Pandora's Tower Preview

Zoals jullie ongetwijfeld merken, komt er de laatste tijd op XGN niet zoveel Wii-content meer langs. Er is simpelweg weinig nieuws en er komen slechts weinig games naar het platform. Pandora’s Tower brengt daar binnenkort verandering in en daarom zijn wij alvast met het spel aan de slag gegaan.

Pandora’s Tower is de derde en laatste game die vanwege de succesvolle fanactie Operation Rainfall naar Europa komt. Eerder gingen de toppers Xenoblade Chronicles en The Last Story Pandora’s Tower voor. Een eerste verschil met die eerdere titels is dat we ditmaal eigenlijk nauwelijks van een RPG kunnen spreken. De nadruk ligt veel meer de actie en het is dan ook meer een hack ’n slash-game in de trant van Castlevania met een vleugje The Legend of Zelda. Gelukkig hoeft dat natuurlijk helemaal niet negatief uit te pakken; het vereist slechts een andere insteek.

De nadruk op actie
Het is overigens niet zo dat we helemaal geen RPG-elementen in het spel terug zullen vinden. Zo kun je gewoon levelen, verschillende wapens uitrusten en vele voorwerpen gebruiken. Dit speelt zich echter veel meer op de achtergrond af, aangezien je automatisch stijgt in level en dus weinig tijd in allerlei menuutjes hoeft te besteden. Wellicht een afknapper voor de Wii-bezitter die hoopt op de volgende hardcore RPG, een groot pluspunt voor eenieder die jaloers is op bijvoorbeeld de PlayStation-exclusive God of War. Vooral veel hakken is hier dus het devies.

Castlevania-ketting
Toch is de eerder gemaakte vergelijking tussen Castlevania hier het meest op zijn plek. Want waar in die klassieke serie veelvuldig gebruik wordt gemaakt van een zweep, staat in Pandora’s Tower een enigszins vergelijkbare ketting centraal. Met die ketting kun je onder andere vijanden vastgrijpen, wegsmijten en een flinke klap geven. Gedurende onze intensieve speelsessie kregen we regelmatig nieuwe mogelijkheden en daardoor bleef de gameplay fris. Gelukkig maar, want met normale wapens maakt de game minder indruk. Je hebt namelijk maar één echte aanvalsknop en daardoor bestaat de mêlee-combat voornamelijk uit heel veel op ‘A’ drukken, aangevuld met het nodige ontwijken en blokken.

De ketting geeft je de mogelijkheid om toch de broodnodige variatie in het spel aan te brengen, want het is erg leuk om met vijanden te spelen zoals een kat dat met een muis doet. Zo kun je twee tegenstanders aan elkaar ketenen, waardoor ze elkaar continu in de weg lopen. Natuurlijk is het ook mogelijk om een in de weg lopend figuur gewoon van een afgrond af te smijten. Het kan allemaal. Hier bestaat wel het gevaar dat de game na verloop van tijd geen nieuwe functies voor de ketting meer weet te bieden, waardoor de verveling erin hakt. Of dit inderdaad een probleem wordt, zal in de spoedig volgende recensie blijken.

Die ketting kan alles!
Maar vechten is niet het enige waar de ketting goed voor is. Ook in de vele platformstukjes is het stuk aan elkaar geregen metaal erg nuttig. Wij gebruikten het namelijk om als liaan over gapende afgronden te slingeren, als verlengde arm om schakelaars om te schakelen en als trekhaak om ons naar hogere gebieden op te trekken. De aanwezige afwisseling tussen gevechten en platformen zorgde ervoor dat wij ons geen moment verveelden en het is te hopen dat deze mix consequent sterk blijft gedurende de game. Vooralsnog biedt de ketting dus erg veel mogelijkheden waarmee het spel ons een flinke tijd bezig moet houden.

Niet voor de puzzelaars
Dat is belangrijk, aangezien het spel op het gebied van gameplay voornamelijk op gevechten en platformen lijkt te draaien. Puzzels kwamen wij niet echt tegen in de torens die wij doorliepen. Inzake die toren mag overigens een vergelijking met The Legend of Zelda gemaakt worden; in Pandora’s Tower doorloop je dertien torens, zoals je in Zelda doorgaans een aantal kerkers doorloopt. Groot verschil is eigenlijk dat Zelda tussen de kerkers door extra gebieden aanbiedt en je in Pandora’s Tower min of meer van toren naar toren sprint. Daardoor ligt er veel druk op de kwaliteit van die toren. Die moeten stuk voor stuk goed zijn.

Wel leuk om te vermelden is dat we die torens niet zomaar doorlopen. In die dertien torens zitten namelijk dertien ‘masters’ opgesloten, die hoofdpersoon Aeron maar al te graag dood wil hebben. Zijn vriendin Elena is namelijk vervloekt en de enige manier om haar van die vloek te ontdoen, is door haar het vlees van de dertien masters te laten eten. Geen leuke gedachte natuurlijk – zeker gezien het feit dat het beste meisje nooit de tijd neemt om het vlees een lekker te bakken en van kruiden te voorzien -, maar je moet er wat voor over hebben. Eet zij het vlees niet, dan verandert het arme kind in een afzichtelijk monster. Helaas blijft ze terugveranderen tot vlees van alle masters verorberd is, dus haast is geboden.

Wees lief
Gaandeweg zul je steeds meer over de geschiedenis van Elena, de torens en de vloek te weten komen en het verhaal zal je op het puntje van je stoel houden. Wij kunnen dan ook niet wachten om de hele game te kunnen spelen en te ontdekken wat er nu eigenlijk allemaal speelt. Daar zullen we wel even mee bezig zijn, want het spel kent meerdere eindes, (mede) gebaseerd op hoe je Elena behandelt. Zorg jij ervoor dat ze telkens op tijd haar vlees krijgt en koop je geregeld mooie cadeau’s voor haar, dan is het waarschijnlijk dat je een ‘goed’ einde krijgt. Laat je haar keer op keer in een monster veranderen en acht je haar geen blik waardig, kun je op een aanzienlijk negatiever einde rekenen. Een leuk concept!

Afsluitend moeten de masters zelf nog genoemd worden. Deze mogen worden gezien als eindbazen en vormen de absolute hoogtepunten. Wij hebben er in totaal vier overwonnen en elke baas vroeg een geheel andere aanpak. Natuurlijk ligt het in de lijn der verwachting dat we de ketting moeten gebruiken, maar de precieze invulling is steeds een verrassing. Eén baas moesten we bijvoorbeeld verslaan door hem vast te ketenen aan rotsblokken om zo zijn rug te bereiken, terwijl een andere vijand een snel bewegend doelwit had dat voornamelijk goede timing vereiste. Blijven deze gevechten ons verbazen en uitdagen, dan voorspellen wij een dozijn heerlijk memorabele momenten.

Wij hebben er vertrouwen in
Over ongeveer drie weken ligt Pandora’s Tower in de winkels en wij hebben er vertrouwen in. Het spel biedt een erg interessant verhaal en degelijke gameplay, hoewel nog moet blijken of die op de lange termijn onderhoudend blijft. Slaagt het spel daarin en weet het bovendien sterke eindbazen en torens aan te bieden, dan mag dit een waardige afsluiter van Operation Rainfall genoemd worden. Het definitieve eindoordeel moet gelukkig nog voor de releasedatum van dertien april verschijnen, dus houd XGN in de gaten!