Another Code R: A Journey into Lost Memories Review

Sinds een paar dagen ligt Another Code R: A Journey into Lost Memories in de winkelschappen. Ben jij er klaar voor om dectective te spelen?

Another Code R: A Journey into Lost Memories is een sequel van de DS-titel Another Code: Two Memories uit 2005. Inmiddels wordt het tijd om op de Wii eens aan de slag te gaan met dit avonturen spelletje.

Het verhaal
Je kruipt in de huid van het 16-jarige tienermeisje Ashley Mizuku Robins. Je vader Richard heb je al een hele tijd niet gezien . Plotseling krijg je een draagbaar apparaat, de DAS (uitgevonden door je vader) met daarin een uitnodiging van hem om te verblijven op een gezinscamping. Je vader wil je namelijk wat vertellen over je moeder, die toen je drie was is doodgeschoten. En vanaf hier begint het verhaal, want jij gaat op zoek naar de waarheid.

Te laag tempo
Zodra je begint te spelen valt al heel snel een punt van kritiek op aan de game en dat is het tempo. Deze ligt zo ontzettend laag dat je al van goede huize moet komen om door te willen spelen. Het is eigenlijk gewoon te simpel en je krijgt een overvloed van onnodige zinnen. Dus je wordt helemaal geïntroduceerd in de verhaallijn waarbij lappen tekst op je scherm voorbij komen en je met A-knop maar steeds verder gaat. Het grote probleem is dat er elke keer zo'n vijf teksten voorbij vliegen wat gewoon in één zin gezegd had kunnen worden, er zit veel onnodige informatie bij en dat maakt het direct al een beetje saai, terwijl het voor een detective toch spannend zou moeten zijn.

Klik- en kijkspel
Hoe je Another Code R: A Journey into Lost Memories het beste kunt omschrijven is als een klik- en kijkspel. Alles doe je met je Wiimote en hetgeen je voortdurend aan het doen bent, is rondkijken en al klikkend voor met je Wiimote voer je alles uit: dus puzzels, het lopen etc. Je moet ervan houden om dat allemaal om deze manier te doen, het vergt zeker geduld. Persoonlijk had het me beter geleken om een nunchuck erbij te hebben zodat je overal vrij kon rondlopen maar dat is er dus helaas niet bij. Het werkt uiteindelijk allemaal wel, maar een beetje omslachtig dus.

In je scherm zie je pijltjes staan en met de vierpunt-knop kun je erop drukken om daarheen te lopen. Daarnaast ben je steeds je omgeving aan het verkennen. Bepaalde plekken en voorwerpen kunnen geel oplichten en dit kun je dan verder onderzoeken: er komt dan een tekst bij te staan met meer informatie. Rechts onderin heb je overigens steeds een pictogrammenbalk die je op elk willekeurig moment erbij kunt halen. Het gaat om een plattegrondscherm, voorwerpscherm (in het begin heb je bijvoorbeeld de DAS en een ketting van je moeder bij je), zoekerscherm en DAS-hoofdmenu.

Puzzels oplossen
Dit alles heb je nodig want je zult steeds bezig zijn met het oplossen van puzzels, hoe kom ik van een bepaald punt naar het volgende punt, wat heb ik nodig en hoe ga ik dat doen? Zo denk je na, loop je rond, praat je indien nodig met mensen en kijk je voortdurend wat je omgeving te bieden heeft. De puzzels zelf zijn leuk maar niet moeilijk. Dit kliksysteem is goed uitgewerkt en voor de mensen die relaxt willen nadenken zeker leuk. Alleen de beperkte bewegingsvrijheid en het alles alleen maar doen met de Wiimote staat nogmaals toch snel tegen. Want veel meer doet die Wiimote niet. Soms moet je ermee schudden als je bezig bent met vloeistof maar daarmee is de kous af.

Slecht geluid en beeld
Grafisch ziet de game er niet zo mooi uit en doet de game onder voor de Wii. Alles oogt zo neutraal en simpel. Hoe Ashley loopt, ziet er ook niet natuurlijk uit en dat is jammer. Ditzelfde geldt voor het geluid in de game, het is allemaal zo achterhaald en die soundtrack ben je na vijf minuten al zat, zo standaard en saai.
Enkel voor casual gamers
En dit is toch een beetje het gevoel dat er in sluipt in zijn geheel met deze game dat het wat saai is. Een hardcore gamer kan zich niet vinden in deze titel, ook niet als je van puzzelgames houdt, daarvoor ligt het tempo echt te laag door onnodige lange lappen tekst en dialogen. Inhoudelijk is het niet zo interessant. Voor casual gamers of Wii-eigenaren die de tijd hebben om gewoon lekker rond te kijken en te klikken is dit wel een leuke titel, mits je de grafische gebreken over het hoofd ziet. Maar echt detective spelen zit er niet bij, want zo vernieuwend of spannend wordt het helaas niet.