Red Faction: Armageddon Preview

Rode Factie. Het klinkt als één of andere vakbondorganisatie, maar als je de Engelse vertaling daarvan neemt krijg je Red Faction. Hartstikke logisch. En voor de hand liggend, want als je aan Rode Factie denkt, denk je aan Red Faction. Inmiddels een zeer gewaardeerde franchise die het vrij goed doet. Volgende maand komt alweer het nieuwe deel uit: Red Faction: Armageddon. En volgens ontwikkelaar Volition wordt deze heel tof. Een speelsessie met onder andere de co-op modus moet uitwijzen of dat echt zo is.

Dus ja, de verwachtingen zijn aardig hoog. Het voorgaande deel Red Faction: Guerrilla viel namelijk bij ons erg goed in de smaak en ging vrij vaak over de toonbank. Maar er is altijd een maar. De ‘maar’ was deze keer dat de open gebieden niet al te goed benut konden worden. Helaas pindakaas. Bij de volgende game moet dat dan maar lukken. Maar nee, Volition gooit het over de andere boeg en gaat juist ondergronds. Daar is het niet echt erg open. Wordt het claustrofobisch? We zullen het zien.

Weer naar Mars
Opnieuw zul je naar Mars gaan, waar tientallen jaren na de gebeurtenissen in Red Faction: Guerrilla het leven op Mars verrassend genoeg weer prima is. Geen ruzie, geen oorlog. Daarom heeft Darius Mason het aardig makkelijk. Zijn opa mocht dan wel de held van Red Faction: Guerrilla zijn; Darius Mason hoeft geen oorlog. Helaas zijn de tijden veranderd. De Terraformer, die ervoor zorgde dat het leven boven de grond mogelijk was, is beschadigd. Kapot.

Is het dan moeilijk leven, zo ondergronds? Eigenlijk wel. Darius heeft niet de makkelijkste baan van zijn leven, aangezien hij veel op pad moet. Op een dag komt hij in een oude tempel waar hij een deur opent. Per ongeluk. Aan de andere kant van de deur wonen de aliëns. Die lopen nu de deur uit en vallen de mensheid op Mars aan. Allemaal de schuld van Darius en hij moet het goedmaken. Het enige wat hij kan doen, is de mensheid van de aliëns redden.

Alles kan kapot!
Dat doet hij met geweld, heel veel geweld. In de speelsessie kon je aan de slag met Darius waar hij drie soorten wapens had. Een soort plasmagun waarmee je heel erg krachtig kon schieten, een nano-forge die kapotte bruggen, gebouwen, voorwerpen en meer kon herstellen én de magnet gun. Met dat wapen kun je twee plekken uit de omgeving met elkaar verbinden. Wat volgt? Eén voorwerp gaat met een grote snelheid op het andere af. Het resultaat: een hoop spektakel en veel explosies.

En dat is dus eigenlijk het meest leuke van het spel. Je kunt alles kapot maken. Noem de dingen maar op. Het huis van je schoonmoeder? Prima, kan helemaal kapot. Een mooi voorbeeld volgt: er staan een aantal vijanden op een grote toren. Hoe pak je ze aan? Nou, je pakt je magnet-gun, verbindt die ene pilaar met iets op de grond en laat de rest gebeuren. Die pilaar gaat gewoon naar de grond. Keihard. De rest van de toren kan uiteraard niet meer staan en dus stort het in. Het is een mooi gezicht.

Vechten tegen de aliëns
Natuurlijk hoef je niet alleen maar te spelen met gebouwen en dergelijke. Je moet ook die verrekte buitenaardse wezens een lesje leren. Keihard kapot knallen. Dat gaat prima af. Misschien té prima, aangezien het vrij eenvoudig is om ze dood te schieten. De A.I., de intelligentie van de aliëns, is niet bepaald goed en dus kan de moeilijkheidsgraad in dit spel eigenlijk wel opgeschroeft worden. Joeri had het hier al eerder over gehad en in deze speelsessie is dus gebleken dat Volition hier nog niets aan heeft gedaan. Wellicht een keuze van de ontwikkelaar.

Infestation modus
Waar de speelsessie vooral om draaide was de co-op modus van Red Faction: Armageddon: de Infestation modus. In totaal dertig vlagen met alleen maar moordlustige aliëns die één ding willen: jij en je drie teamgenoten keihard vermoorden. Zonder enige passie, gewoon wreed. Het lijkt alsof dit soort modi erg hip zijn. Je ziet het terug in Call of Duty, maar ook in F.E.A.R. 3 die volgende maand uitkomt. Gezegd moet worden dat dat eigenlijk helemaal geen schande is.

Het is namelijk gewoon leuk. Niet al te spectaculair, maar het is zeker vermakelijk wanneer je met je drie vrienden even voor de televisie gaat zitten en ervoor gaat zorgen dat je die dertig vlagen van vijanden overleeft. Dat doe je niet zomaar. Al na de twaalfde ‘wave’ krijg je het bijzonder moeilijk. Gelukkig heeft Volition het zo gedaan dat ieder persoon in totaal drie keer per ronde dood mag gaan. Wel moet er een teamlid aanwezig zijn die je kan reanimeren, want als het te laat is… dan is het te laat.

Grafisch gezien ook een spektakel?
In ieder geval is het zeker een ware chaos als je het geluid hard aanzet. Je hoort alles exploderen. Een gebouw dat instort maakt nu eenmaal veel geluid, maar ook de aliëns kunnen behoorlijk hard schreeuwen. Eng is het echter niet, iets wat je bij dit soort games wel verwacht. Maar Red Faction: Armageddon is gewoon een game voor de fun. Dan verwacht je geen enge geluiden. Het is spektakel, en dus krijg je chaotische geluiden. Helemaal goed en het past zeker in de sfeer van het spel.

Maar grafisch gezien is het niet echt een spektakel. Weliswaar ziet het er prima uit, maar dat je van je stoel valt is ook weer niet aan de orde. Het voelt een beetje eentonig aan, ook al is het zoals al gezegd goed gedetailleerd. De omgevingen zien er niet al te indrukwekkend uit en ook als je naar binnen gaat zie je geen prachtige ‘kunstwerken’. Hier had zeker meer variatie qua kleur in gemogen, maar je kunt niet alles hebben. Ook een planeet als Mars leent zich niet voor dit soort taferelen, dus het valt enigszins te begrijpen.

Gewoon voor de fun
Knoop dit goed in je oren: Red Faction: Armageddon is voor de fun. Het lijkt erop dat Volition met deze game gewoon weer een goede game zal neerzetten, maar waarschijnlijk niet eentje die je over tien jaar nog herinnert. Dat hoeft ook niet, als het nu maar leuk is. En dankzij de totale destructie in het spel gaat dat zeker goedkomen. Want dat maakt Red Faction zo sterk. Alles kan kapot. Werkelijk waar. En het is heerlijk.