A Plague Tale Innocence Review - Een prachtig en duister sprookje

Waar sommige verhalen imponeren door groot, groter, grootst te denken, kunnen andere avonturen juist imponeren door het compact en persoonlijk te houden. Dat laatste is precies het sterke punt van dit avontuur. De A Plague Tale Innocence review geeft je een eerste indruk van deze emotionele sprong terug in de tijd naar het Frankrijk van de dertiende eeuw.

Terug naar 1348 om precies te zijn, een tijd waarin sommige zaken toch anders afgehandeld werden dan vandaag de dag. Denk bijvoorbeeld aan de Zwarte dood, een infectieziekte die onder andere via ratten verspreid werd en miljoenen Europeanen ombracht. Een tragisch punt in de geschiedenis, maar ook één van de grootste steunpilaren voor het verhaal dat de nieuwste game van Focus Home Interactive, A Plague Tale Innocence, vertelt.

Jij kruipt in de huid van het jonge meisje Amicia De Rune. Ze komt uit een welvarend gezin en aan het begin van de game lijkt het leven haar toe te juichen. Maar na een rustige wandeling in het bos met haar vader blijken de zaken toch wat minder vrolijk dan gedacht. Haar hond wordt voor haar ogen door onbekende wezens de grond ingetrokken en opgepeuzeld en niet veel later staat bij thuiskomst de inquisitie voor de deur.

De mannen in kwestie zijn op zoek naar haar mysterieuze broertje Hugo De Rune, die volgens haar moeder niet veel buitenkomt vanwege een geheimzinnige ziekte. Toch wordt zij samen met haar broertje stiekem weggestuurd om uit handen te blijven van de kwaadwillige ridders, die alles op alles zetten om de jongen in handen te krijgen. Het hoe en wat vertellen we natuurlijk niet, dat is iets wat duidelijk wordt in de twaalf à dertien spannende doch emotionele uren die volgen voordat je de credits-scene over je scherm ziet rollen.

Het is een persoonlijk en vooral ook mysterieus verhaal, waarbij de band tussen Hugo en Amicia, maar ook de rol van Hugo in dit alles, een grote rol speelt. Want zoals net al vermeld, is er naast de Inquisitie nog een gevaar dat overal op de loer ligt: de ratten. De rattenplaag in de game is alleen nog iets heftiger dan de plaag die zich in de geschiedenis heeft afgespeeld, mede doordat de ratten in A Plague Tale Innocence ook niet vies zijn van wat warm mensenvlees. Of de persoon in kwestie nou nog leeft of niet.

Gaandeweg het verhaal sluip je daarom als Amicia samen met je broertje door de wereld heen en kom je allerlei locaties tegen. Van rustige graanvelden tot grote steden, de levels in de game zijn divers en ogen bovendien prachtig. Zeker de combinatie met de HDR-kleuren kan soms schitterende vergezichten opleveren, maar ook de lugubere taferelen die je tegenkomt zijn visueel erg goed in beeld gebracht.

Van straten die bezaaid liggen met half afgevreten lichamen van bewoners tot aan een weiland bezaaid met rottende karkassen van varkens, A Plague Tale Innocence weet met haar leveldesign op een sterke manier een heel ongemakkelijk gevoel bij je op te wekken. Het is veelal aan jou de taak om Amicia en Hugo heelhuids door dit soort benarde situaties te loodsen en dat gebeurt veelal met behulp van Amicia’s trouwe katapult.

De gameplay is, zeker in het begin, heel erg gefocust op stealth en het gebruik van dekking. Spelenderwijs worden alle mechanieken aan je uitgelegd en geïntroduceerd op momenten waar je ze nodig hebt. Om die reden kan A Plague Tale Innocence geen ‘walking simulator’ genoemd worden. Je loopt niet alleen rond om het verhaal tot je te nemen, maar je moet ook echt aan de slag.

In het begin gebruik je de katapult voornamelijk om elders afleidingen te creëren en bewakers af te wenden van hun patrouille. Maar naarmate je verder komt, krijg je meer trucjes en wapens tot je beschikking tot een punt waar je zelf in de aanval kan. Met een goed gemikt schot kun je wachters uitschakelen en zo je weg vervolgen. De andere kant van de game kom je tegen zodra de ratten tevoorschijn komen.

Deze beesten kunnen niet tegen licht en verschijnen dus eigenlijk alleen in donkere gebieden en natuurlijk ’s nachts. Hier verandert de gameplay lichtelijk en transformeert het verhaal met broer en zus De Rune in een milde puzzelgame. Vaak moet je spelen met fakkels en andere manieren om licht te creëren, om zo een doorgang te maken door de hordes vleesetende ratten. Er kunnen per scene makkelijk een paar honderd ratten om je heen kruipen, wat alles behalve een aangenaam gevoel opwekt.

Je voelt daardoor tijdens het spelen te allen tijde erg zwak en kwetsbaar, wat natuurlijk heel goed past bij Amicia als hoofdpersonage en het avontuur dat zij meemaakt. Maar die kwetsbaarheid wil er ook wel eens toe leiden dat dingen niet altijd gaan als je zou willen. Tijdens het spelen is je doel niet altijd even duidelijk, waardoor je soms onnodig het loodje legt en weer moet beginnen bij een vorig checkpoint. Zonde, want dit soort momenten trekken je ruw uit je spelervaring en hadden makkelijk voorkomen kunnen worden.

Het gebeurt niet vaak, maar daardoor vallen dit soort onduidelijkheden wel sneller op. Daarbij zijn de gezichtsanimaties van de gehele cast ook niet iets om de vlag voor uit te hangen. Het is logisch dat een game als A Plague Tale Innocence niet het budget heeft als andere games in de industrie, met Red Dead Redemption 2 als boegbeeld. Toch valt het gebrek aan expressie in de gezichten van Amicia en Hugo soms wat tegen, vooral in de emotionelere scenes die je verderop in de game tegenkomt.

Zijn bovenstaande punten ongelofelijke dealbreakers? Nee, dat zeker niet. Het kleine en persoonlijke verhaal van Amicia en haar broertje is enorm aangrijpend en de in totaal zeventien hoofdstukken vliegen daardoor voorbij. Van begin tot eind blijf je geboeid door de constante gebeurtenissen en plotwendingen. De prachtige wereld die daarbij hoort, weet de sfeer van de game goed te vertalen naar het scherm en oogt bovendien prachtig.

Ook de gameplay weet boeiend te blijven door constant op het juiste moment weer een nieuw element te introduceren dat voor genoeg diversiteit zorgt tijdens het spelen. Wat onduidelijke missie-aanduidingen en technische achterblijvers komen soms ongevraagd om de hoek kijken, maar weten de spelervaring gelukkig nooit écht te bederven. A Plague Tale Innocence is een mooie game, maar vooral een heel mooi avontuur dat het beleven meer dan waard is.