Arslan The Warriors of Legend Review - Lijkt op Dynasty Warriors

Arslan The Warriors of Legend is nu uit op PlayStation 4 en Xbox One. Deze anime-achtige game vertelt het verhaal van prins Arslan die er alles aan moet doen om zijn koninkrijk weer terug te veroveren. Vechten dus! Lees hier onze Arslan The Warriors of Legend review!

De game is gebaseerd op een manga en daarmee echt voor die liefhebbers. Gamers die op zoek zijn naar een vechtgame maar niets moeten hebben van lange cutscenes, en alles in anime-achtige stijl, kunnen hier meteen stoppen met lezen. Arslan is voor een specifieke doelgroep.

Deze doelgroep dompelt zich onder in de stad Pars. Maar het is een roerige tijd, want er wordt continu gevochten. Verraad is het woord van de dag en de bevolking wordt onderdrukt. Aan jou, Arslan, om orde op zaken te stellen. Iets wat nodig is, want vadertje lief schijnt verraden te zijn. Arslan, het volk heeft je nodig!

Het verhaal presenteert zich continu tussen de gevechten door, waarbij je de ene keer echt in een heel groot gevecht zit waar je met gemak duizenden kills kan halen, om later weer even rustig ergens anders rond te lopen. Hoewel, ‘rondlopen’, je hebt wel te maken met levels die je doorloopt en echte vrijheid is daar helaas niet bij. Zie het als iets wat de Dynasty Warriors games bieden, want daarmee kun je Arslan het beste vergelijken.

En om eerlijk te zijn, zijn de meeste spelers tegenwoordig wel aan die vrijheid toe. Arslan is vrij rechttoe rechtaan. Nadat je de tutorial doorlopen hebt en precies weet hoe je moet vechten, is het in een gevecht niet veel anders dan op je paardje een gebied in gaan en daar met wat simpele knoppen combinaties zo snel mogelijk, zoveel mogelijk vijanden vermoorden. Dit doe je op een hack-and-slash manier.

Het continu behalen van kills is leuk, maar ergens treedt toch ook verveling toe. Omdat alles te makkelijk gaat. Waar de game het vooral van moet hebben is het verhaal, al probeert de game wel afwisseling te brengen. Wat best tof is, is dat op een zeker moment in een grootschalig gevecht een gebied vrij komt waar je naartoe moet rijden. Als je eenmaal dat punt bereikt hebt, ga je met een gigantisch groot leger dwars door de vijanden en obstakels heen.

Dit ziet er op het beeldscherm niet alleen spectaculair uit, het geeft je ook een machtig gevoel. Op dat soort moment blaast Arslan je wel even weg, omdat de hoeveelheid aan geweld en kills waanzinnig is. Te veel om in een keer te bevatten en dat is cool. Deze toffe momenten had de game nog wel wat meer mogen hebben.

Want op het moment dat zo’n gebied er niet is, volg je je map en is het één voor één een stapje verder komen in een level, terwijl je allemaal vijanden een kopje kleiner maakt. Het lekkerst is dit om op je paard te doen, maar daar kun je ook vanaf stappen. Al is dat maar voor even goed, want je moet grote vlaktes afleggen om progressie te boeken, waarbij gezegd moet worden dat de map te vaag is. Het is een getekend ding met te weinig details.

Je kan wel een beetje inzoomen, maar te vaak laat de map te wensen over en daar valt dan ook op te verbeteren. Wat ook valt te verbeteren, zeker als men probeert om nieuwkomers met deze nieuwe IP aan te spreken, is de uitleg van de vele kaarten in de game. De kaarten zijn iets wat je in gevechten kan inzetten, maar voor ondergetekende is nog steeds niet duidelijk hoe ’t concreet werkt. Het Japanse systeem van zoek het maar uit.

Wees gerust, ook zonder meteen die kennis paraat te hebben kun je alleen al dankzij de tutorial lekker beginnen en is Arslan niet moeilijk. Bovendien is het prettig dat je niet continu enkel op grote slagvelden staat. Gedurende het verhaal heb je ook de wat rustigere momenten om even op adem te komen. Al valt juist dan op dat je vrijheid mist. Want even een huisje inlopen is er niet bij. Je moet dan specifiek bijvoorbeeld één ladder op en weer doorgaan. Dus veel stelt het allemaal niet voor.

En dit laatste is een gevoel dat blijft hangen als je Arslan speelt. Neem nou de modes: er is enkel het verhaal waar je voor gaat. Verder is er een free mode en kun je online, maar wie doet dat? Feit is dat de game erg weinig content heeft. En dan is een prijskaartje van 60 euro te veel van het goede.

Al met al is Arslan een dappere poging om een nieuwe game op de markt te zetten. Alleen doet het te weinig nieuws als je het vergelijkt met Dynasty Warriors games. De game speelt prima, maar na een paar uur heb je ’t ook wel weer gezien doordat er weinig vrijheid is. Daarmee is de game enkel goed voor de budgetbak.