Resistance 3 Preview

Veel lezers hier hebben het jaar 1957 niet meegemaakt. En weten er ook weinig van, terwijl er toch ongelofelijk veel gebeurd is. Het is namelijk het jaar van de terugkeer van de Chimera. Huh, wat? Ja. Het jaar van Resistance 3!

Het is alweer bijna drie jaar geleden dat we voor het laatst de Chimera hebben bestreden. Een moordlustige, vijandige groep zombieachtige wezens. Een virus dat maar blijft verspreiden. Na Resistance 2 leek men wel klaar te zijn met de Chimera, maar waarschijnlijk begint het voor de meeste gamers na drie jaar weer te kriebelen. Lekker met die gigantische en bizarre wapens op die wezens schieten. Heerlijk toch?

Het jaar 1957
Betekent dat we gewoon weer door mogen gaan waar we eigenlijk mee bezig waren? Nee. Onze held uit het eerste en tweede deel, Nathan Hale, is dood. Onder andere dankzij Joseph Capelli (geïntroduceerd in het tweede deel), die overigens niet als moordenaar mag worden gezien. Nathan vroeg er namelijk zelf om, om zo de wereld deels te redden. Maar ja, al die gebeurtenissen uit de voorgaande delen hebben een groot invloed gehad op Joseph. Daarom trekt hij zich terug en duikt hij onder, samen met zijn vrouw en kind. Het lijkt erop dat een kleine gemeenschap eindelijk rust heeft gevonden…

…tot de hel weer uitbarst in 1957, enkele jaren na de gebeurtenissen uit deel twee. De Chimera komen en er zit niets anders op dan te vluchten. Maar Joseph wordt tegengehouden door dokter Malikov. Deze dokter beweert namelijk dat de Chimera te stoppen zijn, door het vernietigen van een zogenaamde ‘wormhole’ in New York. Eitje, toch? Nou, nee. Er is geen werkend openbaar vervoer van Oklahoma naar New York, en dus moeten Joseph en Malikov een hele lange achtbaanrit meemaken.

Wapens, wapens en nog eens wapens
Deze lange achtbaanrit bestaat vooral uit het vermoorden van Chimera. En ze zijn met meer gekomen. Meer grote monsters, meer brute acties, ga zo maar door. Maar gelukkig zijn er in die afgelopen vier jaar weer nieuwe én betere wapens ontwikkeld, zodat je de irritante wezens nog altijd kunt verslaan. En deze wapens zijn weer, zoals we van Insomniac gewend zijn, geweldig! Gelukkig hebben we nog steeds de Auger, de Bullseye, de Marksman, de Atomizer en enkele andere bekende wapens in ons bezit. Maar er zijn ook nog enkele nieuwe wapens!

Zo heb je de Mutator - waarmee we helaas zelf nog niet aan de slag konden - waarmee je onder andere een nucleaire lucht kunt creëren, maar ook een vijand kunt laten veranderen in een soort landmijn. Drie keer raden wat voor eindresultaat dat geeft, als je dat doet bij een groepje Chimera. Inderdaad, een heus spektakelfestijn. Daarnaast heb je ook de Deadeye, een sniper rifle waarmee je naast sniperen óók vijanden kunt laten ontploffen. Zeker handig tegen sterkere tegenstanders, maar ook weer voor groepen Chimera.

Daarnaast is er de Sledgehammer, een groot hamer, en de Wildfire, waarvan nog niet heel veel bekend is. Het schijnt dat je de Wildfire het beste kunt vergelijken met de LAARK Rocket Launcher, maar dan met meerdere kogels. Mede dankzij het terugkerende weapon wheel, bekend uit deel één, is het beheren van je wapens eenvoudiger dan ooit.

Lekker schieten
Het fijne aan al deze nieuwe en oude wapens is dat ze ook nog lekker te gebruiken zijn. Zeker in een first-person shooter als deze is een goede besturing van groot belang. Voor de niet zo ervaren gamers onder ons is er een auto-aim optie aanwezig, zodat het niet al te moeilijk voor je wordt. En voor de ervaren gamers onder ons; de besturing is prima. Als het niet lukt, dan zul je niet altijd het spel de schuld geven. Al zul je soms ook nog op onverklaarbare wijze meerdere keren op hetzelfde punt vast lopen. Maar de verwachting is dat Sony dit nog zal verhelpen.

Het klinkt inderdaad allemaal positief, zo. Toch zijn er enkele minpunten. Ten eerste is er niet goed gecast: de stemacteurs komen niet overtuigend over, zo lijkt het alsof je naar een actiefilm - die een lagere score dan 5,0 op IMDB heeft – kijkt. Maar gameplay technisch gezien zijn er weinig minpunten te bekennen. Dat is goed nieuws voor Insomniac.

Grafisch gezien zit het ook wel goed, maar spectaculair is het niet. Wel mag gezegd worden dat de omgevingen werkelijk waar prachtig zijn. Niet al te gedetailleerd, maar het ziet over over het algemeen erg mooi uit. Of wat dacht je van de immens grote Goliath, een supergroot robotachtig wezen dat iedereen probeert te vermoorden. Je moet wel schuilen, want anders zit je in de puree. Werkelijk waar.

Lekker schieten geblazen
De toekomst van Resistance ziet er voor Insomniac Games goed uit. Het lijkt erop dat de ontwikkelaar met Resistance 3 opnieuw een ijzersterke game zal afleveren. Mede dankzij het geweldige aanbod aan wapens zorgt ervoor dat de actie niet snel saai zal worden. Je kunt echter niet meteen zeggen dat dit de aanschaf waard is: over de multiplayer modus is vooralsnog weinig bekend, en het is nog afwachten of de co-op modus ook tof is. Maar één ding is zeker: in de singleplayer is het lekker schieten geblazen.