About Time (film) Review

Twee dagen na een verhitte discussie denk je nog altijd na over de dingen die je had kunnen zeggen. Uiteraard verzin je op dat moment de beste tegenzin, maar dan is het helaas te laat. Als je terug in de tijd kon reizen geeft dat veel mogelijkheden. Van discussies tot aan gênante liefdesmomenten en daar draait het om in de Britse film About Time.

De film is in handen van regisseur Richard Curtis, die met name bekend is als de schrijver van Four Weddings and a Funeral, Notting Hill en Bridget Jones’s Diary. Daarnaast heeft hij ook faam ontvangen voor het schrijven en regisseren van Love Actually. Veel vrouwenfilms in dit lijstje, echter heeft Richard Curtis ook veel samengewerkt met Rowan Atkinson voor zowel Black Adder als Mr. Bean. De faam zit dus met name in het schrijven, want About Time is pas de derde film waar Richard Curtis de regisseurspet voor opzet.

Liefdevol tijdreizen
In About Time volg je de hoofdrolspeler Tim Lake, gespeeld door Domhnall Gleeson, bekend van de laatste Harry Potter film. Tim is een doodgewone jongen met wat klunzigheid in zich en als kijker leef je al heel snel met hem mee. Zeker als Tim erachter komt dat mannen in zijn familie vanaf de leeftijd van 21 kunnen tijdreizen. Dit biedt al snel verschillende mogelijkheden voor Tim om zijn nieuw gevonden krachten in werking te stellen. Enige wat hij hoeft te doen, is een donkere plek opzoeken, hard in zijn vuisten knijpen en denken aan de plek waar hij naartoe wilt met als persoonlijk doel het vinden van liefde.

In een prachtig landhuis aan zee in het pittoreske gebied van Cornwall staat het ouderlijk huis van Tim. Hetzelfde huis waar Tim in een gesprek met zijn vader achter zijn nieuwe krachten komt en waar hij deze krachten voor het eerst uittest. De eerste keer was een nieuwjaarsfeestje die niet helemaal lekker verliep, gevolgd door een foutje bij het insmeren van zonnebrand op een prachtige dame. In de film is Tim al heel snel gewend aan zijn nieuwe krachten. Normaal gesproken reageert Tim enigszins onhandig en sukkelig in een bepaalde situatie, maar wanneer hij terug in de tijd reist zit hij plotseling vol met zelfvertrouwen. Dit is toch een veel te grote sprong in het hoofdkarakter, zeker als dit al bij het tweede tijdreis moment gebeurt.

Daten in een dark room
Na een mislukte kans op liefde in de buurt, zoekt Tim die in de grote stad Londen, waar hij tevens aan de slag gaat als advocaat. Op een avond gaat Tim met zijn oude vriend naar Dans Le Noir. Dit is een restaurant waar het compleet donker is en hier ontmoet Tim voor de eerste keer zijn grote liefde Mary, gespeeld door Rachel McAdams van onder andere Sherlock Holmes. Deze scène laat goed zien wat voor verschillende en interessante omgevingen de film te bieden heeft, van een dark room tot aan het theater en van een prachtig landhuis aan zee tot een kleine kamer in Londen.

Het geluk van Tim, op die prachtige avond in Dans Le Noir, geldt niet voor iedereen, want zijn huisbaas had daarentegen een verschrikkelijke avond die zijn carrière verwoestte. Goedzak Tim gaat dit rechtzetten door terug in de tijd te reizen, wat eindelijk resulteert in het feit dat hij nooit Mary heeft ontmoet op die specifieke avond. Door de film heen volg je Tim in zijn levenslessen met tijdreizen. Niet alleen zijn eigen problemen zorgen ervoor dat hij terug in de tijd gaat, ook problemen met zijn zusje of vrienden laten hem terug in de tijd reizen. Alleen komt er een punt waarop je jezelf moet afvragen of tijdreizen wel de oplossing is.

Science fiction regels niet van toepassing
De belangrijke levensles is om iedere dag te leven alsof het de eerste keer is. Leidend tot deze conclusie kom je verschillende kleurrijke karakters tegen. Van Tims maffe zusje KitKat dat altijd paars draagt tot zijn zwakzinnige oom Desmond. Of misschien wel zijn sukkelige collega Rory tot aan zijn knorrige huisbaas Harry. Allemaal karakters die je aan het einde van de film met een warm hart uit de bioscoop draagt. Aan de top staat de vader van Tim, gespeeld door Bill Nighy bekend van Love Actually. Het is met name de bond tussen Tim en zijn vader die leidt tot grappige en emotionele scènes met name dankzij het goede acteren van beide acteurs.

Het is echter jammerlijk dat het tijdreizen niet de standaard science fiction regels volgt. Zo worden in de film eigen regels opgesteld voor dit bijzondere fenomeen. Eén daarvan is dat de geboorte van een baby voor een soort blokkade zorgt. Als vader kun je niet terug in de tijd reizen voor de geboorte van je kind. Tezamen met eerder genoemde voorwaarden zijn het een hele hoop regels die je binnen één film moet leren. Zeker als deze regels op sommige momenten voor je gevoel niet worden nageleefd. Op dat moment wordt het vaag, en dat gebeurt zo rond het midden en einde van de film. Hier worden de scènes plotseling in hoog tempo achter elkaar afgespeeld, waardoor je volledig de draad kwijtraakt. Het lijkt erop alsof hier wat scènes zijn weggelaten om de al lange film van 123 minuten toch wat korter te maken.

Britse humor om samen over te lachen
About Time heeft een interessant concept en is met name weggelegd om heen te gaan met je vriend of vriendin. De Britse humor zorgt ervoor dat er het zowel leuk is voor hem, als voor haar. Daarbij bestaat de film uit genoeg kleurrijke karakters om na de film over te discussiëren en heeft die enkele prachtige locaties om over te dromen. Het is dan ook jammer dat de tijdreisregels zo moeilijk en vaag zijn, wat uiteindelijk leidt tot verwarring in het midden en einde van de film. Wanneer je de nadenkknop uitzet, dan houd je een leuke film over om samen naar te kijken.