007 Legends Review

Bij 007 denk je gelijk aan James Bond. Bij James Bond denk je meteen aan Martini, mooie vrouwen, toffe gadgets en veel actie. Sfeer is bij al die kenmerken het kernwoord. Helaas is de sfeer in de nieuwste James Bond-game, 007 Legends, ver te zoeken.

Qua insteek is het leuk bedacht: 007 Legends is niet gebaseerd op de nieuwste Bond-film Skyfall, maar richt zich specifiek op vijf eerder verschenen Bond films, te weten Goldfinger, Die Another Day, On Her Majesty’s Secret Service, License to Kill en Moonraker. De trouwe Bondfan merkt meteen al op dat in deze films James Bond elke keer werd gespeeld door een andere acteur. Een game die niet rechtstreeks gebaseerd is op een film, kan misschien wel goed uitpakken.

Helaas gaat dit niet op voor 007 Legends om meerdere redenen. Allereerst is het verhaal van alle vijf delen onnavolgbaar. Via een stukje Skyfall, beland je in eerdere James Bond-delen, waarbij acteur Daniel Craig in alle verhalen in de huid van James Bond als rode draad moet fungeren. Stukken uit de vijf oudere Bondfilms worden dus gespeeld met een moderne Bond – waarbij overigens de originele stem van Craig ontbreekt – die steeds gebruik maakt van moderne technische snufjes. De eerste twee problemen zijn daarmee in kaart gebracht: het verhaal is niet te volgen en de hele authenticiteit gaat verloren.

Het grootste probleem is echter het ontbreken van sfeer. De game bevat zeer veel actie, maar let wel: zeer veel ongeïnspireerde actie. Op zich werkt de besturing van hoe Bond loopt en hoe de wapens zich bedienen soepel, maar op geen enkel punt blinken de twee aspecten uit in originaliteit. De game lijkt te leunen op het idee: zet op elke hoek en elk leeg gaatje een vijand neer en zorg daarmee dat Bond veel moet knallen. Het is letterlijk vijanden met bosjes neermaaien wat onwijs slaapverwekkend is.

Nu is er gepoogd om stukken eenzelfde opzet te geven als Tom Clancy's Splinter Cell Conviction: namelijk de keuze of je als Rambo ergens op afgaat, of stealthy te werk gaat. Helaas blijkt dan al snel dat Conviction een toptitel was en 007 Legends een flop. Het gaat werkelijk waar nergens over. Stealth hoef je dus niet uit te voeren. Het is ook niets aan, erger nog: vaak kun je wel een sprintje trekken naar een bepaald punt zonder vijanden neer te schieten. Een beetje cheaten werkt dus. Het zou niet mogen kunnen.

Andere afwisseling zit in de gameplay door combat gevechten, dus James Bond die niet schiet, maar die met iemand op de vuist gaat. Hier is een beetje verkeerd gekeken naar Fight Night Champion: met de thumb sticks moet Bond nog net niet met iemand boksen. Ook hier geldt weer: Fight Night Champion was een topper, 007 Legends faalt gigantisch. De besturing voelt niet fijn aan en sowieso is het aangeven van quick time events slaapverwekkend.

Je merkt het al. 007 Legends heeft ambitie en probeert allerlei bestaande elementen te gebruiken om iets tofs in elkaar te zetten, zonder succes. Jammer om te zien dat dat niet gelukt is. Een ander voorbeeld is het invoegen van experience points. Om de haverklap verdient Bond XP en kan die op diverse momenten in de game gebruiken. Het feit is alleen dat het niet echt wat toevoegt. Welk wapen je ook gebruikt, met of zonder upgrade, je speelt het spel toch wel uit. Binnen vijf luttele uurtjes overigens. De wapens voelen niet bijster origineel aan, dus wat heeft het voor nut om te upgraden? Weinig.

Het zorgt er dus voor dat 007 Legends een shooter wordt als zovelen. Eentje waar je door een paar levels heen knalt, wat afwisselt met gevechten en regelmatig je mobiele telefoon raadpleegt, waarmee je bijvoorbeeld kunt hacken. In principe doet elk level een beetje hetzelfde. Soms is er wel wat afwisseling dat Bond even in een auto zit of bijvoorbeeld of op skies een afdaling mag maken. En hoewel dat allemaal niet heel belabberd speelt, weet je elke keer dat er games die het beter doen.

Sfeer ontbreekt bijna overal. Qua graphiscs kan het de game niet omhoog tillen naar een ander niveau. Want levels zien er weinig gedetailleerd uit, personages zijn niet mooi en ook allerlei voorwerpen kunnen niet serieus genomen worden. In een scène richt iemand een pistool op je, zonder overdrijven: het lijkt wel een waterpistool. Zoiets zou juist indruk moeten maken.

Weinig indruk laat ook de multiplayer achter. Een beetje een mix van Call of Duty en Medal of Honor en er rolt vast wel een boeiende multiplayer uit, moet de ontwikkelaar gedacht hebben. Op zich zijn er genoeg opties om aan te passen en modi om te spelen. Dus genoeg uurtjes kunnen gevuld worden na die magere speelduur van de singleplayer, maar laten we eerlijk zijn: wie zit daarop te wachten? Je koopt geen Bond game om een niet spetterende multiplayer doen. Daarvoor heb je een Call of Duty, Battlefield of bijvoorbeeld Gears of War. Dat zijn games die weten hoe een multiplayer fris kan aanvoelen en voor maanden speelplezier kan zorgen. Deze James Bond multiplayer wordt nu even gespeeld, maar na een paar weken waarschijnlijk ook door niemand meer.

Een streng oordeel dus voor 007 Legends. Maar kom op, met zo’n titel moet je iets legendarisch doen en niet op elk vlak voor een teleurstelling zorgen. Het is zonde om te zien dat de game zo faalt, want het is wel duidelijk dat er geprobeerd is iets leuks op de markt te zetten. De game is niet op Skyfall gebaseerd, maar op andere Bond films. Maar doordat alles zo sfeerloos is en op alle gameplay elementen een betere game voor handen is, is 007 Legends geen titel om aan te schaffen. Het speelt aardig, waardoor het wellicht iets is om eens uit de budgetbak te pakken. Toch is het jammer dat er zulke games uitkomen met het predikaat Bond erop. Het spel doet de naam 007 geen eer aan, terwijl 007 dat wel verdient. Zo simpel is het. Niet voor niets is de uitspraak: ' My name is Bond, James Bond.'