AO Tennis 2 Review – Degelijke tennisgame

De Australian Open is begonnen. Het is een van de grootste tennistoernooien van het jaar. De vraag is eigenlijk of een van de grote drie van de troon wordt gestoten door bijvoorbeeld iemand als Thiem of Tsitsipas.

De grote drie zijn Djokovic, Nadal en Federer. Al jaren domineren ze de top en kan er bijna niemand tussenkomen als het gaat om de Grand Slam titels. De enige die daar een stokje voor kon steken was Wawrinka, die in 2016 de US open won. Ondertussen is er genoeg talent, waaronder de Griek Tsitsipas. Hij won vorig jaar de ATP Finals in Londen en we moeten niet vergeten dat hij vorig jaar ook de halve finale bereikte tijdens de Australian Open.

De kenners weten het dat hij zomaar de nieuwe nummer één van de wereld kan worden (net als Thiem en nog een paar anderen). Des te vreemder is het dan ook dat hij geen licentie heeft in AO Tennis 2. Er wordt weliswaar mooi gepronkt met dat het spel ‘al’ je favoriete spelers heeft, waaronder Nadal en Kachanov, maar het is simpelweg niet waar. Veel aankomend talent ontbreekt (en zelfs de andere grote 2). Let wel: we hebben het hier over spelers die nu al de top 10 bekleden.

Het is net als met andere sportgames, zoals voetbal. Je wilt licenties. En hoe meer, hoe beter. De eerste indruk van AO Tennis 2 was om deze reden dan ook niet al te best. Maar net zoals een boek waarvan je de cover niet altijd moet beoordelen, weten we als recensenten als geen ander dat het belangrijk is om verder te kijken. Wat heeft het spel dan wel? En nog belangrijker: hoe speelt de game?

Qua menu ziet de game er vrij standaard uit met wat opties, zoals het opstarten van een simpel potje, al dan niet offline of online, al dan niet enkel of dubbel. Het zou vreemd zijn als een tennisgame dit niet had. Wij besloten meteen maar de carrière op te starten en Nadal onder de knoppen te nemen. Wat meteen opvalt, is dat er niet een indrukwekkend verhaal is zoals Journey ooit was in FIFA. In plaats daarvan start je ouderwets wat wedstrijden op.

En nu komt het punt waarop we eerlijk moeten zijn en dat is dat de game verrassend goed speelt! Iets wat je totaal niet ziet aankomen als je eenmaal de eerste minuten hebt rondgekeken in het spel. Tennis World Tour was namelijk een gigantische flop, waarbij spelers totaal, maar dan ook totaal niet deden wat jij van ze verlangde. In AO Tennis 2 is dat helemaal niet het geval. Sterker nog, de game speelt verrassend soepel.

Je bepaalt wat je voor bal je wil slaan, dus bijvoorbeeld een slice of lob, en zodra je op een knop gedrukt hebt, positioneer je de bal op het veld. Door dit strak te timen en daarna weer op de knop te drukken, heb jij een hele grote invloed waar je de ballen slaat op het veld. In het begin voelt dit een beetje onnatuurlijk aan en lijkt het lastig, maar elke tennisfan heeft dit binnen no time in de vingers. Het is eigenlijk behoorlijk simpel.

En dit terwijl de gameplay dat nooit wordt. Want net als met echt tennis weet jij niet wat je tegenstander gaat doen en moet je continu nadenken waar jij de bal slaat. Zodra jij bijvoorbeeld na je eigen service naar het net rent, word je misschien wel keihard gepasseerd door je tegenstander. Het zijn ballen waar je niet tegen kan lopen. Dus misschien moet je bij een bepaalde tegenstander juist wel slaan vanaf de baseline. Het leuke is dat je net als in het echt zomaar ballen uit slaat of je services niet allemaal haalt. Het vergt wat skills en timing om alles goed te plaatsen en daardoor voelt AO Tennis 2 alles behalve arcade aan. Dat is alleen maar goed!

AO Tennis 2 is een game voor de tennisliefhebber; voor zij die al jaren op zoek zijn naar een degelijke tennisgame. Je voelt echt verschil tussen spelers en de verschillende tactieken en daarmee zit af en toe een diepgang in de game die we lange tijd niet gezien hebben bij tennisgames. Daarnaast zijn de achievements ook nog eens grappig: bijvoorbeeld met een speler winnen op zijn of haar niet favoriete ondergrond. Niet iets waarvoor je de game koopt, maar het is wel grappig.

Qua opties heeft de game genoeg, te bieden ook naast de Australian Open. Er zijn er andere toernooien om te spelen en is er dus die carrièrmodus die verrassend leuk is. Voor de rest valt er van alles in te stellen: hoeveel sets je speelt, wel of geen tiebreak en ga zo maar door. Er is meer diepgang dan je zou verwachten. Het enige probleem is wel de aankleding van het spel. De game ziet er nou niet bepaald florissant uit en dat is een gemiste kans. AO Tennis is dus niet een game die je voor de grafische kant koopt, maar echt voor een lekker potje tennis.

Al met al is AO Tennis 2 wel de beste game die je in jaren gezien hebt. We missen nog altijd wel een goede Top Spin, maar tot die tijd is het helemaal geen schande om je tijd te stoppen in AO Tennis 2. Als je de slechte licenties en de visuals op de koop toe neemt, kun je best wat lekker balletjes meppen. En dat allemaal vanuit je huiskamer zonder dat je een nare geur inademt, wegens de recente brand.