Metal Gear Solid 5 Preview - Meesterwerk in wording

De nieuwste Metal Gear ligt al bijna in onze handen, maar XGN ging voor de laatste keer aan de slag met een sappige Metal Gear Solid 5 Preview. Was de game in onze ogen een sluipend succes, of wilden we het liever verstoppen in een kartonnen doos? Wij doen alles voor jullie uit de doeken!

Het is tegenwoordig lastig om iets te schrijven over Metal Gear Solid V The Phantom Pain, zonder het te hebben over de controversiële scheiding tussen regisseur Hideo Kojima en uitgever Konami. Gelukkig maakte onze tig-uur-durende speelsessie van de laatste Metal Gear deze problemen als sneeuw voor de zon wegsmelten. Want wát genoten we!

De allerlaatste Metal Gear Solid ligt over twee maanden al bij ons in de schappen. Dat betekent dat we de -nagenoeg- volledige versie van de game onder de knoppen hadden. Geen schitterende demo’s die lariekoek blijken te zijn of E3 presentaties waar je de game zelf niet speelt dus, maar de real deal! We hebben de game een paar uur uitgebreid aan de tand gevoeld, en onze bevindingen...?

We kunnen met een gerust hart zeggen dat het vanaf het begin al meteen duidelijk was: Metal Gear Solid V gaat een gigantische game worden. Als MGS V in zijn geheel een broodje te noemen is, was wat we gespeeld hebben maar de korst. Het vorig jaar gereleasede Ground Zeroes is daarmee vergeleken maar de kruimels op het bord, om je een idee te geven van de grootte.

Maar hoe drukt die grootte zich precies uit in de gameplay?

Onder Metal Gear Solid V: The Phantom Pain staat trots ‘Tactical Espionage Operations’, en het was snel duidelijk waarom. In de game voer je in een grote open world namelijk allerlei missies uit, waarbij je helemaal zelf bepaalt hoe je deze uitvoert. Zo moesten wij bijvoorbeeld in een missie radarschotels uitschakelen. Ga je dan de individuele schotels kapotmaken of sluip je langs zwaarbewapende Russen om het moederbord te vernietigen?

Welke optie je ook kiest, hersenloos een vijandelijke basis in rennen is nog steeds het equivalent van digitale zelfmoord. Planning was dan ook heel erg belangrijk; het blijft natuurlijk nog steeds een stealth game. Gelukkig hielp de game ons met het handige tagging-systeem, waarmee je vijanden met je verrekijker markeert.

Omdat wij vaak in de loop van de vijandig geweer staarden, kozen we ervoor gretig gebruik te maken van deze functie. Maar het hoeft dus niet; je kan de game zo moeilijk maken als je zelft wilt. De pacifist uithangen of iedereen genadeloos neermaaien? Het kan allemaal!

Met al deze verschillende manieren om missies te voltooien heeft iedere speler een andere ervaring Zo redde een collega-journalist een gevangene te voet, terwijl wij hetzelfde doel bereikten door in een auto te stappen.

Toch stopt het daar niet. Metal Gear Solid V is daadwerkelijk tot in de puntjes te customizen. Van de wapens die je meeneemt, de kleur van je camouflage, de buddies die je kiest en nog veel meer; we maakten Metal Gear Solid V in de korte tijd dat we het speelden tot onze eigen game, iets waar veel andere games nog een puntje aan kunnen zuigen.

Wel vrezen we dat deze nonlineaire aanpak op de lange duur misschien kan gaan vervelen. Metal Gear Solid games zijn in het verleden nooit zo groot en uitgebreid geweest als deze (de verhaallijn was meestal erg lineair), dus de game moet qua verhaal genoeg verrassingen brengen om ons enthousiast te houden.

De vrijheid in MGS V uit zich ook in Mother Base, de basis van Snake's groep Diamond Dogs. Snake gebruikt het Fulton Recovery System (een soort parachute) om vijandige soldaten voor zijn eigen basis te rekruteren. Dit is een systeem rechtstreeks overgenomen uit de PSP-titel Metal Gear Solid: Peace Walker, en het werkt nog steeds goed. Hoe meer je de game speelt en je nieuwe soldaten strikt, des te meer groeit Mother Base en krijg je toegang tot nieuwe wapens, technologie en veel meer andere goodies.

Een voorbeeld van hoe het Fulton Recovery System van pas kwam: In het begin waren vijandige Russische soldaten niet te verstaan, maar na het rekruteren van een vertaler konden we ze met zijn hulp verstaan. Deze dingen gaven ons tijdens de speelsessie lekker veel motivatie om de game verder te spelen, en we waren al snel veel tijd kwijt aan het beheren van fondsen, grondstoffen en personeel.

Het Fulton Recovery System beperkt zich ook niet tot mensen. We kwamen een wilde hondenpup tegen die werd getraind tot ware badass snuffelhond, en later in de game wordt het zelfs mogelijk complete auto's naar Mother Base te sturen. Zo ver kwamen we helaas nog niet, maar het idee maakte ons in ieder geval al heel erg enthousiast.

Het gebied waar wij in speelden was niet het meest spannende; de Afghaanse woestijn. Toch liet de FOX Engine de omgeving werkelijk van het scherm spatten. Ook was –zoals we verwachten bij een Hideo Kojima game- alles tot in de puntjes uitgewerkt. We zijn nu nog meer benieuwd naar alles wat de volledige game ons gaat bieden!

Toch houden we onze twijfels bij de PS3- en Xbox 360 versie. Wij speelden de game op een PS4, en alle beelden die tot nu toe zijn getoond komen van de PS4, Xbox One of PC. Zullen de graphics een grote klap krijgen op de vorige generatie consoles, of zal de grootte van de game de performance beïnvloeden?

Er werd ons verteld dat de game nagenoeg af was en dat er alleen nog een paar bugs uitgehaald moesten worden. In onze speelsessie merkten wij geen enkele bug, de game crashte niet en de framerate bleef ook soepel. Kortom: een ‘solide’ ervaring.

Als er een game is die je dit jaar moet halen, is het wel Metal Gear Solid V: The Phantom Pain. Het gaat een game van ongekende grootte worden waar je zeker uren mee zoet zal zijn. Want zoals wij er naar kijken is Metal Gear Solid V een meesterwerk in wording, en wat ons betreft game of the year waardig!