13 Reasons Why Seizoen 2 Review - Vervolg vol emoties

Het controversiële 13 Reasons Why is terug met een tweede seizoen. Het eerste seizoen deelde links en rechts emotionele klappen uit. In onze 13 Reasons Why seizoen 2 review lees je of het opnieuw een grote indruk weet achter te laten.

Gevoelige onderwerpen als zelfmoord en mentale gesteldheid zijn moeilijk om te behandelen voor Netflix of televisie. Dit bewees het eerste seizoen van 13 Reasons Why toen het veel stof deed opwaaien wegens onder andere scènes van verkrachting en zelfmoord. Het verhaal werd goed afgesloten en het was verrassend toen 13 Reasons Why seizoen 2 werd aangekondigd. De vraag is dus of het tweede seizoen haar bestaan kan rechtvaardigen.

Het einde van het eerste seizoen doet je geloven dat er een aantal redenen is voor een tweede seizoen. De kleine hints van bijvoorbeeld Tyler (Devin Druid) met een wapencollectie en Alex (Miles Heizer) die een poging tot zelfmoord deed waren interessant en zorgen ervoor dat je meer afleveringen wilde. Daarnaast is het interessant om te zien hoe het proces dat Hannah’s ouders tegen de school aanspannen verloopt.

Dat laatste wordt gebruikt als het nieuwe format om de cassettebandjes uit het eerste seizoen te vervangen. Het verhaal begint namelijk vijf maanden na seizoen 1 tijdens de vooravond van het proces. Elke aflevering komt een ander karakter aan bod dat zijn of haar kant van het verhaal vertelt.

Dit wordt met gemixt succes gedaan, want karakters als honkbalspeler Zach (Ross Budler) en decaan Kevin Porter (Derek Luke) groeien flink door hun kant van het verhaal te horen. Vooral Luke weet indruk te maken als Porter, want hij zit vanzelfsprekend erg met het feit dat hij niet klaarstond voor Hannah (Katherine Langford). Hier wordt flink op ingespeeld en met groot succes, want je houdt het op sommige momenten moeilijk droog.

Ook weet Justin Foley (Brandon Flynn) flinke sprongen te maken doordat hij een kernonderdeel van het verhaal is in seizoen 2. Als kijker raak je hierdoor gehecht aan karakters die je in eerste instantie met een passie verachte. Het neemt daardoor helaas ook weg van het eerste seizoen, want deze komt hierdoor in een heel ander daglicht te staan.

Naarmate je meer afleveringen kijkt, wordt pijnlijk duidelijk dat het tweede seizoen overbodig is. Langzaam maar zeker worden verhaallijnen uitgemolken doordat ze geforceerd aanvoelen. Soms is het moeilijk te volgen, want de serie is eigenlijk gewoon met te veel verhaallijnen aan het jongleren.

De interesse in deze verhalen neemt daarom snel af. Zo weet het mysterie rondom de Polaroid-foto’s nooit dringend aan te voelen, omdat het voornamelijk naar de achtergrond wordt geschoven. Hetzelfde gebeurd met de dreigementen die verschillende karakters gedurende het hele seizoen ontvangen. Wanneer hiervan ook maar iets wordt uitgewerkt, zijn de consequenties minimaal en voegt het maar weinig toe aan de rest van het verhaal.

Verder wordt er van de kijker verwacht dat logisch nadenken geen rol speelt. Er worden keuzes gemaakt die nodig zijn voor het verhaal, maar waarvan de karakters zouden moeten weten dat het niet slim is. Sommige ongeloofwaardige verhaallijnen vragen de kijker om logica zo ver uit het raam te gooien tot het punt waarop het verhaal meer wegheeft van een deprimerend sprookje.

Het tweede seizoen tackelt opnieuw een scala aan maatschappelijke kwesties, waaronder mentale gezondheid, verkrachting, verslaving, wapen gebruik en zelfmoord. Dit wordt met een gemixt succes gedaan, want op het gebied van verslaving laat de serie steken vallen. Het zijn Clay (Dylan Minnette) en Tyler die er flink van langs krijgen dit seizoen en de problemen die met hun verhaal aangehaald worden die een flinke indruk achterlaten.

Van Clay viel te verwachten dat hij opnieuw in de spotlight zou staan en ondanks dat het soms ongeloofwaardig is wat hij allemaal meemaakt, zorgt hij voor de beste momenten van seizoen 2. Samen met Tyler maakt hij aanspraak op de titel van meest interessante karakter, want Tyler wordt nog steeds flink gepest. Steeds duidelijker wordt dat hij met flinke demonen strijd van binnen en je zit daarom gekluisterd voor de buis en leeft mee voor de arme stakker. Niemand verdient wat hem overkomt en in enige mate snap je de keuzes die hij maakt.

Daarnaast wordt er veel aandacht besteed aan verachting via het verhaal van Jessica (Alisha Boe) en Bryce (Justin Prentice) en deze weet menig traantje doen wegpinken. Over de hele cast kan wederom gezegd worden dat er fantastisch geacteerd wordt. Vooral Minnette, Druid en Boe verdienen complimenten voor het geweldige werk dat geleverd is.

Gedurende het seizoen zijn er verschillende verhaallijnen waarin je merkt dat de makers specifiek emoties willen losmaken. Dit zijn direct de slechtste momenten van de hele serie, omdat het of niet goed aansluit op het verhaal of onnodig uitgetrokken wordt voor een derde seizoen (wat nog niet aangekondigd is, maar door het einde van seizoen 2 zo goed als zeker komen gaat).

Alleen richting het einde weet seizoen 2 zich nog goed te herpakken. Wanneer alle verhaallijnen tot een hoogtepunt komen, zorgt dit voor nagelbijtende scènes die op verschillende momenten de emoties hoog laten oplopen. De laatste afleveringen zijn dan ook verreweg de beste van het seizoen en weten flink indruk te maken.

Nieuwe verhaallijnen opzetten voor een eventueel derde seizoen is misschien wel het grootste probleem van seizoen 2. Het is frustrerend dat het mooie einde dat in de laatste aflevering plaatsvindt al snel opzij gezet wordt. Je bent nog tranen aan het wegpinken van wat je net gezien hebt en ineens wordt je bestookt met setup voor het volgende seizoen. Dit bereikt zijn hoogtepunt in de laatste momenten waardoor je je afstandsbediening naar de tv wilt gooien.

Hoewel het tweede seizoen van 13 Reasons Why de hoogtes van het eerste seizoen niet weet te bereiken, bevat dit tweede seizoen sterke karakterontwikkeling. Dit wordt ondersteund door fantastisch acteerwerk die sterke emoties opwekken en daarmee is het tweede seizoen grotendeels gerechtvaardigd. Het is alleen wel jammer dat een aantal verhaallijnen uitgemolken wordt en daarbij de kwaliteit van seizoen 1 doen wegnemen.