Anarchy Reigns Review
Ontwikkelaar Platinum Games is vooral bekend van games als MadWorld, Vanquish en Bayonetta, die het allemaal redelijk goed hebben gedaan. De games zagen er leuk uit en in het geval van Bayonetta wist de ontwikkelaar echt een hype op gang te brengen onder de gamers. Nu komt de ontwikkelaar met Anarchy Reigns, een beat-em-up game. Zal deze game meer succes voor de ontwikkelaar opleveren of zal de stijgende reputatie van de studio een deuk oplopen?
Anarchy Reigns speelt zich af in een setting die we sinds afgelopen jaar in wel honderd variaties hebben gezien. Een verpieterde Aarde waar de wereld verpest is door oorlog, ziekte of een andere vorm van verwoesting. In dit geval is de Aarde slachtoffer geworden van ziektes waar alleen nanotechnologie de oplossing voor was. Voor veel mensen was dit echter niet bereikbaar met als gevolg dat alsnog de meerderheid van de bevolking gemuteerd is of gewoon alleen nog maar gewelddadig is. Ook heeft de nanotechnologie als gevolg dat er veel mensen deels of helemaal vervangen zijn door robotonderdelen. Een cyborg is dan ook niet een vreemd gezicht in de game. Hoe dan ook, de vrede is ver te zoeken en vandaar de titel Anarchy Reigns.
Flinterdun verhaaltje, met een bekend gezicht
De game is in een redelijk apart stijltje gemaakt en het lijkt in het begin even alsof de resolutie niet helemaal lekker is. Aanvankelijk kan dit als een nadeel gezien worden, maar naarmate je langer speelt wen je aan de stijl en zal je het gevoel hebben dat het echt zo hoort. Sterker nog, het is eigenlijk wel een grappig stijltje dat een beetje een balans opzoekt tussen cell-shading en driedimensionale animaties. Toch blijft het op sommige momenten wel opvallen dat er hier en daar een kartelrandje zit of een textuur niet helemaal fris is. Maar goed, het is het einde van de wereld, dus het mag.
In het begin van het spel moet de speler kiezen voor welke kant hij speelt. Er is de zogeheten Black Side, waar spelers als Jack spelen, en de White Side, waar spelers in de huid van Leo kruipen. Welke keuze je dan ook maakt, het verhaal blijft uiteindelijk hetzelfde. Het doel is om Max op te sporen die voorheen werkzaam was voor het Bureau of Public Safety. Hij is op eigen houtje gaan werken en heeft zo negatieve publiciteit gekregen. Zowel Leo als Jack hebben echter een eigen doel om hem te vinden. Leo wil hem redden, omdat hij de student is van Max, maar Jack wil hem redden omdat hij simpelweg ingehuurd is door de dochter van Max.
Een van de hoofdpersonen heeft echter een wel heel bekend gezicht. Hij is namelijk ook de protagonist in de Wii game MadWorld. Hij is dan ook weer de vechtersbaas die we in die game gezien hebben, compleet met kettingzaag en zijn brilletje. Verder in de game komen nog een aantal bekende personages voorbij, zoals de Black Baron die ook uit MadWorld komt. Ieder personage heeft zo zijn eigen stijltje, maar iedereen heeft een Killer Weapon. Jack gebruikt als Killer Weapon zijn kettingzagen om vijanden letterlijk in stukjes te zagen, maar andere karakters houden er andere aanvalsstrategieën op na, zoals Big Bull, die zijn Jet Hammer gebruikt om flink wat koppen in te slaan.
Klappen uitdelen
Hoe dan ook, het koppen inslaan van vijanden is de enige manier om verder te komen. De game is namelijk zo opgezet dat je een bepaalde score moet halen als je door wilt met het verhaal. Dit kan je doen door hersenloos karakters op straat in elkaar te rossen of door de zogeheten Free Missions op te pakken die je ook steeds vrijspeelt. Tijdens deze missies heb je steeds een bepaald doel, wat er meestal ook weer op neerkomt dat je een heel aantal hersenpannen in moet slaan.
Hierbij kom je ook direct bij het grote minpunt van de game terecht. Ja, de game bevat een heel aantal karakters, waarvan twee in de hoofdrol, maar deze karakters zijn niet sterker te maken. Spelers beginnen met een karakter, maar deze zal geen combo’s krijgen of nieuwe vaardigheden. Het is wel mogelijk om met een aantal dingen uit de omgeving te gooien zoals een stapel autobanden, tonnen of een verkeersbord, maar verder is er niet heel veel diepgang. Omdat het een beat-em-up game is, zou je op dit gebied in ieder geval wel variatie verwachten, want je doet de hele tijd hetzelfde. De game loopt hier al een flinke deuk op.
Naast het eindeloze knokken in de singleplayer modus, kun je ervoor kiezen om eerst een tutorial door te lopen. Hierbij wordt eigenlijk niks anders gedaan dan uitgelegd waar iedere knop voor dient en wat je met je karakter kunt doen. Dit omvat dus hard of zacht slaan, springen, met vijanden of voorwerpen gooien, rennen en ontwijken. Daarnaast wordt Rage uitgelegd. Dit is een kracht die je in kunt zetten als je maar genoeg slaag uitgedeeld hebt en die erg handig is bij de grotere vijanden. Spelers zijn tijdens Rage namelijk even onkwetsbaar en delen flinke klappen uit.
Online anarchie
Tenminste, dat geldt in de singleplayer modus. In de multiplayer modi van de game heb je helaas niet altijd even veel aan deze kracht. De game biedt namelijk genoeg modi, waaronder een co-op Survival modus die een beetje voor zich spreekt. Hier zul je slaag uitdelen, maar zeker ook krijgen. Helaas bevat de game geen co-op verhaallijn of zelfs een offline co-op.
Andere modi waarin je zeker slaag zult krijgen zijn de online versus modi. Hier komen maximaal 16 spelers in een arena tegenover elkaar te staan in één groot chaotisch gevecht. Hier is het óf iedereen voor zichzelf in Deathmatch, óf met een knokploeg ten strijde gaan in Team Deathmatch. Als je de game nog niet zo lang speelt kun je hier beter wegblijven, want na de zoveelste keer gruwelijk afgerammeld te zijn heb je er echt geen zin meer in. In dat geval kun je beter eerst het verhaal doorspelen.
Gelukkig is het wel zo dat de matches gebalanceerd opgezet worden. Als jij als level 1 karakter online gaat spelen, zal je niet snel een doorgewinterde speler tegen het lijf lopen. Niet dat een karakter met een hoger level meer kan, maar het valt in zo’n geval natuurlijk af te lezen dat deze persoon al een paar flinke tikken heeft uitgedeeld. Wel zijn er een soort perks in de game zoals een schild, waardoor je niet zo veel schade oploopt.
De arena’s en levels uit de multiplayer modi komen allemaal uit de singleplayer modus en zijn dus herkenbaar. Er zijn ook flink wat level te spelen en de mogelijkheid om de, in de verhaallijn vrijgespeelde, te gebruiken en dat is natuurlijk een goede zaak.
Leuk geprobeerd
Anarchy Reigns doet precies wat de titel al verraadt; de spelers in een wereld van anarchie zetten en daar een, al is deze redelijk dun, verhaallijn aan hangen. De game draait om het uitdelen van slaag en niet zo’n klein beetje ook, en dat doet de game op zich goed. Toch zit hier ook de grootste valkuil van de game. Er is geen combosysteem of speciale moves te vinden op de Killer Moves na. Ook is in de missies niet heel veel variatie terug te vinden. Hierdoor merk je na verloop van tijd dat het eentonig begint te worden en zal je de game uiteindelijk aan de kant leggen. Toch weet de game ook iets heel goeds te doen in de multiplayer modi. Je kunt coöperatief proberen te overleven, maar ook alleen of in teamverband elkaar de hersens inslaan. Al met al zet deze game best een leuke basis neer, maar weet dit niet te doen zonder wat deuken op te lopen. Hoe dan ook, de game is maar de helft van de prijs van een normale retail game en voor dat geld is dit best een hele leuke game.