Addams Family Mansion Mayhem Review – Verrassend leuke casual game

Met Halloween achter de kiezen, is hier de Addams Family Mansion Mayhem Review. Een review aan de hand van de nieuwe game van deze knotsgekke familie, terwijl er gelijktijdig een film in de bioscopen draait. De titel richt zich duidelijk op kids en casual gamers en daar is helemaal niets mis mee.

Ondergetekende zag meteen in de eerste week de film van de Addams Family in de bioscoop. Als je van animatiefilms houdt: ga dat zien, wat de film is verrassend grappig en leuk. Met dit in gedachte hoop je wellicht dat Addams Family Mansion Mayhem inhaakt op de film. Helaas is dat niet het geval en daardoor denk je in eerste instantie te maken te hebben met een product waarmee men even snel wil cashen. Het verhaal is flinterdun en houdt min of meer in dat je in vier verschillende werelden een landhuis moet ontdekken.

Het is jammer dat de dialogen allemaal verteld worden via tekstbalkjes, wat niet helemaal voelt van deze tijd. Het had de game niet misstaan om gewoon in te zetten op grappige cinematografische scènes, zoals de film die heeft. Enfin, je moet het hiermee doen. Als je door die zure appel heen weet te bijten én dit even vol weet te houden, is de game eigenlijk hartstikke leuk en wordt die steeds beter.

Je kan het spel offline met vier personen spelen, al kan het ook alleen of met zijn tweeën of drieën. Voor deze recensie is de gehele game co-op gespeeld met twee personen. Je hebt daarbij de keuze uit Wednesday, Gomez, Pugsley en Morticia. Vervolgens speel je korte 3D platormlevels waarbij je drie hartjes als levens hebt en gaandeweg diverse medailles moet verzamelen. In totaal zijn er vier werelden, die onderverdeeld zijn in zes normale levels en drie minigames. In alle levels zijn die medailles van belang (drie zijn er beschikbaar in de normale levels en één per minigame) omdat je gaandeweg toegang krijgt tot andere gebieden als je voldoende medailles hebt. Voor het laatste gedeelte heb je er 52 nodig. Geen zorgen: je hoeft niet heel erg goed je best te doen om dit aantal te halen.

De moeilijkheidsgraad van het spel ligt namelijk erg laag en daarmee merk je meteen dat er ingezet wordt op casual gamers en kinderen. Niets mis mee als je het ons vraagt. In elk level liggen er overal muntjes verspreid en verstopt en zodra je een X-aantal gehaald hebt, krijg je al één medaille. Dit is appeltje eitje. De overige twee is een kwestie van iets beter de levels uitkammen. Pijlen geven aan waar je heen moet, aan jou de taak om vaak net even tegen de richting in te kijken. Grote kans dat je dan ergens een verborgen gebied ontdekt en daarmee kans op een extra medaille maakt.

Gezegd moet worden dat ze soms echt op leuke plekken verstopt zitten en steeds op een andere manier in de levels verwerkt zijn. Aan creativiteit is absoluut geen gebrek. Laat je niet voor de gek houden, want waarbij je misschien na het eerste uur spelen alles wel gezien denkt te hebben, is dat zeker niet het geval. Gaandeweg worden de levels moeilijker en valt er stiekem best meer te ontdekken dan je in eerste instantie zou verwachten. Je krijgt daarbij steeds andere vijanden om te verslaan en de levels zelf worden ook steeds anders. De muziekwereld bast daarbij echt van de creativiteit. Zo zijn er bijvoorbeeld blaasinstrumenten en kun je rollen op een soort bal, die ook een bom kan worden. Elke keer als jij die bal in zo’n instrument weet te gooien, krijg je extra muntjes. Iets wat niet uitgelegd wordt, maar wel in de game zit. Zo heeft de game meer van dit soort kleine verrassingen.

De minigames zijn echt fantastisch en elke keer weer anders. Je verwacht eigenlijk niet van zo’n simpele game dat er zulke leuke minigames zijn en toch is het zo. Om de zoveel levels moet je verplicht een minigame spelen en een highscore halen. Er is alleen één ‘probleem’: het allerlaatste level bestaat ook uit een minigame waarbij je meer dan duizend punten moet halen. Als je dit co-op speelt werk je elkaar behoorlijk tegen en is het moeilijk om die score te halen. De punten van de spelers worden namelijk niet bij elkaar opgeteld, waardoor co-op als samenwerking toch een beetje een andere betekenis krijgt. Erg jammer. Bij de rest van de minigames is dat wat minder het geval, omdat je daar minder punten hoeft te halen.

Een ander minpunt van de game is dat er geen drop in en out is van de co-op, iets wat een spel als dit niet misstaan zou hebben. Maar meer jammer is waarschijnlijk het beloningssysteem van de trophies en achievements. Deze zijn krom verdeeld. De game is erg makkelijk, maar de ontwikkelaar verzint het wel dat je één achievement moet halen door een hele wereld (dat zijn dus 6 levels en 3 minigames) niet te respawnen. Een onmogelijke taak omdat je al snel ergens ooit in een gat dondert. Daarentegen krijg je geen achievement als je het laatste level uitspeelt. Dus die verdeling is een beetje maf. Maar goed, dat is de Addams Family van zichzelf natuurlijk ook.

Tot slot is het jammer dat de game zo kort duurt. Met twee man ben je zeker na een paar uurtjes er doorheen, want de moeilijkheidsgraad wordt niet aangepast. Alleen doe je er iets langer over. Het spel had voor 40 euro wel wat langer mogen duren. Daarnaast had het niet misstaan als er wat meer vrij te spelen was. Extra personages vrijspelen is geen optie. En elk level heeft veel te veel munten om te verzamelen. Het was leuk geweest als je die ergens voor kon gebruiken. Dat is helaas niet het geval en daardoor blijf je een beetje achter met het gevoel dat er veel meer uitgehaald had kunnen worden.

Dat neemt niet weg dat als je op zoek bent voor de kids om samen op de bak een game te spelen, dit een hele vriendelijke en simpele game is, die gaandeweg steeds meer creativiteit laat zien. Sowieso als je van de Addams Family houdt is het geen schaamte om dit spel in huis te halen. De humor van de personages is zelfs terug te vinden in de (saai aangeklede) dialogen. Een prima game dus voor de doelgroep en wellicht budgetbak.