After Us Review - Ecologisch drama ten top

Wie de trailer van After Us bekijkt, denkt misschien dat deze game een nieuwe Flower of Journey is. Niets is minder waar in deze platformer die een belerend vingertje voorrang geeft boven een feest van kleur. Is dat leuk? Lees het in onze review.

We hebben het voor elkaar. De wereld is stuk en dat hebben wij gedaan. Door overbevissing, houtkap, vervuiling, overproductie en het dumpen van afval is de mensheid uitgestorven en hebben we meteen de dieren meegenomen in onze val.

Moeder, de belichaming van de natuur, heeft met haar laatste krachten de geest van de laatste dieren ingekapseld en heeft jou, Gaia, nodig om ze te bevrijden. Je wordt op pad gestuurd om het lot van de laatste dieren te achterhalen en hun energie te verzamelen zodat ze samen Moeder weer tot volle bloei kunnen brengen.

Ziedaar het vrolijke achtergrondverhaal van After Us, een ecologische game met als centraal thema hoe slecht wij mensen zijn voor onze natuur en onszelf. Gaia, vormgegeven als wit licht uitstralend meisje, doorkruist acht verschillende locaties, die ieder bol staan van vervuiling, rommel, teer- en olievlekken en meer. Mocht het nog niet duidelijk zijn: de mensheid deugt niet.

Waar de omgevingen vooral vorm gegeven zijn in bruinige kleurtinten en afval, weet Gaia daar -al dan niet tijdelijk- kleur in terug te brengen. Gaia kent een aantal trucjes. Ze kan (dubbel)springen maar ook een witte energiebol uitstoten. Met die energiebol kan ze haar directe omgeving tijdelijk van groen beplanting voorzien, maar ook als wapen gebruiken.

Soms is dat nodig, want niet alle mensen zijn echt helemaal weg. De omgevingen zijn bezaaid met mensachtige sculpturen, die zich meestal al sjokkend lijken voort te bewegen in de richting die jij ook verwacht wordt te gaan, maar sommigen zijn ook verworden tot devourers, mensachtigen die het consumeren nog niet verleerd hebben en daarbij ook jou als prooi zien.

De Devourers zijn niet je grootste vijanden in After Us, dat is de omgeving zelf. Om verder te komen op zoek naar de verloren dieren dien je een ingewikkeld platforming parcours af te leggen van veelal in de lucht zwevende rotsblokken, auto's, wegen, stukken afval en meer.

Daarbij kan Gaia zich niet aan randjes vasthouden of andere beveiliging. Wie mis springt, valt in de diepte. Met een beetje geluk land je op een veilige plek, maar vaker val je van grote hoogte, of kom je in een teerput terecht, wat beide dodelijk is voor onze Gaia.

De game kent geen UI, dus je moet zelf maar uitzoeken wat er van je verwacht wordt. Dat is soms best tricky, aangezien After Us enorm groot is. De mens-sculpturen gelden wel als een soort richtingaanwijzer, zij kijken meestal in de richting die je verwacht wordt te gaan, maar ook regelmatig zijn zij volledig afwezig en mag je zelf uitzoeken waar je verwacht wordt heen te gaan.

Soms is het ook slim om even van het verwachte pad af te wijken. Naast de acht 'hoofddieren' kan je namelijk ook nog tientallen support-dieren bevrijden. Hoe meer dieren je bevrijdt, hoe kleurrijker de omgeving wordt. De bevrijde dieren verschijnen namelijk als blauwige silhouetten in de wereld, waardoor deze eindelijk een beetje kleur begint te krijgen.

Ook zijn er mens-sculpturen die nog een sprankje leven hebben. Als je hen bevrijdt, ontsluit je een stukje van hun verhaal, een verhaal dat in een tiental pictogrammen per hoofdstuk verteld wordt. Zo is er ook als je een hoofdstuk gespeeld hebt, nog voldoende reden om dat hoofdstuk nogmaals te doorspelen, op zoek naar dieren of verhalen die je mogelijk gemist hebt.

Knap is dat Gaia gaandeweg eigenlijk niets bijleert. Waar veel games de hoofdpersoon halverwege nieuwe trucjes aanleren, is dat bij Gaia niet het geval. Toch heeft elke omgeving zijn eigen gameplay, maar wordt deze juist gedicteerd door diezelfde omgeving.

Zo zal je om de adelaar te vinden een enorm hoge toren moeten beklimmen, terwijl je in de fabriek juist productielijnen van auto's moet volgen. In de mijn word je geconfronteerd met de dreiging van ontploffend dynamiet en in de oceaan veroorzaken draaiende schroeven een dodelijke stroming, om maar een paar voorbeelden te noemen.

After Us heeft een boodschap die het over wil brengen en dat is meer dan duidelijk. Wie allergisch is voor ecologisch gedram kan maar beter met een grote cirkel om After Us heen, want werkelijk elk onderdeel van het spel is doordrenkt met dit thema. Daar zit ook meteen het probleem. Door de extreme focus op de menselijke spilziekte zit de game gevangen in een web.

Ook al kent de game acht volledig verschillende omgevingen (een gekapt bos, oceaan, fabriek, een mijn met mijnkarretjes en dynamiet, een fabriek waar een oneindige reeks auto's gemaakt wordt), elke omgeving is vrij somber vormgegeven met donkere kleuren.

Zelfs Gaia kan daar niet heel veel aan veranderen. Hier en daar kan ze een boom laten groeien en tijdelijk kan ze een cirkel van groene vegetatie loslaten, maar al snel valt alles terug in dezelfde kleurloze brij.

Dat het anders kan, laat The Ark zien. De plek waar Moeder verblijft is een oase van groen en kleur, in groot contrast met de rest van de spelwereld. Jammer is dan weer dat je juist hier zo weinig tijd spendeert.

Dat het ook anders kan laten games als de eerder genoemde Journey en Flower zien, die zijn (en dan vooral Flower) ook kritisch over de menselijke consumptie en de gevolgen daarvan, maar doen dat juist in enorme kleurenpracht

Ontwikkelaar Piccolo heeft het zichzelf niet makkelijk gemaakt. Met aan de ene kant de doelstelling om een leuke platformer te maken en aan de andere kant een eco-boodschap over te willen brengen, komt de game in een wat oncomfortabele spagaat te zitten. Gamers verleiden doe je met fraaie omgevingen en strakke gameplay, niet met hel en verdoemenis.

Daar slaagt After Us maar ten dele in. De games blijven donker en bruinig, ook naarmate de speler verder komt in de game. Daardoor nodigt de game niet echt uit om een volgend hoofdstuk te gaan spelen. Dat is jammer, want de gameplay zit wél goed in elkaar, met gevarieerde gameplay per hoofdstuk.

Het was prettig geweest als Gaia iets capabeler was geweest in het zich staande houden op de zwevende plateaus. Door de grootte en uitgestrektheid van levels is het soms lastig navigeren, maar meestal is daar met enig speuren wel uit te komen, de game is tenslotte lineair van opzet.

Al met al is After Us een aardige game met flink veel content en een hoop extra's die de herspeelbaarheid vergroten. De negatieve eco-insteek is wel een domper op de speelvreugde, maar wie daar doorheen kan kijken, ziet een prima en uitdagend platforming spel.