Master of Orion Preview - 4X-grondlegger keert terug

Master of Orion is misschien wel de belangrijkste game in de geschiedenis van het 4X-genre. Ruim tien jaar na het laatste deel - en ruim twintig jaar na het eerste - komt NGD Studios met een nieuwe titel uit de serie. XGN ging alvast met de alpha-versie aan de slag en keek of MoO opnieuw 4X-harten weet te veroveren.

In Master of Orion speel je als koloniserende alien - ja, mensen zijn ook aliens! - en moet je door slim planeten te ontdekken, allianties te sluiten, technologieën ontwikkelen en vijanden verslaan de controle over het heelal veroveren. In de huidige alpha-versie kan dat op dit moment op slechts twee manieren; door een bepaalde hoeveelheid punten te halen of alle andere rassen te vernietigen. Latere overwinningsdoelen worden in de volledige versie van de game toegevoegd.

Aangezien het inmiddels dertien jaar geleden is dat de vorige Master of Orion uitkwam - het derde deel toentertijd - is het niet heel raar dat bepaalde aspecten van de game zijn veranderd. NGD Studios kiest bij haar tech-tree bijvoorbeeld voor een Civilization V-achtig formaat, waarbij bepaalde technologiën alleen bestudeerd kunnen worden wanneer alle voorgaande zijn onderzocht. Een wat minder complex model dan in de oude trilogie waarbij ieder ras unieke technologiën had, waardoor beginners waarschijnlijk wat makkelijker de flow van de game begrijpen.

Een ander groot verschil is de manier van combat. Waar dat begin deze eeuw nog turn-based ging, is het systeem nu verruild voor een realtime ruimteschepengevecht. Dit gaat overigens niet heel erg diep - je kunt je troepen een commando geven ergens heen te vliegen of een bepaalde vijand laten aanvallen. Misschien dat de combat in MoO wat extra diepgang kan krijgen met extra controle over de schepen te geven, bijvoorbeeld het kunnen ontwijken van laserstralen met een barrel roll.

Preview" class="img-responsive" src="https://cdn.xgn.nl/upload/201603/t/master-of-orion-rassen.jpg" />

Eén van de tofste dingen in Master of Orion, is het ontdekken en koloniseren van nieuwe planeten. Het 'tabula rasa'-gevoel is aanwezig en het voelt heerlijk jouw kleur door het heelal te verspreiden. De verschillende planeten worden overigens ingedeeld op hun grootte, type klimaat en de hoeveelheid aanwezige mineralen. Dit bepaalt vervolgens hoeveel research, food of productie je genereert na kolonisatie.

Omdat de verschillende rassen al snel doorhebben welke planeten de meeste winst opleveren, ontstaat er een spannende kolonisatierace om die juweeltjes. En wanneer de aliens net die superaarde onder jouw neus wegkapen? Dan is dat een perfecte reden om op oorlogspad te gaan en de wereld terug te veroveren!

Een andere belangrijke reden om te koloniseren, is het blokkeren en 'inbouwen' van je tegenstander. De verschillende groepen planeten staan namelijk met een soort snelweg met elkaar in verbinding. Elk zonnestelsel heeft dus maar een paar andere stelsels die het kan bereiken. Door snel de juiste kruispunten in bezit te nemen, controleer je de sterrenkaart en heb je een voordeel in alle oorlogen die je te wachten staan.

De beslissing om voor deze manier van bewegen tussen stelsels te kiezen is waarschijnlijk ook gedaan met het oog op nieuwe spelers. In de oude games hadden schepen een bepaalde afstand die ze konden afleggen, en kon je alle sterrenstelsels bereiken binnen die hoeveelheid lichtjaren. Nu is met één oogopslag te zien wat je wel en niet kunt bereiken. Een verandering die daarnaast - met het oog op de extra tactische mogelijkheden - voor spannende scenario's kan zorgen.

Hoewel de gameplay van Master of Orion goed in elkaar lijkt te steken, zijn er ook bepaalde punten waarvan wij hopen dat NGD Studios dit voor release zal verbeteren. Op dit moment zijn er bijvoorbeeld zes verschillende rassen beschikbaar in de game, maar op een andere naam en kleurtje na lijken dit regelrechte kopieën van elkaar te zijn. Geen unieke units, vaardigheden of technologieën waardoor de verschillende aliens wat extra personaliteit krijgen, alleen één kleine, onmerkbare boost.

Ook de controls in Master of Orion voelen nog een beetje gammel aan. Door de verschillende schermen klikken voelt niet intuïtief en het selecteren van bijvoorbeeld je troepen op planeet werkt ook maar matig. De ruimte waarop je moet klikken is steeds net te klein om goed te werken, wat frustrerend werkt. Je mist de precisie die je van een game anno 2016 mag verwachten.

Desondanks belooft Master of Orion een erg toffe 4X-titel te worden. De game lijkt vooralsnog niet per se iets revolutionairs te doen, maar zit degelijk in elkaar en staat garant voor een groot portie spanning. En hoewel niet alle features uit de oude Master of Orion-games zijn overgenomen, lijkt NGD Studios toch bezig te zijn met een mooie hommage.