As Dusk Falls Review - De parel van 2022?

Xbox heeft een paar flinke klappen gekregen door het uitstel van langverwachte blockbusters Redfall en vooral Starfield. Toch biedt het de kans aan kleinere titels die de uitgever aanbiedt om de schijnwerpers te vangen. Eén van die titels is As Dusk Falls en of je de game moet gaan spelen ontdek je in onze As Dusk Falls review.

As Dusk Falls is een filmische game waarbij je alleen of met een groep van maximaal acht spelers het verloop bepaalt. Je volgt het verhaal van twee families die elkaar op noodlottige wijze tegenkomen. Een gijzelingssituatie ontstaat en de gevolgen daarvan zullen de families nog tientallen jaren achtervolgen.

Veel meer details over het verhaal willen we eigenlijk niet weggeven. As Dusk Falls staat bij het verhaal dat ontwikkelaar Interior/Night wil vertellen. Het is een intiem, bombastisch en chaotisch verhaal dat op briljante wijze verteld wordt.

Via een kleine cast van speelbare personages beleef je beide kanten van het verhaal. Zo speel je als familieman Vince die samen met zijn vrouw, dochter en vader strandt in het Motel Two Rock. Vanaf het eerste moment is duidelijk dat je gewoon je best wil doen als vader, maar dat er achter de schermen ook dingen door je hoofd spoken.

Anderzijds krijg je de controle over Jay Holt, de jongste uit de Holt-familie die zachtaardig is en helemaal niet bij zijn familie betrokken wil worden. Door een beroerde situatie berooft Jay samen met zijn broers die hem hiertoe dwingen een bank.

Het contrast dat dit oplevert gedurende de eerste paar hoofdstukken zorgt ervoor dat het gros van de keuzes spannend is en je niet precies weet of je nou de juiste keuze maakt. Je wil immers het beste voor zowel de onschuldige Jay als Vince en zijn familie. De dilemma’s die dit voor jezelf en ook vooral je groep vrienden oplevert is onwijs tof.

Het maken van de keuzes staat dan ook centraal in de gameplay. Niet alleen kies je wat de personages zeggen, maar ook wat ze doen. Wanneer je met een groep speelt, bepaalt de meerderheid welke keuze gemaakt wordt. Bij een gelijke stand in de keuzes wordt de optie gegeven om je keuzes te heroverwegen en bij wederom een gelijke stand wordt een virtuele munt opgegooid om de keuze te maken.

Telkens weer is het interessant om te zien welke keuzes gemaakt worden, zowel je eigen keuzes als van de groep met wie je de game speelt. Besluit je een portemonnee ook nog mee te stelen? Het zijn dit soort kleine keuzes die het verhaal gaandeweg flink kunnen beïnvloeden en waardoor je jezelf soms voor je kop wil slaan.

Aan het einde van ieder hoofdstuk laat de game vervolgens aan iedere speler zien wat zijn of haar normen en waarden zijn. Het is tof om dit te vergelijken met je vrienden en vertelt best veel over je persoonlijkheid. Op die manier laat As Dusk Falls je ook nog eens nadenken en gaan de diepe gesprekken nog uren door over de keuzes die je gemaakt hebt.

Dat Interior/Night op slimme wijze je keuzes (mogelijk) tegen je gebruikt, is een slim stukje ontwerp. We hadden niets anders verwacht van het team van Caroline Marchal die eerder al een grote rol speelde bij de ontwikkeling van Heavy Rain en Beyond: Two Souls. Dat keuzes enorme gevolgen moeten hebben, weet Marchal als geen ander en als speler wordt je beloond. Al helemaal als je een tweede of derde playthrough start.

Er zijn tal van verschillende eindes en dat de game in een kleine zeven uur wel uit te spelen is, motiveert eigenlijk alleen maar. Na het zien van de credits konden we niet wachten om nog een keer de game te spelen om te zien of we een andere uitkomst konden krijgen. Er zijn namelijk heel veel manieren waarop het verhaal kan verlopen, waarbij helaas wel gezegd moet worden dat het tweede deel wat minder sterk is dan het eerste.

Het is in het zogenoemde tweede boek waarin het verhaal zich wat verder uitstrekt. Hierdoor raken personages die in de eerste uren enorm belangrijk waren wat meer op de achtergrond en dat is jammer. Je hebt in luttele uren immers een band opgebouwd met die personages en wil juist zien hoe hun verhalen verder aflopen en daar laten de schrijvers soms toch wat steekjes vallen.

Een ander aspect wat direct opvalt is dat As Dusk Falls er een bijzondere artstyle op nahoudt. Het is een mix van fotorealisme met een geschilderde laag. Opvallend is alleen dat de personages niet wandelen of dat de monden veel bewegen. In plaats daarvan lopen de afbeeldingen in elkaar over en wordt er vaak met de camera gespeeld om voor dynamische beelden te zorgen.

Waar wel sprake is van animatie, zoals bij een wegrijdende auto, wordt duidelijk waarom. Het animeren zelf is redelijk stijf en ziet er niet fantastisch uit. Daarom is er gekozen voor het de overlopende afbeeldingen die de game een stripboekachtig gevoel geven. Het is even wennen, maar gelukkig kost dit ongeveer een kwartiertje waarna je helemaal in het verhaal gezogen zit.

Een voordeel dat de studio wel haalt uit de handgetekende afbeeldingen is dat er veel emotie aan de personages gegeven kan worden. De penseelstreken weten goed de emoties van de cast in beeld te brengen en versterken daardoor je eigen gevoel bij iedere situatie. Het zorgt er eigenlijk voor dat je nog sneller je eigen keuze kan maken en dat is maar goed ook.

Sommige afwegingen die je moet maken gaan bliksemsnel. Zo zijn er ook quicktime events waar je op moet reageren. Wie met vrienden speelt (die overigens via hun telefoon gemakkelijk de game kunnen spelen) ontdekt dat iedere speler op moet letten. Sommige QTE’s worden slechts bij één speler neergelegd en wie de fout in gaat kan maar zo een belangrijk moment verpesten.

Het spelen in een groep is hoe ondergetekende de game zelf het prettigste ervaarde, al is er wel één mechanic die dan nog om de hoek komt kijken. Het betreft het Override-systeem. Het geeft iedere speler in de groep drie kansen om de macht te grijpen over een besluit.

In theorie geeft het de speler die als enige stellig de andere kant op wil de macht om dit te forceren. In de praktijk pakt dit alleen anders uit. Overrides kunnen namelijk ook ingezet worden wanneer iemand al een Override plaats. Hierdoor kan de underdog gemakkelijk buitenspel gezet worden.

Het Override-systeem voegt daarom alleen wat toe als je een hele spaarzame speler bent en zelfs dat heeft een keerzijde. Wacht je te lang is het hoofdstuk namelijk voorbij. Dat zorgt ervoor dat iedereen weer drie Overrides heeft in het volgende hoofdstuk en dus moet je opnieuw al je geduld opbrengen en hopen dat de rest van de groep de Overrides verspeelt.

Ondanks het Override-systeem dat niet helemaal lekker uit de verf komt, is As Dusk Falls een ervaring die je niet wil missen. Het is een genot om deze game met een groep vrienden te spelen door de talloze keuzes die constant een voelbare impact hebben op het verhaal. Dat je hier achteraf op kunt reflecteren en deze kunt delen (als je de game in multiplayer hebt gespeeld) maakt de ervaring extra tof.

Mocht je de game alleen spelen, hoef je daarnaast niet bang te zijn dat de ervaring minder is. Het verhaal is fantastisch om te ervaren en smaakt naar meer speelsessies om te zien hoe de personages op een andere manier met situaties om zouden kunnen gaan. De artstyle zal alleen niet iedereen trekken en voor een vervolg zou wat meer verdieping in animatiewerk de game zeker niet misstaan.