Babel Rising Review

Een torendefensiegame, dat klinkt heel ingewikkeld en misschien zelfs wat saai. Gelukkig is Babel Rising in werkelijkheid een stuk speelser dan zijn omschrijving doet vermoeden. In deze game ben jij God en moet je de mensen die de toren van Babel (die van het Bijbelverhaal) bouwen tegenhouden. Echter, dat gebeurt niet met de zachte hand…

Ontwikkelaar White Birds bracht de game in 2009 uit als applicatie voor mobiele apparaten met iOS. In april 2010 werden er al meer dan 1 miljoen downloads gerapporteerd en dankzij die populariteit heeft Ubisoft de game inmiddels opgepikt en uitgebracht op PlayStation Network, Xbox Live Arcade, Windows Phone 7 en Android. Dat de game zowel speelbaar is op een relatief klein smartphonescherm en een enorm televisiescherm, doet niet af aan de graphics. Babel Rising ziet er prima uit in de PlayStation-versie die voor deze recensie is gespeeld.

White Birds gaat er voor het gemak wel vanuit dat je weet wat het verhaal van de toren van Babel inhoudt. Het Bijbelverhaal wordt niet nog even opgerakeld, de game begint meteen met mensen die een toren bouwen. Aan de ene kant is dat niet erg omdat het verhaal in principe geen invloed heeft op de gameplay, maar aan de andere kant is het wel een stuk leuker om de context te kennen voordat je die arme mensen met stenen bekogeld.

De toren is wat God nogal kwaad maakte, want ene Nimrod besloot volgens het Bijbeldeel Genesis om een toren te maken die tot aan de hemel reikte, zodat hij als groter werd gezien dan God. Die grootheidswaanzin vond God maar niets, dus besloot hij de mensen allemaal een andere taal te laten spreken en over de hele wereld te verspreiden. De toren kwam niet af. Overigens zouden Joden geloven dat de Toren van Babel draait om het verafgoden van de Godin Innana, een liefdesgodin die vooral met erotiek en hoereren in verband werd gebracht.

I've got the power
Hoe dan ook, die hele Toren van Babel is geen goed idee en dat is precies wat je in Babel Rising moet voorkomen. De mensen komen met stenen op hun rug aanwandelen om de toren op te bouwen, maar jij kunt daar met je muiscursor een eind aan maken. Afhankelijk van welke knop je drukt, kun je ze aanvallen. Dat kan door ze met de bliksem van teen tot haar te elektrocuteren, een harde steen te laten vallen die hun zachte botten vermaalt of gebruik te maken van de andere krachten.

Er zijn vier krachten in totaal en die hebben elk twee toepassingen. Zo kan water de mensen doodvriezen, maar ook in de vorm van een regenbui komen om ze te vertragen. Elk level mag je maar twee krachten kiezen, dus dat betekent dat je afhankelijk bent van vier aanvallen. In het begin van de game is er eigenlijk nooit echt een keuze, want dan moet je kiezen wat de game je voorschrijft. Voor de vijftien levels die game bevat, is het wat eentonig om steeds weer met vier dezelfde aanvalsmethodes te komen.

Als je voldoende ‘mana’ hebt opgebouwd, dat simpelweg meer wordt naarmate er tijd verstrijkt, dan kun je een soort superaanvallen doen. Die superaanvallen zijn een welkome verrassing die je vaak uit de brand kunnen helpen, maar ze maken de game niet veel veelzijdiger.

Zo is die superaanval bij het element water een overstroming, waardoor in één keer een heleboel mensen omkomen. Dat klinkt niet zo gezellig, maar reken maar dat je er als God vrij gefrustreerd van raakt dat die domme mensen maar aan die loze toren blijven doorwerken. De aanvallen zijn dus absoluut handig, maar vergen slechts het drukken op andere knoppen dan normaal en je raakt er snel aan gewend dat ze af en toe voorbij komen om je hachje te redden.

Niet erg duidelijk
Er is behalve het zorgen dat de toren niet afkomt, altijd een opdracht die voltooid moet worden. Soms zijn dat opdrachten als: houd negen minuten lang de mensen tegen, maar het kan ook zijn: dood tien priesters. Priesters wandelen ook mee op de toren en zijn altijd immuun voor een van de elementen. Dat betekent dat je de juiste knoppen moet kiezen om ze uit te schakelen. Wat die priesters op de toren moeten, wordt niet helemaal duidelijk, maar er moet kosten wat kost worden voorkomen dat zij de top bereiken.

Gaat Babel Rising alleen om het kapotmaken van alles? Nee. Er zijn ook opdrachten waarin je juist de mensen die een vervloekt toverdrankje bij zich dragen moet sparen. Dat is wel even wat anders en maakt je weer op andere wijze oplettend. Echter, het is niet helemaal duidelijk waar dat hele idee van toverdrankjes vandaan komt, noch waarom je ze moet sparen. Dat stukje uitleg mist wel in de game.

Babel Rising is niet geheel tekstloos; er is van elk level wel een zinnetje dat extra beschrijving biedt, maar meestal is dat niet genoeg om echt te begrijpen waar een item vandaan komt of waarom dit uitgeschakeld of juist gespaard moet worden. Dat is spijtig, want een game die op een Bijbelverhaal gebaseerd is, mag best een klein beetje dieper gaan.

Dieper gaan kan makkelijk, zonder humor te verliezen. Er gebeuren genoeg vreemde dingen in de Bijbel die hier makkelijk doorheen gemixt hadden kunnen worden, bijvoorbeeld: rivieren die gesplitst worden, manna dat uit de hemel valt en een kikkerplaag. En ook zonder het heilige boek als inspiratiebron is er ongetwijfeld een betere en bevredigendere uitleg te bedenken.

Verschillende torens
Helaas voor mensen die strategisch niet heel goed zijn, wordt de toren van Babel in de game niet bepaald hemelshoog zoals het volk dat in eerste instantie van plan was. Dat betekent dat je niet heel veel mannetjes mag missen. Dat is in de eerste vijf levels van de game nog wel makkelijk, want hierin wordt een ronde toren gebouwd die maar via een weg gemaakt wordt.

In het tweede pakketje van vijf levels is de ronde toren er architectonisch hard op vooruit gegaan en kan er van twee kanten tegelijk worden gebouwd. De derde toren is zelfs helemaal vierkant en biedt nog meer mogelijkheden voor de mensen om toch verder te kunnen bouwen als het even tegenzit. Het is erg goed dat er drie torens in de game zitten die allen zo verschillend zijn. Het brengt de gameplay naar een steeds hoger niveau, zeker in combinatie met de extra opdrachten.

Een vermoeiende baan
Babel Rising is een vermakelijke game. Het thema is grappig bedacht, de animatiestijl en humor past daar zeer goed bij en het ontwikkelteam van White Birds heeft goed nagedacht over hoe dit strategiespel uitdagend te houden is. Dat neemt niet weg dat de game niet eentonig is. Steeds weer met dezelfde elementen in de weer en ook nog telkens de camera ronddraaien om te zorgen dat er geen mannetjes over het hoofd worden gezien, is erg vermoeiend. Misschien is het toch maar beter dat die mensen hun toren afbouwen, want God houdt zo weinig tijd over om echt te gamen.