Batman: Arkham City Review

Wat hebben we lang moeten wachten zeg. Gelukkig is de lancering van het vervolg op het geniale Batman: Arkham Asylum nu eindelijk in zicht. Het eerste deel was een echte underdog. Het was de zoveelste superhelden game en die hadden nou eenmaal geen goede reputatie in die tijd. Ontwikkelaar Rocksteady wist echter vriend en vijand te verrassen door een van de beste games van 2009 te leveren. De game werd geroemd omdat het perfecte karakter was neergezet voor een superhelden game. Met Batman: Arkham City gaat Rocksteady voor de perfecte game. Eens zien of hij daarin slaagt.

In Batman: Arkham Asylum had Batman de gestoorde Joker te pakken gekregen en hem naar het ‘Asylum’ gebracht. Wist hij veel dat Joker van plan was om de boel van binnenuit op stelten te zetten. Daar slaagde Joker grandioos in en Batman heeft er nog een hele kluif aan gehad om alles weer op zijn plaats te zetten. Na een spannend gevecht tegen Joker lukte het Batman de clown te verslaan en weer op te sluiten. Het Asylum ligt echter nog in puin en al die maniakken in bedwang houden is heel wat minder gemakkelijk geworden. Tijd om een betere gevangenis te bouwen.

De verrijzenis van Arkham City
Achttien maanden na het eerste deel begint het verhaal van Batman: Arkham City. Hoofd van de bewaking van het Asylum, Quincy Sharp, is burgemeester geworden van Gotham City. Hij weet de juiste mensen te overtuigen om een nieuwe gevangenis te bouwen, genaamd ‘Arkham City’. Een slechte buurt van de stad wordt afgesloten van de rest van de stad en alle gevangenen worden in dit deel gedumpt. Ook de echt gestoorde slechteriken, waar het Batman universum er zo veel van heeft, zitten daar. Een hoop gespuis bij elkaar, dat kan alleen maar fout gaan. En dat doet het dan ook. Gelukkig is Batman ter plaatse om alles weer in orde te maken.

Een lange lijst met slechteriken
Maar voordat alles weer zijn gangetje gaat, zal Batman een hele hoop slechteriken moeten verslaan. Joker heeft natuurlijk weer de touwtjes in handen met een groot meesterplan, maar ook Hugo Strange, Two-Face en Penguin hebben hun eigen imperium vervaardigd in Arkham City. Iedere slechterik heeft een grote schare handlangers die de straten van Arkham City patrouilleert en iedere kans aangrijpt om door Batman in elkaar geslagen te worden. Maar de grootmachten zijn niet de enige die het jou moeilijk maken in het verhaal. Ook Solomon Grundy, Mad Hatter, Clayface, Ra’s Al Ghul, Mr. Freeze en vele anderen zijn bereid in het spotlicht te stappen om een poging te wagen jou te verslaan.

En dan is er nog een hele lading aan slechteriken die enkel in de zijmissies aan bod komen. Net als in Arkham Asylum zul je bijvoorbeeld niet om de aanwezigheid van Riddler heen kunnen. Zijn raadsels zijn door de hele gevangenis verspreid en zijn een stuk uitdagender dan in het vorige deel. Je zult soms echt goed moeten puzzelen voor je beloond wordt met een ‘Riddler trofee’. Ook Bane maakt weer zijn opwachting, net als Victor Zsasz en nieuwkomer Deadshot. Allemaal hebben ze plannetjes bedacht die Batman in moeilijkheden brengen. Een hele lijst met slechteriken dus, al is de daadwerkelijke lijst nog een heel stuk langer. Tijd om je te vervelen heb je dan ook niet. Er ligt constant wel een slechterik op de loer die je in de gaten moet houden.

Je blijft bezig
Dat is meteen een van de sterkste punten van Batman: Arkham City. De game neemt in zijn geheel met gemak dertig uur in beslag en in die tijd verveel je je geen moment. Of je nu wat doelloos door de stad zweeft, een meute vijanden tegen de grond slaat of je met het verhaal bezighoudt, het biedt altijd een leuke ervaring die je met al het plezier een keer of twintig herhaalt. Vooral als je je alleen met het verhaal bezighoudt, merk je goed dat alles een grote achtbaanrit is die je van de ene in de andere unieke situatie gooit. Voordat je alles goed en wel in je op kunt nemen, ben je alweer bij het volgende epische moment. De game grijpt je vast en laat je gewoon niet meer los totdat je alles gezien hebt. Pas dan kun je Batman: Arkham City uit je gedachten halen en over andere zaken nadenken.

Al kun je na het uitspelen van de complete game ook beginnen met de Challenge Rooms. Deze aparte modus zat ook al in het vorige deel, maar is in Arkham City verder uitgebreid. Deze uitdagingen halen bij de Dark Knight het beste naar boven. Zo kun je je bijvoorbeeld in de Combat Challenges helemaal uitleven wat betreft de vechtkunsten van Batman. Je krijgt dan in verschillende rondes steeds meer vijanden op je afgestuurd en jij moet zoveel mogelijk punten verdienen met het in elkaar rammen van deze vijanden. Het is daarbij de bedoeling een zo lang mogelijke combinatie te maken en een verscheidenheid aan gadgets te gebruiken. Alleen zo kom je in de buurt van de beste score. Iedereen kan binnen een minuut de vetste bewegingen maken, maar het kost een hoop oefening om ongeschonden uit een gevecht te komen. Deze Combat Challenges blijken erg verslavend.

I am Batman (and Catwoman)
Batman is namelijk een ontzettend coole gozer. Zo cool dat hij zijn leren onderbroek aan de buitenkant van zijn kostuum draagt. Heel cool dus, en zo wil ontwikkelaar Rocksteady ook dat jij je voelt als je met Batman vecht. Verwacht dus een hele hoop eerste klas actie met hier en daar een slow motion-effect. Die effecten zijn fantastisch en ongelooflijk bruut. Het voelt echt heerlijk om na een lange combo iemands gezicht door een balustrade te timmeren of iemand met de Batclaw naar je toe te trekken om hem vervolgens tegen het wegdek te slaan. Maar ook de minder directe actie komt perfect over. Je kunt door donkere steegjes sluipen en nietsvermoedende vijanden met een druk op de knop spectaculair knock-out slaan, zoals we dat ook al zagen in het vorige deel. Het voelt erg goed en zelfs na die dertig uur zul je er nog niet genoeg van hebben. Rocksteady is er met vlag en wimpel in geslaagd het echte Batman-gevoel teweeg te brengen. Leuk detail is dat de schade die je oploopt zichtbaar blijft. Tegen het einde van de game zal Batman er dan ook flink gehandhaafd uitzien, met zijn gescheurde pak en bloederige verwondingen.

Hetzelfde geldt voor Catwoman. Zij is speelbaar voor iedereen die de game nieuw aanschaft. Catwoman is een compleet ander karakter en heeft haar eigen bewegingen en gadgets. Zij verschilt enorm van de wat loggere Batman en is daardoor een fijne afwisseling tussendoor. Het verhaal van Catwoman loopt grotendeels parallel aan dat van Batman, maar kruist ook enkele keren. Ook met Catwoman heeft Rocksteady een goed werkje verricht en een werkelijk uniek personage neergezet.

We noemden hierboven de Batclaw al, maar Batman heeft een veel groter arsenaal aan gadgets tot zijn beschikking. Batman zelf is namelijk een superheld zonder superkrachten en heeft die gadgets dus hard nodig. Een groot deel van zijn gadgets heeft hij al bij de start van zijn avontuur, maar het aantal wordt nog verdubbeld. Daarbij zien we een aantal bekende speeltjes terug, zoals de Explosive Gel en de Cryptographic Sequencer, maar ook nieuwe gadgets maken hun opwachting. Zo is er de Remote Electrical Charge waarmee je elektriciteitsbommen kunt afschieten, die een machine in werking kunnen zetten of een vijand elektrocuteren. Een andere is er met dank aan Mr. Freeze: de Freeze Blast. Met deze granaten kun je een vijand in een ijsklontje veranderen, of je gebruikt ze om een platform van ijs te maken op het water. Er zijn zo nog meer nieuwe gadgets, die stuk voor stuk tot hun recht komen in de game.

Vliegen in een prachtige wereld
Verder bouwend op de coolheid van Batman kunnen we zijn manier van voortbewegen niet achterwege laten. Wat is het toch prachtig om met Batman door Arkham City te vliegen. Op majestueuze wijze kun je van de ene naar de andere kant vliegen zonder ook maar de grond te raken. Door een combinatie van duikvluchten en jezelf omhoog trekken met de Batclaw krijg je een hoop van de stad te zien in een relatief korte tijd. Arkham City is gigantisch, maar als je er doorheen vliegt, lijkt het veel te snel aan je voorbij te gaan. Maar dan ga je toch gewoon weer terug? Met een beetje oefening heb je het zo onder de knie en vlieg je als een waardige vleermuis door de stad.

Het verhaal speelt zich echter nauwelijks echt af op de straten van Arkham City. Net als in het vorige deel zijn er genoeg gebouwen waar je naar binnen kunt om vervolgens allerlei kamers en gangen te doorlopen. Eigenlijk hetzelfde idee als de open wereld en kerkers uit de The Legend of Zelda games dus. Arkham City is heerlijk om door te navigeren, maar voor het verhaal past de ‘kamertjes en gangetjes’-gameplay toch beter. Het is een goede combinatie van beide soorten gameplay, dat alles ook nog een beetje afwisselend houdt.

Zo vliegend krijg je ook een mooi beeld van de sfeervolle locatie. Arkham City is oprecht duister en onprettig. Je hoeft echter niet te vrezen, omdat je als Batman iedereen aankunt. Het is gewoon zo dat de game zoveel sfeer uitstraalt dat je er met plezier uren in rond blijft hangen. Ook al vlieg je maar wat heen en weer, dan nog blijf je genieten van alles om je heen. Alles is gewoon prachtig vormgegeven. Toegegeven, de effecten van bepaalde wapens hadden wel wat spectaculairder kunnen zijn, maar nu voelen die effecten aan alsof ze uit een comic komen. En dat doen ze in principe ook. Dus misschien dat Rocksteady dit expres zo heeft gedaan, maar in vergelijking met de grafische hoogstandjes van de rest van de game lijkt dat niet het geval.

Die grafische kwalitatieve lijn trekt de game ook door met het geluid. Wat een geweldige soundtrack zeg! En dat stemmenwerk dan. Joker klinkt geschifter dan ooit, Hugo Strange heeft een geloofwaardige, hypnotiserende stem, maar vooral Penguin is een toppunt. De kleine, ronde Oswald Cobblepot, ingesproken door niemand minder dan Nolan North, steelt de show. Al deze fantastische stemmen, samen met de geluidseffecten van wapens, gadgets en klappen die uitgedeeld worden, maken van het geluid een positief punt in Batman: Arkham City.

Tweede keer nog beter
Heb je Batman: Arkham City uitgespeeld, dan begint het eigenlijk pas. Na het voltooien van het verhaal opent zich de New Game Plus modus. In deze modus kun je opnieuw beginnen met het verhaal, terwijl je al je gadgets en upgrades behoudt. In deze tweede playthrough wordt het pas echt uitdagend. De vijanden zijn meteen vanaf het begin al een stuk sterker, maar gelukkig ben jij dat ook. De Riddler trofeeën en zijmissies worden overgenomen vanuit je eerste speelsessie, dus je kunt gewoon verder waar je gebleven was. Je moet het echter allemaal zelf doen. Geen hulp meer en geen hints. Houdt de game je de eerste keer nog een beetje bij de hand, gooit ‘ie je de tweede keer meteen in het diepe.

Net niet perfect
De tweede playthrough hebben we ook maar even gebruikt om nog wat min- en verbeterpuntjes te zoeken. Zoeken ja, want je zult ze niet gemakkelijk vinden. Batman: Arkham City biedt eigenlijk de perfecte Batman ervaring. Dit is precies wat een superhelden game moet zijn. Rocksteady slaat de spijker op zijn kop, maar toch hebben we nog wat dingetjes weten te vinden. Zo willen Batman en zijn vijanden nog wel eens met een arm of been door een muur of de grond gaan. Dit gebeurt vooral in de slow motion aanvallen wel een enkele keer. Het gebeurt echter constant recht voor je voeten. Of om je voeten beter gezegd, want Batman loopt dwars door zijn bewusteloos geslagen vijanden heen. Een klein dingetje, maar alsnog vervelend als je er op gaat letten.

Wat misschien een groter minpunt is, is de aandacht die bepaalde slechteriken krijgen. We zijn erg enthousiast over de grote hoeveelheid slechteriken in Arkham City, maar sommigen worden een beetje afgeraffeld. Alle Batman schurken staan er juist bekend om dat ze een uitgebreid verleden hebben en veel diepte bevatten. De biografieën zijn dan wel beschikbaar, maar een beetje meer diepgang voor enkele van de personages in het hoofdverhaal was niet verkeerd geweest. Als je het geen probleem vindt om de biografie van iedere slechterik te lezen dan wordt dit punt uiteraard overbodig, maar het is het enige echte minpunt dat we hebben kunnen vinden in Batman: Arkham City.

Perfecte belevenis
Even heel bescheiden is Batman: Arkham City best een goede game. Batman heeft echter totaal geen reden om bescheiden te zijn, want hij heeft gewoon een ontzettend gruwelijke game gekregen! Batman is cooler dan ooit en het voelt als een eer om in zijn schoenen te mogen stappen. Tijd om eens wat orde te brengen in Arkham City. De nieuwe gevangenis zit overvol met bekende schurken. Sommigen daarvan krijgen helaas niet de aandacht die ze verdienen, maar ze zorgen wel voor een hele hoop speelplezier. Je vliegt, heel soepel, door een prachtige wereld van magnifiek moment naar epische gebeurtenis, waardoor je simpelweg geen tijd hebt om je te vervelen. Batman: Arkham City biedt daardoor de perfecte superhelden ervaring.