Army of Two Review

Army of Two moest volgens Electronic Arts coöperatieve gameplay naar nieuwe hoogten brengen. Maar is het team achter de game daar wel helemaal in geslaagd?

Het spel speelt zich af in Irak na de gebeurtenissen op 11 september 2001. Blijkbaar was de hele reden achter de inval nu wel waar, en liggen er inderdaad massavernietigingswapens in enorme ondergrondse militaire instellingen, die zo uit een James Bond verhaal konden komen. De twee vrienden Salem en Rios zullen wel eventjes afreizen naar dit gebied en dit zaakje oplossen. Natuurlijk doen ze dit niet voor niks, en begint de teller al snel te lopen. Deze mannen doen dit niet voor hun vaderland, maar puur voor het geld.

Natuurlijk zijn ze niet zomaar op een vliegtuig gestapt om eens flink wat rotzooi te maken. Deze mannen zijn ingehuurd door een organisatie die huurlingen naar oorlogsgebieden stuurt. Salem en Rios belanden tijdens hun missies echter van de ene hinderlaag in de andere, en bedenken dan dat zit geen toeval meer kan zijn. Iemand in hun eigen organisatie werkt ze tegen, en daar moet een einde aan komen...

Goed concept, maar een wat mindere uitwerking...
Dit klinkt als een goed concept. Gasten neerknallen om geld te verdienen, en dan het liefst met de grootst mogelijke aantallen. Met z’n tweeën tegen de rest van de wereld dus, en dat was precies wat EA met het spel voor ogen had. Helaas is dit niet helemaal gelukt. Eigenlijk vecht je de hele tijd tegen dezelfde mannetjes, en zit er te weinig variatie in de levels.

Dit zou nog niet zo erg zijn als die levels goed waren ingedeeld en ook daadwerkelijk gemaakt zijn voor coöp. Dan verwachten we verschillende paden die je apart kunt nemen, om zo de vijand van beide kanten te kunnen beschieten, of missies waarbij één iemand met een sniper gun verderop ligt en dekking biedt voor de ander, die een klusje midden in de basis moet opknappen. Dit gebeurt echter te weinig, and meestal ren je gewoon naast elkaar en knal je op alles wat je ziet.

Lekker knallen, knallen, knallen
Dat schieten gaat dan wel weer erg lekker. Van lange afstanden is het niet echt goed te doen, en van dichtbij wil het systeem ook nog wel haperen, maar het hele gebied daartussen werkt heerlijk. Dit is mede te danken aan de wapens, die je kunt upgraden.

Electronic Arts heeft namelijk het tuning concept gepakt uit racegames en deze toegepast op de wapens in Army of Two. Je kunt deze dus uitbreiden, verbeteren en er cooler laten uitzien. Jammer is wel dat je weer niet alle wapens kunt upgraden, en dat sommigen te weinig munitie hebben om bruikbaar te zijn. Ook voelen de wapens door dit systeem in het begin wat zwakjes aan, maar dat verbetert na korte tijd al.

Gemaakt voor coöp
Een onderdeel waar Army of Two vooral in moest uitblinken was de overgang tussen het spelen met een computergestuurde teamgenoot en een echt iemand. De ontwikkelaar had de ambitie om de AI van jouw teammaat zo goed te maken, dat je het niet eens zou merken wanneer je vriend je opeens in de steek laat en het spel moest overgaan op single player gameplay. Dit is niet het geval, maar je kunt wel jouw teamgenoot goed aansturen. Meestal zul je hem naar voren laten gaan om hem als afleiding dienst te laten doen, terwijl je de ene headshot na de andere maakt. Dit werkt allemaal goed, en je hebt ook echt het idee dat hij naar je luistert. Iets dat in veel andere games nog wel eens mis wil gaan.

Maar Army of Two is zeker gemaakt om met z’n tweeën te spelen, of dat nou over Xbox Live is of samen met een vriend op de bank. Dit laatste lichten we er even extra uit, want er zijn niet veel games die je in splitscreen coöp kunt spelen. En dat is jammer, want dit is juist een erg leuke feature en een groot pluspunt voor dit spel. Gears of War deed het in 2006, Kane & Lynch in 2007, en nu Army of Two in 2008.

Minpuntjes...
Minpunten kent Army of Two zeker genoeg. Het verhaal is vrij zwak, de dialogen nogal slecht, de A.I. van de tegenstanders ligt vrij laag, en het spel heeft een langzame start. Ook is de lengte erg teleurstellend. Na enkele uurtjes ben je al klaar met het verhaal, en zul je deze niet snel opnieuw doen. Gelukkig is er dan nog de multiplayer mode.

Online multiplayer
Er is namelijk ook een versus mode, waarin twee teams van twee het tegen elkaar opnemen. Hierin is het de bedoeling om meer geld te verdienen dan het andere team, wat je doet door kills te maken en opdrachten uit te voeren. Bij deze opdrachten kun je denken aan dingen als het redden van gijzelaars en het plaatsen van bommen. Tijdens één match kun je ook verschillende opdrachten voorbij laten komen voor wat variatie, wat erg leuk is.

Grafisch identiek
Grafisch gezien is het spel dik in orde en tussen de Xbox 360 en PlayStation 3 versies is totaal geen verschil te zien. Wel bevat het spel aardig wat laadtijden, en breken de health metertjes de realistische graphics een beetje op.

Conclusie
Al met al is dit spel kun je met een gerust hart aanschaffen als je een leuke multiplayer game zoekt, waarmee je enkele uurtjes kunt knallen. De game is niet lang, kent zeker zijn minpunten, maar met z'n tweeën kun je er aardig wat plezier mee beleven.