorgeschoteld.

Een sterk verhaal zou al genoeg moeten zijn om je helemaal in te leven, maar mocht dit niet zo zijn dan helpen de graphics, het geluid en het acteerwerk daar wel bij. De game ziet er uitstekend uit en actrice Ellen Page heeft Jodie heel goed neergezet. Degenen die voor de muziek hebben gezorgd moeten echter ook een pluim krijgen. De muziek maakt het allemaal net nog even enger of droeviger of leuker en ga zo maar door. Al deze gemoedstoestanden ga je doorlopen tijdens het spelen van Beyond: Two Souls.

Na het spelen van de demo liepen we wel tegen enkele grafische imperfecties aan. Zo zag het vuur er niet zo goed uit en Jodie liet magisch genoeg geen voetstappen achter in de sneeuw. Een deel hiervan is opgelost. De voetstappen verschijnen nu immers in de sneeuw. Die kleine grafische minpuntjes, zoals het vuur, zijn wel nog aanwezig. Gelukkig zijn de minpuntjes maar klein en zul je er waarschijnlijk ook niet al te veel op letten.

Een onderdeel waar we tot nu toe niet mee aan de slag konden, is de applicatie die je bij het spel kunt downloaden. De Beyond Touch applicatie maakt het mogelijk om de game te besturen met je smartphone – hoewel een tweede controller ook mogelijk is. Als je alleen speelt raden we aan om het bij de controller te houden, maar voor een toeschouwer maakt dit het toch leuker om te kijken. Jij speelt gewoon met Jodie en als Aiden iets moet doen dan laat je dat aan de andere speler over. Dat je de applicatie gratis kunt downloaden is een leuk pluspuntje.

Het spelen met de controller is wel een stuk moeilijker dan met de applicatie. Moeilijker op een positieve manier. Degenen die Heavy Rain hebben gespeeld, zullen het grotendeels wel herkennen. Met de linker joystick kun je rondlopen. Met de rechter creëer je interactie met de wereld, om bijvoorbeeld deuren te openen. Deze plekken van interactie kun je herkennen door witte bolletjes. Deze gameplay wordt dan afgewisseld met quick-time events en momenten van slow-motion. In de laatstgenoemde komt de moeilijkheidsgraad goed naar voren. De gedeeltes met slow-motion kom je tegen op actievolle momenten. Denk bijvoorbeeld aan springen, bukken en vechten. Wanneer de slow-motion wordt geactiveerd heb je een kort moment om met de rechter joystick de juiste beslissing te nemen. Bij bukken en springen niet heel lastig, bij vechten een stuk moeilijker. Wanneer Jodie met haar linkerbeen een trap naar rechts geeft, moet je de joystick naar rechts bewegen. De kant waar de beweging ook naar toe gaat. Doe je dit niet goed dan kun je gevechten verliezen. Op deze manier bereik je doelen weer geheel anders. Dit zorgt voor uitdagende, afwisselende gameplay.

Tot nu toe zijn we erg positief over Beyond: Two Souls, maar minpunten zijn ook aanwezig. Deze zitten hem in het lopen met Jodie en de vaste standpunten van de camera. Iets wat in Heavy Rain al lastig was, in de demo ook en nu weer. Het komt nogal eens voor dat je ergens heen wilt en dat Jodie daar blijkbaar anders over denkt. We hebben in onze speeltijd aardig wat muren van dichtbij kunnen inspecteren – en die zagen er overigens goed uit. Bij de een zal dit voor meer irritatie zorgen dan bij de ander. Ondanks dat het niet heel vaak voorkomt, is het toch jammer dat Quantic Dream hier niks aan heeft gedaan.

We kunnen nu wel stellen dat Beyond: Two Souls onze verwachtingen meer dan waar heeft gemaakt. Het ziet er goed uit, het klinkt lekker en er is uitstekend acteerwerk neergezet. Dat de gameplay lijkt op die van Heavy Rain maakt niet uit – op het inspecteren van muren na – want dit nieuwe verhaal is geweldig. De Beyond Touch applicatie maakt het daarnaast leuk voor meerdere mensen om naar het spel te kijken. Het is immers net alsof je een hele lange film speelt. Of je alle eindes wil gaan bekijken, laten we geheel aan jou over. Zoals David Cage, de schrijver van het spel, mooi verwoordt: "Speel de game één keer en daarna niet meer. In het echte leven kun je keuzes ook niet opnieuw maken dus waarom zou je dat wel doen in het leven van Jodie Holmes?"